📍 تبر ابتذال؛ چرا فیلم آنتیک با اهانت به اماکن متبرکه، علیه انسانی ایرانی می‌شورد؟
📝 مهرداد احمدی: فیلم «آنتیک» که در جشنواره فجر امسال نمایش داده شد، نه‌تنها از نظر سینمایی ضعیف است، بلکه به هویت و ارزش‌های جامعه ایرانی توهین می‌کند. این فیلم با ادعای نوآوری، مفاهیمی توهین‌آمیز نسبت به انسان ایرانی، مقدسات دینی و اخلاق انسانی را در روایت خود گنجانده است. از نظر سینمایی، فیلم فاقد روایت قوی، کارگردانی مؤثر و بازیگری مناسب است. دیالوگ‌ها سطحی، شخصیت‌ها فاقد عمق و صحنه‌ها بی‌سلیقه هستند. ریتم فیلم گیج‌کننده و ساختار آن فاقد انسجام است. کارگردانی ناتوان در هدایت بازیگران و انتقال حس، تجربه تماشاگر را به شکنجه تبدیل می‌کند. این اثر به‌قدری ضعیف است که حتی شایسته نقد جدی نیست.
فراتر از ضعف‌های سینمایی، «آنتیک» با توهین به مقدسات و نمادهای تاریخی و فرهنگی، هویت ایرانی را هدف قرار داده است. فیلم معابد و آرامگاه‌های مقدس را به مضحکه گرفته و با تحقیر این نمادها، هویت جمعی ایرانیان را زیر سؤال می‌برد. این نگاه تقلیل‌گرایانه، باورهای دینی و تاریخی را مانعی برای پیشرفت نشان می‌دهد و تلاش می‌کند جامعه را از ریشه‌های خود جدا کند. از منظر فلسفی، فیلم با تخریب حافظه تاریخی، انسان ایرانی را بی‌هویت می‌کند. این رویکرد شبیه به ابزارهای توتالیتاریسم است که هانا آرنت به آن اشاره کرده است.
سازمان اوقاف و امور خیریه نیز فیلم «آنتیک» را محکوم کرده و آن را توهین به شعور مردم ایران دانسته است. این سازمان حق پیگیری قضایی و شکایت از سازندگان فیلم را محفوظ دانسته و بر اهمیت امامزادگان و بقاع متبرکه در فرهنگ ایرانی تأکید کرده است. فیلم‌سازان اغلب از این مکان‌ها به‌عنوان لوکیشن استفاده می‌کنند، اما «آنتیک» با توهین به این نمادها، گسستی عمیق بین هنرمند و جامعه ایجاد کرده است. این اثر نه‌تنها فاقد ارزش هنری است، بلکه با پیام‌های مسموم خود، هویت ایرانی را هدف قرار داده است. پاسخ به چنین آثاری، تقویت ارزش‌های مشترک ملی و بازگشت به ریشه‌های فرهنگی است.
🔗 http://vatanemrooz.ir/newspaper/page/4253/8/298779/0
✉️ @vatanemrooz
📝 مهرداد احمدی: فیلم «آنتیک» که در جشنواره فجر امسال نمایش داده شد، نه‌تنها از نظر سینمایی ضعیف است، بلکه به هویت و ارزش‌های جامعه ایرانی توهین می‌کند. این فیلم با ادعای نوآوری، مفاهیمی توهین‌آمیز نسبت به انسان ایرانی، مقدسات دینی و اخلاق انسانی را در روایت خود گنجانده است. از نظر سینمایی، فیلم فاقد روایت قوی، کارگردانی مؤثر و بازیگری مناسب است. دیالوگ‌ها سطحی، شخصیت‌ها فاقد عمق و صحنه‌ها بی‌سلیقه هستند. ریتم فیلم گیج‌کننده و ساختار آن فاقد انسجام است. کارگردانی ناتوان در هدایت بازیگران و انتقال حس، تجربه تماشاگر را به شکنجه تبدیل می‌کند. این اثر به‌قدری ضعیف است که حتی شایسته نقد جدی نیست.
فراتر از ضعف‌های سینمایی، «آنتیک» با توهین به مقدسات و نمادهای تاریخی و فرهنگی، هویت ایرانی را هدف قرار داده است. فیلم معابد و آرامگاه‌های مقدس را به مضحکه گرفته و با تحقیر این نمادها، هویت جمعی ایرانیان را زیر سؤال می‌برد. این نگاه تقلیل‌گرایانه، باورهای دینی و تاریخی را مانعی برای پیشرفت نشان می‌دهد و تلاش می‌کند جامعه را از ریشه‌های خود جدا کند. از منظر فلسفی، فیلم با تخریب حافظه تاریخی، انسان ایرانی را بی‌هویت می‌کند. این رویکرد شبیه به ابزارهای توتالیتاریسم است که هانا آرنت به آن اشاره کرده است.
سازمان اوقاف و امور خیریه نیز فیلم «آنتیک» را محکوم کرده و آن را توهین به شعور مردم ایران دانسته است. این سازمان حق پیگیری قضایی و شکایت از سازندگان فیلم را محفوظ دانسته و بر اهمیت امامزادگان و بقاع متبرکه در فرهنگ ایرانی تأکید کرده است. فیلم‌سازان اغلب از این مکان‌ها به‌عنوان لوکیشن استفاده می‌کنند، اما «آنتیک» با توهین به این نمادها، گسستی عمیق بین هنرمند و جامعه ایجاد کرده است. این اثر نه‌تنها فاقد ارزش هنری است، بلکه با پیام‌های مسموم خود، هویت ایرانی را هدف قرار داده است. پاسخ به چنین آثاری، تقویت ارزش‌های مشترک ملی و بازگشت به ریشه‌های فرهنگی است.
🔗 http://vatanemrooz.ir/newspaper/page/4253/8/298779/0
✉️ @vatanemrooz