۶ حزب سیاسی کُردستان ایران با درخواست اعتصاب در چهارشنبه سوم بهمن، برای اعتراض به احکام اعدام وریشه مرادی و پخشان عزیزی، بار دیگر به وظیفه نمایندگی سیاسی خود عمل کرده‌اند و خود را به شکلی در معرض رای کُردها در ایران قرار داده‌اند.
فارغ از این‌که فشارهای امنیتی و عدم همراهی جدی رسانه‌‌های جریان اصلی برای انتشار خبر بیانیه این احزاب، چه تاثیری بر میزان موفقیت و گستردگی این اعتصاب خواهد گذاشت، آن‌چه مهم است رفتار سیاسی درست این احزاب در همراهی با خواست مردم و واکنش سیاسی به دستگاه سرکوب از طریق بسیج مردمی از راه‌های مسالمت‌آمیز اما موثر است.
جریان‌های سیاسی و احزاب دیگر ایران، چه زمانی قرار است از این شیوه مبارزه کم‌هزینه اما موثر احزاب کُردستان بیاموزند؟ چرا احزاب و جریان‌های سیاسی ایران برای شروع یادگیری چیزی که یا بلد نیستند یا توان انجامش را در خود نمی‌بینند، از همین اعتصاب در کُردستان حمایت نمی‌کنند؟
از زمان ترور دکتر عبدالرحمن قاسملو، دبیرکل وقت حزب دمکرات کُردستان ایران در ۲۲ تیر ۱۳۶۸، هر زمان احزاب کُردستان ایران، چه در سالگرد آن ترور و چه بعدها در مناسبت‌های مختلف سیاسی، از مرم کُردستان دعوت به اعتصاب کرده‌اند، اعتصاب با استقبال چشمگیر انجام شده است. این بار هم گمان می‌کنم اعتصاب با استقبال گسترده‌ای مواجه شود.
نکته مثبت این‌که به جز ۶ حزبی که در هماهنگی با هم بیانیه دعوت به اعتصاب را امضا کرده‌اند، شماری حزب و جریان سیاسی دیگر کُردستان هم در بیانیه‌های مستقل از آن درخواست اعتصاب حمایت کرده و مردم را به پیوستن به اعتصاب یک روزه دعوت کرده‌اند.
خوب است جریان‌های سیاسی در ایران این را هم یاد بگیرند: این ۶ حزب و چند جریان و حزب سیاسی دیگر حامی اعتصاب، اختلافات جدی ایدئولوژیک و سیاسی با هم دارند، اما یاد گرفته‌اند در موارد مشخصی، در کنار هم و با هم برای پیشبرد اهداف سیاسی، همصدایی، ائتلاف و همراهی داشته باشند.
فارغ از این‌که فشارهای امنیتی و عدم همراهی جدی رسانه‌‌های جریان اصلی برای انتشار خبر بیانیه این احزاب، چه تاثیری بر میزان موفقیت و گستردگی این اعتصاب خواهد گذاشت، آن‌چه مهم است رفتار سیاسی درست این احزاب در همراهی با خواست مردم و واکنش سیاسی به دستگاه سرکوب از طریق بسیج مردمی از راه‌های مسالمت‌آمیز اما موثر است.
جریان‌های سیاسی و احزاب دیگر ایران، چه زمانی قرار است از این شیوه مبارزه کم‌هزینه اما موثر احزاب کُردستان بیاموزند؟ چرا احزاب و جریان‌های سیاسی ایران برای شروع یادگیری چیزی که یا بلد نیستند یا توان انجامش را در خود نمی‌بینند، از همین اعتصاب در کُردستان حمایت نمی‌کنند؟
از زمان ترور دکتر عبدالرحمن قاسملو، دبیرکل وقت حزب دمکرات کُردستان ایران در ۲۲ تیر ۱۳۶۸، هر زمان احزاب کُردستان ایران، چه در سالگرد آن ترور و چه بعدها در مناسبت‌های مختلف سیاسی، از مرم کُردستان دعوت به اعتصاب کرده‌اند، اعتصاب با استقبال چشمگیر انجام شده است. این بار هم گمان می‌کنم اعتصاب با استقبال گسترده‌ای مواجه شود.
نکته مثبت این‌که به جز ۶ حزبی که در هماهنگی با هم بیانیه دعوت به اعتصاب را امضا کرده‌اند، شماری حزب و جریان سیاسی دیگر کُردستان هم در بیانیه‌های مستقل از آن درخواست اعتصاب حمایت کرده و مردم را به پیوستن به اعتصاب یک روزه دعوت کرده‌اند.
خوب است جریان‌های سیاسی در ایران این را هم یاد بگیرند: این ۶ حزب و چند جریان و حزب سیاسی دیگر حامی اعتصاب، اختلافات جدی ایدئولوژیک و سیاسی با هم دارند، اما یاد گرفته‌اند در موارد مشخصی، در کنار هم و با هم برای پیشبرد اهداف سیاسی، همصدایی، ائتلاف و همراهی داشته باشند.