غزل: راشد کامران
زړه کې یې اورونه او په سترګو کې دریاب وینم
کومې خوا ته لاړ شمه په دواړو کې عذاب وینم
یه د وصل جامه د دیدن تنده مې ماته کړه
دښته کې د هجر هره خوا سراب سراب وینم
غرونه، طوفانونه، مست سیندونه مې ملګري وي
یم ډاډه ډاډه روان په څنک کې چې احباب وینم
پاڼې، پاڼې ورځې مې د ژوند د کتاب یادې دي
زده علم مې هېر شي چې د ستا د مخ کتاب وینم
رنګارنګ ګلونو کې راشده د چا نښې دي
یاد مې څو یاران شي چې نرګس، ریحان، ګلاب وینم
د ګلبڼ زمزمې. (235)
زړه کې یې اورونه او په سترګو کې دریاب وینم
کومې خوا ته لاړ شمه په دواړو کې عذاب وینم
یه د وصل جامه د دیدن تنده مې ماته کړه
دښته کې د هجر هره خوا سراب سراب وینم
غرونه، طوفانونه، مست سیندونه مې ملګري وي
یم ډاډه ډاډه روان په څنک کې چې احباب وینم
پاڼې، پاڼې ورځې مې د ژوند د کتاب یادې دي
زده علم مې هېر شي چې د ستا د مخ کتاب وینم
رنګارنګ ګلونو کې راشده د چا نښې دي
یاد مې څو یاران شي چې نرګس، ریحان، ګلاب وینم
د ګلبڼ زمزمې. (235)