۱۱
جنایات جنسی آمریکا و متفقین در بدو ورود به ژاپن
(قسمت چهارم)
در ده روز اول اشغال (توسط آمریکاها بعد از جنگ جهانی دوم )استان کاناگاوا ، ۱۳۳۶ مورد تجاوز جنسی گزارش شد. ۵ و ۶ شاهزاده «کُنُوئِه»، رهبر سیاسی و نخست وزیر وقت ژاپن ، از پلیس خواهش کرد که فکری بیندیشد و بیان داشت که به هر قیمتی که شده باید از زنان ژاپنی محافظت کنیم . سیاست آنها در نهایت این بود که زنان فقیر و طبقه پایین را به بردگی جنسی سربازان آمریکایی بکشانند . همکاری بین مقامات دولتی و صنایع جنسی منجر به طرحی برای استقرار زنان در صنایع جنسی شد.
دولت ژاپن ، فاحشه خانه هایی نظامی برای ارائه خدمات به نیروهای متفقین در بدو ورود آنها با عنوان انجمن تفریح و سرگرمی تأسیس کرد مأموریت اصلی این انجمن حفاظت از پاک ماندن نژاد ژاپنی و کمک به حفظ سیاست ملی با حمایت از زنان طبقه بالای جامعه بود و زنان طبقات پایین به عنوان بوهاتی یا سپر بلا قربانی شدند. برخی از زنانی که داوطلبانه در این فاحشه خانه ها کار می کردند ادعا کردند که این کار را برای این انجام داده اند که احساس می کردند وظیفه دارند از زنان دیگر در برابر نیروهای متفقین محافظت کنند .
مشغول شدن سربازان به روابط جنسی گسترده و انحطاط اخلاقی ایشان، موجب همه گیری انواع بیماری های جنسی شد؛ به طوری که آمار این بیماریها به ۴۰۰ هزار نفر نیز رسید.
این اتفاقات باعث شده بود تا زنان طبقات پایین ژاپن به خاطر بحران غذایی، مالی و بهداشتی ناشی از جنگ به تن فروشی کشانده شوند. پس از رسوایی و ایجاد بحران بیماری های جنسی طرح مذکور پس از دو سال متوقف شد. در ژانویه ۱۹۴۶ هنگامی که مقامات اشغالگر تمام فحشاهای عمومی را ممنوع کردند و در عین حال اعلام کردند که این فحشا غیردموکراتیک است و حقوق بشر زنان درگیر را نقض می کند، اذعان کردند که دلیل اصلی تعطیلی فاحشه خانه ها افزایش شدید بیماری های مقاربتی در میان سربازان بوده است . بعد از خدشه دار شدن وجهه آمریکا و رسانه ای شدن خباثت و انحطاط اخلاقی ایشان ، آنها فاحشه خانه ها را تعطیل کرده و همه زنان بی سرپناه و فقیر را به خیابان ریختند .
البته شهرهای مختلف ژاپن تا مدت ها درگیر این بیماری ها بودند؛ برای مثال شهر کیوتو از سال ۱۹۴۵ تا سال ۱۹۵۸ شدیداً درگیر این بیماری ها بود. جالب این است که چیزی که آمریکایی ها را بسیار نگران کرده بود این بود که این همه گیری بیماری های جنسی به عنوان یک تهدید علیه سبک زندگی آمریکایی ، امنیت ملی و دموکراسی تلقی میشد و نه بهداشت و سلامت زنان ژاپنی در واکنش به شیوع بیماری گسترده فرماندهی ارتش ایالات متحده عامل مشکل را زنان ژاپنی دانست و بیان داشت که زنان ژاپنی آلوده ای که با سربازان آمریکایی آمیزش جنسی داشته اند مرتکب جنایاتی شده اند که امنیت را به خطر انداخته است و جمع آوری این جنایت کاران و معاینات پزشکی اجباری بر روی آنان ضروری است نه فقط زنان روسپی بلکه از نظر اشغالگران کل مردم ژاپن به عنوان یک مخزن بسیار بزرگ و خطرناک بیماری های مقاربتی بودند .
