سرانجام بشر را، این زمان،
اندیشناکم، سخت
بیش از پیش.
که می‌لرزم به خود
از وحشتِ این یاد.
نه می‌بیند،
نه می‌خواند،
نه می‌اندیشد،
این ناسازگار، ای داد!
‌
نه آگاهش توانی کرد، با زاری
نه بیدارش توانی کرد، با فریاد!
‌
نمی‌داند،
بر این جمعیتِ انبوه و این پیکار روز افزون
که ره گم می‌کند در خون،
ازین پس، ماتمِ نان می‌کند بیداد!
‌
نمی‌داند،
زمینی را که با خون آبیاری می‌کند،
گندم نخواهد داد!
‌
#فریدون_مشیری
@chaameghazal ⛵️