✅ ستوم ، آفرینگان، جشن.
در دوره ی پادشاهی ساسانیان، شاهنشاهان زرتشتی در استواری و ترویج آموزش های
اشو زرتشت، نهایت کوشش را مبذول می داشتند.
با وجود این در برابر عناصر مخالف گوناگون با باوری های کفر آمیز مانوی، مزدکی، نوافلاتونی و تبلیغات مسیحی می بایستی مبارزه کنند.
در آن موقع اشکال بزرگی برای آن ها وجود داشت و آن این که شماره اندکی از دانشمندان، مفاهیم مندرجات اوستا را می فهمیدند و در آن استاد بودند.
دستور آدرباد ماراسپند با گروه مشتاقان با حرارت خویش به کار سخت و پر زحمت ترجمه ی متون اوستا به زند مشغول گردیدند، و شرح و تفسیری بر آن نوشتند و دعا و عبادت هایی هم به زبان پازند که مفهوم عوام بود تدوین نمودند.
که بدبختانه بیشتر پارسیان امروزی از فهم آن ناتوان اند.
گوناگون نمازهای معمول پازند اینک موجود است. یکی از آن ها که بسیار معمول می باشد، دیباچه نام دارد و نوعی از فراخوانی و دعای خیر است که به اوستا پیوسته است.
ستوم = (اوستا :سته امی) که به معنی ستایش می باشد عبارت ست از دیباچه و کرده ی ۲۶ یسنا.
برگزاری آن هنگامی است که غذا یا پارچه به روانشادی شخص در گذشته اشوداد (خیرات) می شود. همین بخش اوستا را نیز در آغاز آفرینگان که دعای خیر و مهراست
می خوانند.
آفرنیکان = قسمت هایی از اوستای گوناگون است مانند : فروردین یشت، سروش یشت،
کرده ی ۶۰ یسنا و غیره که به منظور فراخوانی ایزدان به مناسبت موقع سروده می شود.
رسم بسیار مهمی که در این سرایش وجود دارد این است که با هر آفرینگان دعای آفرین و تندرستی و شادکامی و نیرومندی برای فرمان روای دادگر، ایران خوانده می شود.
جشن = واژه ی پارسی است که در مواقع شادی و سپاس گزاری در اجتماع همگانی با
چند موبد که چندین آفرینگان جور به جور به علاوه ی دیباچه می خوانند برگزار می شود.
میوه هایی که در مراسم جشن حاضر و متبرک می شود، پس از پایان به مظنور بهره مندی از آن به حاضران انجمن پیشکش می گردد.
📚 بُن مایه :
دانستنی های آیینی زرتشتی.
🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.
برگرداننده : رشید شهمردان.
چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.
✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.
۴۰
@khashatra
ادامه دارد....
در دوره ی پادشاهی ساسانیان، شاهنشاهان زرتشتی در استواری و ترویج آموزش های
اشو زرتشت، نهایت کوشش را مبذول می داشتند.
با وجود این در برابر عناصر مخالف گوناگون با باوری های کفر آمیز مانوی، مزدکی، نوافلاتونی و تبلیغات مسیحی می بایستی مبارزه کنند.
در آن موقع اشکال بزرگی برای آن ها وجود داشت و آن این که شماره اندکی از دانشمندان، مفاهیم مندرجات اوستا را می فهمیدند و در آن استاد بودند.
دستور آدرباد ماراسپند با گروه مشتاقان با حرارت خویش به کار سخت و پر زحمت ترجمه ی متون اوستا به زند مشغول گردیدند، و شرح و تفسیری بر آن نوشتند و دعا و عبادت هایی هم به زبان پازند که مفهوم عوام بود تدوین نمودند.
که بدبختانه بیشتر پارسیان امروزی از فهم آن ناتوان اند.
گوناگون نمازهای معمول پازند اینک موجود است. یکی از آن ها که بسیار معمول می باشد، دیباچه نام دارد و نوعی از فراخوانی و دعای خیر است که به اوستا پیوسته است.
ستوم = (اوستا :سته امی) که به معنی ستایش می باشد عبارت ست از دیباچه و کرده ی ۲۶ یسنا.
برگزاری آن هنگامی است که غذا یا پارچه به روانشادی شخص در گذشته اشوداد (خیرات) می شود. همین بخش اوستا را نیز در آغاز آفرینگان که دعای خیر و مهراست
می خوانند.
آفرنیکان = قسمت هایی از اوستای گوناگون است مانند : فروردین یشت، سروش یشت،
کرده ی ۶۰ یسنا و غیره که به منظور فراخوانی ایزدان به مناسبت موقع سروده می شود.
رسم بسیار مهمی که در این سرایش وجود دارد این است که با هر آفرینگان دعای آفرین و تندرستی و شادکامی و نیرومندی برای فرمان روای دادگر، ایران خوانده می شود.
جشن = واژه ی پارسی است که در مواقع شادی و سپاس گزاری در اجتماع همگانی با
چند موبد که چندین آفرینگان جور به جور به علاوه ی دیباچه می خوانند برگزار می شود.
میوه هایی که در مراسم جشن حاضر و متبرک می شود، پس از پایان به مظنور بهره مندی از آن به حاضران انجمن پیشکش می گردد.
📚 بُن مایه :
دانستنی های آیینی زرتشتی.
🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.
برگرداننده : رشید شهمردان.
چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.
✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.
۴۰
@khashatra
ادامه دارد....