حالا که در این ترم تحصیلی حتی بیشتر از ترم‌های قبل به‌جای نشستن و خوندن، درگیر نشستن و نوشتن هستم، فکر کردم به‌جز این‌که هنوز واحدهایی برای پاس کردن دارم، چه‌ چیزی باعث می‌شه فکر کنم دانشجوی لیسانسم؟ مگه اگه دانشجو نبودم هم همین کارها رو نمی‌کردم؟ اون چیزی که من رو به دانشجو بودن وصل می‌کنه چیه؟
بین جواب‌هایی که برای خودم داشتم مهم‌ترینش این بود که نمی‌خوام تنها بشینم و بنویسم.
دانشجوام چون رفتن به کتاب‌خونه رو به نشستن پشت میزم ترجیح می‌دم و اگه کتاب‌خونه بسته باشه به‌دنبال دوستانی‌ام که بیان پیشم و کنار هم بشینیم و درس بخونیم و بنویسیم.