مردم آمریکا تصمیم گرفتند اداره کشور رو به پولدارهایی بسپارند که تقریبا همه‌شون معتقدند کسی که فقیره تقصیر خودش بوده که فقیر مونده! بنابراین تبعات تصمیم‌شون رو هم باید ببینند.
اما از نگاه دورتر، ورود سرمایه‌داران به دایره اداری دولت، هرچند که میتونه زمینه‌ساز طراحی فضایی بشه که انباشت سرمایه رو بتونند در مقیاس بزرگتری انجام بدن، که تنها هدف‌شون از ورود به دولته؛ همون تبعاتی رو داره که ورود روحانیون مذهبی به حکومت‌ها داره. همونطور که روحانیون تصور می‌کردند که داخل دولت بودن میتونه دست‌شون رو برای انجام کارهایی که به نفع روحانیته باز کنه، اما در دراز مدت باعث سقوط روحانیت شد، ورود سرمایه‌دار به دولت هم با عواقبی همراه خواهد بود. این بزم شادمانی که میلیونرها و بیلیونرها از تصاحب کاخ‌سفید برپا کرده‌اند، میتونه به ایجاد یه موج گریه‌دار از سوسیالیسم در آمریکا، و سپس در بقیه جاها، منجر بشه. اگه ثروتمندانی که خودشون رو «کارآفرین» صدا می‌زنند، این فرصت تاریخی رو برای ارتقاء وضع مردم از دست بدهند، که خواهند داد چون بینش‌شون متناسب با ثروت‌شون رشد نکرده، مردم با شنیدن کلمه سرمایه‌داری هم استفراغ خواهند کرد.