نکته عجیب اینجاست که این زنان نه تنها توسط آمریکا «مجرم» و «نجس» خوانده شدند یعنی سربازان آمریکایی را «قربانی» جلوه دادند بلکه این زنان توسط خود زنان ژاپنی نیز طرد شدند و به آنها بی مصرف پلید و ناپاک گفته شد. زنان ژاپنی بیشتر هدف اعتراضاتشان به سوی دولت یوشیدا بود و این به طور کلی برای آمریکایی ها مطلوب بود؛ چراکه مسبب اصلی یعنی آمریکا از نظرها دور شده بود. حتی در اقدامی باورنکردنی مردم ژاپن طوماری خطاب به اشغالگران نوشتند که با ابراز قدردانی از تلاش آنان برای دموکراتیک کردن ژاپن و رهایی زنانشان از اقدام بشردوستانه اشغالگران و تلاش آنها برای مقابله با بیماری های مقاربتی جنسی قدردانی کردند . اما آنها اعتراضی هم به آمریکایی ها مبنی بر این که چرا در کنار این زنان سقوط کرده و منحط دیگر زنان ژاپنی طبقه متوسط کارگر و متوسط به بالا نیز بازداشت می شوند نیز داشتند . این زنان ژاپنی در نامه و تظاهراتی از آمریکایی ها درخواست کردند که میان زنان نامحترم و «محترم» فرق بگذارد. البته این تظاهرات فایده ای نداشت...
.
قسمت آخر این روایت در هفته ی بعد ....
📚(#ناگفته_های_صورتی /#سید_محمد_حسین_راجی/انتشارات معارف /چاپ چهارم ۱۴۰۳/ص۹۶_۹۳)
🆔️ @haftbaldt
جنایات جنسی آمریکا و متفقین در بدو ورود به ژاپن
(قسمت چهارم)
در ده روز اول اشغال (توسط آمریکاها بعد از جنگ جهانی دوم )استان کاناگاوا ، ۱۳۳۶ مورد تجاوز جنسی گزارش شد. ۵ و ۶ شاهزاده «کُنُوئِه»، رهبر سیاسی و نخست وزیر وقت ژاپن ، از پلیس خواهش کرد که فکری بیندیشد و بیان داشت که به هر قیمتی که شده باید از زنان ژاپنی محافظت کنیم . سیاست آنها در نهایت این بود که زنان فقیر و طبقه پایین را به بردگی جنسی سربازان آمریکایی بکشانند . همکاری بین مقامات دولتی و صنایع جنسی منجر به طرحی برای استقرار زنان در صنایع جنسی شد.
دولت ژاپن ، فاحشه خانه هایی نظامی برای ارائه خدمات به نیروهای متفقین در بدو ورود آنها با عنوان انجمن تفریح و سرگرمی تأسیس کرد مأموریت اصلی این انجمن حفاظت از پاک ماندن نژاد ژاپنی و کمک به حفظ سیاست ملی با حمایت از زنان طبقه بالای جامعه بود و زنان طبقات پایین به عنوان بوهاتی یا سپر بلا قربانی شدند. برخی از زنانی که داوطلبانه در این فاحشه خانه ها کار می کردند ادعا کردند که این کار را برای این انجام داده اند که احساس می کردند وظیفه دارند از زنان دیگر در برابر نیروهای متفقین محافظت کنند .
مشغول شدن سربازان به روابط جنسی گسترده و انحطاط اخلاقی ایشان، موجب همه گیری انواع بیماری های جنسی شد؛ به طوری که آمار این بیماریها به ۴۰۰ هزار نفر نیز رسید.
