وقتی خیلی سعی می‌کنم با مشکلات عاطفیم سر کنم و بفهمم چه چیزی منجر به همچین احساس بدی شده مدام می‌رسم به این‌که آدم‌ها از هم سوال نمی‌کنن و به‌جاش فقط حدس می‌زنن.
تلاش می‌کنم حتی اگه یادم رفت سوال بپرسم، دست از یادداشت کردن برندارم— این‌طور نیست که شناختن غیرممکن باشه چون هیچ‌کس ثابت و محدود نیست، بلکه صرفاً یه کار همیشگیه.
مشاهده می‌کنم، یادداشت برمی‌دارم و اگه بشه گاهی سوال هم می‌پرسم.
«دوست داری الان چی کار کنیم؟»