یکی از بزرگ‌ترین سوءتفاهم‌های پدیدآمده در دو سه سال اخیر مملکت ایران، نفهمی و جاهلیت کامل نسبت به معنی راست و چپ سیاسی، لیبرالیسم و سوسیالیسم و لیبرتارینیسم و کمونیسم است. نبود آزادی بیان اولین مقصر است و نباید ابتدا به مردم خُرده گرفت. مسئله این نیست که «کاش مردم مثل من راجع به این‌ها فکر کنند»، مسئله وجود نداشتن پیشینهٔ فرهنگ سیاسی به شکل بالا در ایران است. ایران دهه‌ها ذیل استبداد مطلقهٔ شرقی بوده و چنین معانی و مفاهیم معاصری جز به شکل کاریکاتوری در آن وجود نداشته. اما یک‌دفعه خط‌کش قشر بزرگی از دوستان شده چپ و راست بودن طرف که اکثرش هم وارداتی جریان اخیر رسانه‌ای غربی‌هاست در واکنش به موج جهانی‌شدن و هم‌گرایی اوایل قرن ۲۱ با تاکید بر دیگری‌ستیزی گسترده.