به طور کلی، داستان هرگز نباید به اثر تحلیلی تبدیل شود. داستان‌نویس حتی نباید از سر تفنن تلاش کند که به روانشناسی و ایسم‌های مختلف بپردازد. ادبیات ناب در همان حال که سرگرم می‌کند آگاهی می‌دهد. قادر است هم روشن باشد هم پرمحتوا. قدرتی جادویی دارد برای آمیختن علیت با هدف، شک با ایمان، تمناهای جسم با اشتیاقهای روح. منحصر به فرد و عمومی است، ملی و جهانی، واقع‌گرا و تمثیلی. اگرچه تفسیرهای دیگر را برمی‌تابد، هیچگاه نباید در صدد توضیح خود برآید.

▪️مقدمه‌ی کتاب یک مهمانی یک رقص و داستان‌های دیگر، آیزاک باشویس سینگر

#داستان_نویسی
#آیزاک_باشویس_سینگر


@NazariyehAdabi