کاخ سفید یا جنگ سفید؟ نبرد ترامپ و زلنسکی؛ نمایشی از شکاف غرب و سایه‌های استعماری نو!
در اتاق بیضی کاخ سفید که پیشتر محل امضای توافقنامه‌های صلح بود، این بار صدای جر و بحث دو متحدِ ناهماهنگ، دیوارهای کاخ سفید را لرزاند: ترامپ با چهره‌ای سرخ از خشم، زلنسکی با نگاهی آمیخته به درماندگی پس از امید!
گویی این بار نه روسیه، که خود آمریکا به کارگردانی ترامپ خودشیفته، نقش «حریف درون خانه» را بازی میکرد!
۱. استعمارِ مدرن در لباس اتحاد:
ترامپ، مانند تاجری که از کمکهای میلیاردی به اوکراین به عنوان «وام با بهره‌ی سیاسی» یاد کرد، بار دیگر نقاب «حامی دموکراسی» غرب را برداشت.
پرسش اینجاست: آیا کییف برای واشنگتن، سنگری در برابر روسیه است یا مغازه‌ای برای معامله‌ی اسلحه و نفوذ؟
۲. زلنسکی؛ عروسک خیمه‌شب‌بازی با طناب‌های پوسیده:
رئیس جمهور اوکراین، که روزی با شعار «مردم را نجات می‌دهم» بر موج انتقاد به روسیه سوار شد، امروز در برابر ترامپ مجبور به سکوت شد.
آیا این همان «پاداش» غرب برای متحدانش است؟ سکوتی که بوی تحقیر میدهد، نه همدلی!
🇮🇷۳. ایران در آیینه‌ی این نبرد:
وقتی غرب حتی با متحدان خود چنین رفتاری دارد، چرا باید به وعده‌هایش درباره‌ی حقوق بشر یا دموکراسی باور داشت؟ این جر و بحث، تصویری زنده از «دوگانگی قدرت‌های غربی» است؛ همان‌هایی که در قبال ایران، زبان تهدید را می‌گشایند، اما در خانه، خود آتش اختلاف را دامن میزنند.
۴. مذاکره با خودشیفته؛ بازی با آتش در سرزمین تک‌گویی‌ها:
ترامپ، قهرمانِ بی‌رقیبِ نمایشِ «خودمحوری قدرت»، حتی در برابر متحدانش نیز نقشِ دیکتاتور کوچکی را بازی می‌کند که تنها زبانش فرمانِ یک‌طرفه است. چگونه می‌توان با کسی مذاکره کرد که دیالوگ را «نشانه‌ی ضعف» می‌داند و هر گفت‌وگو را به مونولوگی برای تحقیر تبدیل می‌کند؟
تاریخ ثابت کرده است که پای میزِ چنین بازیگری، نه توافقی شکل می‌گیرد، نه اعتمادی؛ تنها خاکستری از رابطه باقی می‌ماند که بادِ توئیت‌های ناگهانی او پراکنده‌اش می‌کند.
شاید تنها برنده‌ی این ماجرا، دوربین‌های خبری باشند که صحنه‌های دراماتیک دو رهبر را ضبط کردند؛ درست مثل فیلمی هالیوودی که در آن، قهرمانان غربی پیش از نابودی شرور، اول یکدیگر را نابود میکنند!
آیا فردا، تاریخ از این جدال به عنوان «آغاز فروپاشی اتحاد غرب» یاد خواهد کرد؟
پاسخ را باید در سکوت سرد تیم "جو بایدن" جستجو کرد...
✍️ @Mreza_Danaei
در اتاق بیضی کاخ سفید که پیشتر محل امضای توافقنامه‌های صلح بود، این بار صدای جر و بحث دو متحدِ ناهماهنگ، دیوارهای کاخ سفید را لرزاند: ترامپ با چهره‌ای سرخ از خشم، زلنسکی با نگاهی آمیخته به درماندگی پس از امید!
گویی این بار نه روسیه، که خود آمریکا به کارگردانی ترامپ خودشیفته، نقش «حریف درون خانه» را بازی میکرد!
۱. استعمارِ مدرن در لباس اتحاد:
ترامپ، مانند تاجری که از کمکهای میلیاردی به اوکراین به عنوان «وام با بهره‌ی سیاسی» یاد کرد، بار دیگر نقاب «حامی دموکراسی» غرب را برداشت.
پرسش اینجاست: آیا کییف برای واشنگتن، سنگری در برابر روسیه است یا مغازه‌ای برای معامله‌ی اسلحه و نفوذ؟
۲. زلنسکی؛ عروسک خیمه‌شب‌بازی با طناب‌های پوسیده:
رئیس جمهور اوکراین، که روزی با شعار «مردم را نجات می‌دهم» بر موج انتقاد به روسیه سوار شد، امروز در برابر ترامپ مجبور به سکوت شد.
آیا این همان «پاداش» غرب برای متحدانش است؟ سکوتی که بوی تحقیر میدهد، نه همدلی!
🇮🇷۳. ایران در آیینه‌ی این نبرد:
وقتی غرب حتی با متحدان خود چنین رفتاری دارد، چرا باید به وعده‌هایش درباره‌ی حقوق بشر یا دموکراسی باور داشت؟ این جر و بحث، تصویری زنده از «دوگانگی قدرت‌های غربی» است؛ همان‌هایی که در قبال ایران، زبان تهدید را می‌گشایند، اما در خانه، خود آتش اختلاف را دامن میزنند.
۴. مذاکره با خودشیفته؛ بازی با آتش در سرزمین تک‌گویی‌ها:
ترامپ، قهرمانِ بی‌رقیبِ نمایشِ «خودمحوری قدرت»، حتی در برابر متحدانش نیز نقشِ دیکتاتور کوچکی را بازی می‌کند که تنها زبانش فرمانِ یک‌طرفه است. چگونه می‌توان با کسی مذاکره کرد که دیالوگ را «نشانه‌ی ضعف» می‌داند و هر گفت‌وگو را به مونولوگی برای تحقیر تبدیل می‌کند؟
تاریخ ثابت کرده است که پای میزِ چنین بازیگری، نه توافقی شکل می‌گیرد، نه اعتمادی؛ تنها خاکستری از رابطه باقی می‌ماند که بادِ توئیت‌های ناگهانی او پراکنده‌اش می‌کند.
شاید تنها برنده‌ی این ماجرا، دوربین‌های خبری باشند که صحنه‌های دراماتیک دو رهبر را ضبط کردند؛ درست مثل فیلمی هالیوودی که در آن، قهرمانان غربی پیش از نابودی شرور، اول یکدیگر را نابود میکنند!
آیا فردا، تاریخ از این جدال به عنوان «آغاز فروپاشی اتحاد غرب» یاد خواهد کرد؟
پاسخ را باید در سکوت سرد تیم "جو بایدن" جستجو کرد...
✍️ @Mreza_Danaei