ساقى سيم بر بده ساغر
كه جهان يافت رونق ديگر
شهر تبريز فصل تابستان
گشته همچون بهار جان پرور
ابر بر روى سبزه پندارى
ريخت هر بامداد گوهر تر
باده گويى به مغز بسپارد
همه از باغ نكهت عنبر
سرخ گل بين كه سر برون كرده
چون عروس از زمردين چادر
دوش در باغ بلبل و قمرى
داشتند اين نواى جان پرور
كه خداوند أسمان و زمين
كه جز او نيست نقشبند
صور زير ظل شهنشه إيران
ناصرالدين خديو كيوان فر
پسرى رشک أفتاب و قمر
پسرى اعتبار دين و دول
پسرى افتخار جد و پدر
آسمان بهر چشم زخم بريخت
از ستاره سهند بر مجمر
نظر سعد اختران را ديد
جمع در طالعش ستاره شمر
ابدالدهر اختران زان روى
به سعادت در او كند اثر
هست هم نام جد خود فيروز
باد فيروزبخت تا محشر
مادرش دختر ولى عهد است
كه ز خورشيد زيبدش معجر
جامه عصمت و حيا پوشيد
از ازل دست ايزدش در بر
گر برى بود مريم از تهمت
مى بگفتم بر او بود همسر
جز در آينه و در آب نديد
ديده عصمتش تنى هم بر
هم بر اين مادر افتخار كند
اين ملك زاده ملک منظر
فخر اسفنديار گر بوده ست
به كتايون دختر قيصر
به مظفر ملك مبارک باد

شعر در تهنيت فرزند يافتن نصرة الدوله
👈ایرج میرزا
💓 @irajmirrza