آنی کلارک همیشه در مرز بین واقعی و ساختگی بودن شخصیت‌های آلبوم‌هایش زندگی کرده و شخصیت‌هایی ساخته که به اندازه آهنگ‌های پاپ آوانگاردش دقیق بوده‌اند. اما در All Born Screaming، هفتمین آلبوم استودیویی و اولین اثر با تهیه‌کنندگی خود او، St. Vincent از نقاب‌ها کنار می‌رود و به طور مستقیم با مرگ و زوال مواجه می‌شود. نتیجه، آلبومی است که از هر زمان دیگری زنده‌تر و صادق‌تر است؛ ترکیبی از موسیقی اینداستریال، هاله‌های سایکدلیک و اعترافات بی‌پرده که تمام تظاهرها را می‌سوزاند و احساسات واقعی را نشان می‌دهد. در این آلبوم، او بین نقش پیامبر و توبه‌کار حرکت می‌کند و گیتارش مثل موجودی زنده و پرقدرت غرش می‌کند تا پارادوکس ارتباط انسانی را باز کند: "همه ما با فریاد به دنیا می‌آییم، اما آیا هیچ‌گاه واقعاً نفس می‌کشیم؟" All Born Screaming ترکیبی جسورانه از نویز و ملودی است که کاملاً متفاوت از کارهای قبلی کلارک درآمده؛ بیشتر در قلمروی ژانر اینداستریال راک طبقه‌بندی می‌شود، اما در آن تاثیری از سایکدلیا، فانک و رِگی هم به چشم می‌خورد. هرج و مرجی که حتی وقتی از کنترل خارج می‌شود هم همچنان هیجان‌انگیز است. شعرهای این آلبوم بیشتر از هر زمان دیگری از طرف کلارک صادقانه است، اگرچه که همچنان از استعاره‌های پیچیده برای پوشاندن آسیب‌پذیری استفاده می‌کند. مرگ در این آلبوم به شکلی چندشکل ظاهر می‌شود: یک کک، یک "قاتل به اندازه پادشاه"، یا یک معشوق منجمد در خاکستر. All Born Screaming پر از حس فقدان است. از عزیزان، از خود، از کنترل. کلارک فقط سوگواری نمی‌کند؛ او در دل غم‌ها کاوش می‌کند.اگرچه این آلبوم از نظر انسجام به St. Vincent یا شفافیت آوان‌پاپ Masseduction نمی‌رسد، اما از نظر احساسی قوی‌ترین اثر کلارک و اعتراضی است به جلا و Polishedبودن؛ این آلبوم شلوغ، پر از اشتیاق و به طرز خارق‌العاده‌ای زنده است.

#Bestof2024 (2)
@Untunes