🔵 چشم‌انداز حرکت جوانانه کشور (۲)؛
خودنیرو پروری ِ انقلاب
⏮ سالهاست واژه‌های «جذب نیرو» و «کادرسازی» را می‌شنوم ولی هنوز ارتباط نگرفته‌ام با اینها.
هدفی درست مطرح می‌کنند، ولی با روش‌هایی موهومی و منطق‌ی کج‌ومعوج دنبال می‌شوند.
بنظرم سازوکار اعجاب‌برانگیز نیروپروریِ نهفته در انقلاب را نشناخته‌ایم هنوز.
انقلاب نشان داده خودش می‌تواند بی هیاهو و بدون نیاز به سازوکاری دست‌وپاگیر،
نیروهای پیش‌برنده و افسرانش را تمیز و بموقع رو کند .. چنان که یُعجِب‌الزُّراع !
↩️ این، چگونه صورت می‌گیرد؟
وقتی بجای اصرار بر توهمات مثلاً تشکیلاتی خود، در روال‌های تکرارشونده‌ی «نیرورسانی» ِ انقلاب در هنگام حماسه‌ها، دقیق می‌شویم چیزهایی از این قضیه دست‌مان می‌آید.
1⃣ نیروهای پیش‌برنده‌ی اهداف انقلاب، زمانی رو می‌آیند و دیده می‌شوند که یک «جهاد»، از صرف یک گفتمان پیش‌تر رفته و به مرحله‌ی «تحقق میدانی» ِ خود نزدیک می‌شود.
🔘 آن هنگام که فرمان ِ میدان، از دست یاغی‌های تکنوکرات و بی‌هنرهای محافظه‌کار در می‌رود، افسران جهادی انقلاب، از راه رسیده و با توشه‌ای از فکر و اراده و اخلاق و پشتکار و ایثار، فرمان را بدست می‌گیرند.
🔘 میدان که بدست چنین افسرانی افتاد،
جوهره‌ی نیروساز انقلاب، به جریان افتاده و شریان‌های جامعه‌ی جوانان را اشباع کرده و اینگونه، نیروهای جهادی، جان گرفته، از کنج عزلت و مهجوریت درآمده و بسرعت بسیج می‌شوند، برای اقدامی حماسه‌ساز.
🔹 تشکیلات انقلابی در «حضوری میدانی» است که نیروهای خودش را پیدا می‌کند، نه در «ساختاری پادگانی».
آنچه در پادگان رخ می‌دهد نظمی گذرا و تمرینی مشقی است و اصالتی ندارد. نمی‌شود به قواره‌ی آن اتکا کرد و به کارآمدی آن دل بست.
2⃣ اما معجزه‌ی دیگر انقلاب،
پرکردن سریع خلأهای اخلاقی و رفتاری ِ نیروهای جوان خودش است.
🔘 همزمان با گردهم‌آیی جهادگران در میدان،
اخلاق و رفتار فردی و جمعی آنها، بسرعت رو به اصلاح و تکمیل و تعمیق می‌رود
و اینچنین، ملاط ِ تشکیلات ِ خودساخته‌شونده‌ی جهادیون نیز مهیا می‌شود.
🔹 عمل ِ جهادی، بشدت اخلاق‌پرور است.
(البته برای نیروهایی که عزم به یک جهاد مستمر کرده باشند؛ نه تماشاچیانی که آمده‌اند تا سروگوشی آب دهند و بروند.)
تشکیلاتی که ابتدا از «سازمان» شروع می‌کند، اخلاق‌زدا است؛
و تشکیلاتی که ابتدا از «میدان» شروع می‌کند، اخلاق‌پرور.
علت‌العلل زمین‌گیر شدن ساختارهای پادگانی امروز ما نیز همین سازمان‌زدگی و دوری‌گزینی از میدان است.
3⃣ ویژگی اعجاب‌برانگیز ِ سوم انقلاب ذیل نیروپروری ِ خود،
بزرگ شدن سریع حرکت، و فرارسیدن ِ زودتر از موعد ِ اهداف بلندتر است.
🔘 عزم و خرد جمعی ِ نیروهای انقلاب، در جلسات بی‌مجالست و نشست‌های بی‌برخاست، تکانی نخواهد خورد؛
بلکه وقتی در میدان، ایستاده، گردهم می‌آیند تا فتحی را رقم زنند، آن‌وقت است که شکوفا می‌شود.
و چنین، اهداف بلندتر سهل‌تر بنظر رسیده، و همبستگی‌های مخلصانه، همیاری‌های متحولانه را سریعتر از انتظار به ثمر می‌رساند.
*⃣ آری انقلاب،
خودنیروپرورنده،
خودسازنده،
و خودبزرگ‌شونده است؛
فقط و فقط وقتی که
جوانانی ایستاده
عزم به جهاد می‌نمایند
پا را در میدان وارد می‌سازند
و دست به اقدام می‌زنند
مثنیٰ یا فرادیٰ.
