ضرورتاً ویژگی‌های دیگری وجود دارند که به حساب نمی‌آیند، اندازه‌گیری نمی‌شوند و همچنان پنهان و مخفی باقی می‌مانند. هر چیزی که خود را آشکار می‌کند، هیچ‌گاه به‌طور کامل خود را نمایان نمی‌سازد. این باقی‌مانده، شاید، همان سیاره است. سیاره فراتر از دنیای ذهنی حرکت می‌کند، اما در عین حال از دنیای عینی زمین دور می‌شود. سیاره یک سیاره است، یکی از سیاره‌ها در میان دیگر سیاره‌ها که مقیاس اشیاء را از دنیای زمینی به چارچوب کیهانی منتقل می‌کند. اینکه آیا سیاره یک ساخت ذهنی ایدئالیستی‌ست یا می‌تواند عینیت داشته باشد و به‌عنوان واقعیتی مستقل در نظر گرفته شود، معضلی‌ست لاینحل. آنچه در مفهوم سیاره اهمیت دارد این است که آن همچنان تصوری سلبی باقی می‌ماند، یعنی چیزی که بعد از انسان به حیاتش ادامه می‌دهد. بنابراین، می‌توان سیاره را ننامیدنی خواند.