این اتفاقات باعث شده بود تا زنان طبقات پایین ژاپن به خاطر بحران غذایی، مالی و بهداشتی ناشی از جنگ به تن فروشی کشانده شوند. پس از رسوایی و ایجاد بحران بیماری های جنسی طرح مذکور پس از دو سال متوقف شد. در ژانویه ۱۹۴۶ هنگامی که مقامات اشغالگر تمام فحشاهای عمومی را ممنوع کردند و در عین حال اعلام کردند که این فحشا غیردموکراتیک است و حقوق بشر زنان درگیر را نقض می کند، اذعان کردند که دلیل اصلی تعطیلی فاحشه خانه ها افزایش شدید بیماری های مقاربتی در میان سربازان بوده است . بعد از خدشه دار شدن وجهه آمریکا و رسانه ای شدن خباثت و انحطاط اخلاقی ایشان ، آنها فاحشه خانه ها را تعطیل کرده و همه زنان بی سرپناه و فقیر را به خیابان ریختند .
البته شهرهای مختلف ژاپن تا مدت ها درگیر این بیماری ها بودند؛ برای مثال شهر کیوتو از سال ۱۹۴۵ تا سال ۱۹۵۸ شدیداً درگیر این بیماری ها بود. جالب این است که چیزی که آمریکایی ها را بسیار نگران کرده بود این بود که این همه گیری بیماری های جنسی به عنوان یک تهدید علیه سبک زندگی آمریکایی ، امنیت ملی و دموکراسی تلقی میشد و نه بهداشت و سلامت زنان ژاپنی در واکنش به شیوع بیماری گسترده فرماندهی ارتش ایالات متحده عامل مشکل را زنان ژاپنی دانست و بیان داشت که زنان ژاپنی آلوده ای که با سربازان آمریکایی آمیزش جنسی داشته اند مرتکب جنایاتی شده اند که امنیت را به خطر انداخته است و جمع آوری این جنایت کاران و معاینات پزشکی اجباری بر روی آنان ضروری است نه فقط زنان روسپی بلکه از نظر اشغالگران کل مردم ژاپن به عنوان یک مخزن بسیار بزرگ و خطرناک بیماری های مقاربتی بودند .
نکته عجیب اینجاست که این زنان نه تنها توسط آمریکا «مجرم» و «نجس» خوانده شدند یعنی سربازان آمریکایی را «قربانی» جلوه دادند بلکه این زنان توسط خود زنان ژاپنی نیز طرد شدند و به آنها بی مصرف پلید و ناپاک گفته شد. زنان ژاپنی بیشتر هدف اعتراضاتشان به سوی دولت یوشیدا بود و این به طور کلی برای آمریکایی ها مطلوب بود؛ چراکه مسبب اصلی یعنی آمریکا از نظرها دور شده بود. حتی در اقدامی باورنکردنی مردم ژاپن طوماری خطاب به اشغالگران نوشتند که با ابراز قدردانی از تلاش آنان برای دموکراتیک کردن ژاپن و رهایی زنانشان از اقدام بشردوستانه اشغالگران و تلاش آنها برای مقابله با بیماری های مقاربتی جنسی قدردانی کردند . اما آنها اعتراضی هم به آمریکایی ها مبنی بر این که چرا در کنار این زنان سقوط کرده و منحط دیگر زنان ژاپنی طبقه متوسط کارگر و متوسط به بالا نیز بازداشت می شوند نیز داشتند . این زنان ژاپنی در نامه و تظاهراتی از آمریکایی ها درخواست کردند که میان زنان نامحترم و «محترم» فرق بگذارد. البته این تظاهرات فایده ای نداشت...
.
قسمت آخر این روایت در هفته ی بعد ....
📚(#ناگفته_های_صورتی /#سید_محمد_حسین_راجی/انتشارات معارف /چاپ چهارم ۱۴۰۳/ص۹۶_۹۳)
🆔️ @haftbaldt