۶ اردیبهشت ۹۷
آسمان تبریز به مشهد
https://t.me/joinchat/AAAAAEJLdxfs8xce1TkqDA
خودنیرو پروری ِ انقلاب
⏮ سالهاست واژه‌های «جذب نیرو» و «کادرسازی» را می‌شنوم ولی هنوز ارتباط نگرفته‌ام با اینها.
هدفی درست مطرح می‌کنند، ولی با روش‌هایی موهومی و منطق‌ی کج‌ومعوج دنبال می‌شوند.
بنظرم سازوکار اعجاب‌برانگیز نیروپروریِ نهفته در انقلاب را نشناخته‌ایم هنوز.
انقلاب نشان داده خودش می‌تواند بی هیاهو و بدون نیاز به سازوکاری دست‌وپاگیر،
نیروهای پیش‌برنده و افسرانش را تمیز و بموقع رو کند .. چنان که یُعجِب‌الزُّراع !
↩️ این، چگونه صورت می‌گیرد؟
وقتی بجای اصرار بر توهمات مثلاً تشکیلاتی خود، در روال‌های تکرارشونده‌ی «نیرورسانی» ِ انقلاب در هنگام حماسه‌ها، دقیق می‌شویم چیزهایی از این قضیه دست‌مان می‌آید.
1⃣ نیروهای پیش‌برنده‌ی اهداف انقلاب، زمانی رو می‌آیند و دیده می‌شوند که یک «جهاد»، از صرف یک گفتمان پیش‌تر رفته و به مرحله‌ی «تحقق میدانی» ِ خود نزدیک می‌شود.
🔘 آن هنگام که فرمان ِ میدان، از دست یاغی‌های تکنوکرات و بی‌هنرهای محافظه‌کار در می‌رود، افسران جهادی انقلاب، از راه رسیده و با توشه‌ای از فکر و اراده و اخلاق و پشتکار و ایثار، فرمان را بدست می‌گیرند.
🔘 میدان که بدست چنین افسرانی افتاد،
جوهره‌ی نیروساز انقلاب، به جریان افتاده و شریان‌های جامعه‌ی جوانان را اشباع کرده و اینگونه، نیروهای جهادی، جان گرفته، از کنج عزلت و مهجوریت درآمده و بسرعت بسیج می‌شوند، برای اقدامی حماسه‌ساز.
🔹 تشکیلات انقلابی در «حضوری میدانی» است که نیروهای خودش را پیدا می‌کند، نه در «ساختاری پادگانی».
آنچه در پادگان رخ می‌دهد نظمی گذرا و تمرینی مشقی است و اصالتی ندارد. نمی‌شود به قواره‌ی آن اتکا کرد و به کارآمدی آن دل بست.
2⃣ اما معجزه‌ی دیگر انقلاب،
پرکردن سریع خلأهای اخلاقی و رفتاری ِ نیروهای جوان خودش است.
🔘 همزمان با گردهم‌آیی جهادگران در میدان،
اخلاق و رفتار فردی و جمعی آنها، بسرعت رو به اصلاح و تکمیل و تعمیق می‌رود
و اینچنین، ملاط ِ تشکیلات ِ خودساخته‌شونده‌ی جهادیون نیز مهیا می‌شود.
🔹 عمل ِ جهادی، بشدت اخلاق‌پرور است.
(البته برای نیروهایی که عزم به یک جهاد مستمر کرده باشند؛ نه تماشاچیانی که آمده‌اند تا سروگوشی آب دهند و بروند.)
تشکیلاتی که ابتدا از «سازمان» شروع می‌کند، اخلاق‌زدا است؛
و تشکیلاتی که ابتدا از «میدان» شروع می‌کند، اخلاق‌پرور.
علت‌العلل زمین‌گیر شدن ساختارهای پادگانی امروز ما نیز همین سازمان‌زدگی و دوری‌گزینی از میدان است.
3⃣ ویژگی اعجاب‌برانگیز ِ سوم انقلاب ذیل نیروپروری ِ خود،
بزرگ شدن سریع حرکت، و فرارسیدن ِ زودتر از موعد ِ اهداف بلندتر است.
🔘 عزم و خرد جمعی ِ نیروهای انقلاب، در جلسات بی‌مجالست و نشست‌های بی‌برخاست، تکانی نخواهد خورد؛
بلکه وقتی در میدان، ایستاده، گردهم می‌آیند تا فتحی را رقم زنند، آن‌وقت است که شکوفا می‌شود.
و چنین، اهداف بلندتر سهل‌تر بنظر رسیده، و همبستگی‌های مخلصانه، همیاری‌های متحولانه را سریعتر از انتظار به ثمر می‌رساند.
*⃣ آری انقلاب،
خودنیروپرورنده،
خودسازنده،
و خودبزرگ‌شونده است؛
فقط و فقط وقتی که
جوانانی ایستاده
عزم به جهاد می‌نمایند
پا را در میدان وارد می‌سازند
و دست به اقدام می‌زنند
مثنیٰ یا فرادیٰ.
۶ اردیبهشت ۹۷
آسمان تبریز به مشهد
https://t.me/joinchat/AAAAAEJLdxfs8xce1TkqDA