شاید این موضوع خیلی مرتبط با بیزینس نباشه ولی خواستم بهتون بگم.
دردها، رنج‌ها و ناراحتی‌های ما در بهترین حالت برای مادر و پدر، همسر، فرزند ما مهمه (شاید برای اینا هم مهم نباشه) و برای بقیه پشیزی اهمیت نداره.
شاید سایر آدما برای همدردی ظاهری، ظاهرا ناراحت بشن و همراهی الکی بکنن ولی در واقعیت اصلا مهم نیست.
چیزی که مهمه راه‌حل‌های ما برای این مشکلات و ناراحتیا هستش.
این چیزیه که برای بقیه اهمیت داره، حاضرن براش وقت بذارن و شمارو بابتش تحسین می‌کنن.
کسی که سرطان داشته و با قوی بودن تونسته شکستش بده، زن سرپرست خانواری که با فقر و نداری و با یه چرخ خیاطی خونگی کارشو شروع کرده و حالا بعد از 10 سال یه کارگاه بزرگ خیاطی با 60 نفر پرسنل داره، مرد معتادی که کارتن‌خواب شده بود و همه طردش کرده بودن و منتظر خبر مرگش بودن، بعد از 8 سال پیدا میشه و می‌فهمن 5 رستوران توی جاهای توریستی داره و کاملا پاک شده.
این‌ها جذابن، این‌ها مهمن.
برنده بودن بوی کباب می‌ده بوی شیرینی خامه‌ای می‌ده و بوی عطرای فرانسه رو می‌ده.
همه دور اینا جمع میشن و تا زمانی که شما به اون راه‌حل نرسید و نجنگید، کسی توی غم‌ها با شما شریک نمی‌شه.
هر روز میبینم یه عده توی ایکس (توییتر) ناله می‌کنن که اینجوری شده، پول نداریم، خسته شدیم، بدبختیم و ... و یه عده الکی میان همدردی می‌کنن، دو دقیقه بعد ازون آدما بپرسی اصلا شمارو یادشون نمیاد.
برای همین ما محکوم به این هستیم که به جای ناله، گریه و زاری دنبال راه‌حل بگردیم و اونو اجرا کنیم و برنده باشیم؛ چون توی این بازی بازنده‌ها توی خرابه میمیرن و برنده‌ها روی دوش مردمن و روی گردنشون گل میندازن.
@sokotezehn
دردها، رنج‌ها و ناراحتی‌های ما در بهترین حالت برای مادر و پدر، همسر، فرزند ما مهمه (شاید برای اینا هم مهم نباشه) و برای بقیه پشیزی اهمیت نداره.
شاید سایر آدما برای همدردی ظاهری، ظاهرا ناراحت بشن و همراهی الکی بکنن ولی در واقعیت اصلا مهم نیست.
چیزی که مهمه راه‌حل‌های ما برای این مشکلات و ناراحتیا هستش.
این چیزیه که برای بقیه اهمیت داره، حاضرن براش وقت بذارن و شمارو بابتش تحسین می‌کنن.
کسی که سرطان داشته و با قوی بودن تونسته شکستش بده، زن سرپرست خانواری که با فقر و نداری و با یه چرخ خیاطی خونگی کارشو شروع کرده و حالا بعد از 10 سال یه کارگاه بزرگ خیاطی با 60 نفر پرسنل داره، مرد معتادی که کارتن‌خواب شده بود و همه طردش کرده بودن و منتظر خبر مرگش بودن، بعد از 8 سال پیدا میشه و می‌فهمن 5 رستوران توی جاهای توریستی داره و کاملا پاک شده.
این‌ها جذابن، این‌ها مهمن.
برنده بودن بوی کباب می‌ده بوی شیرینی خامه‌ای می‌ده و بوی عطرای فرانسه رو می‌ده.
همه دور اینا جمع میشن و تا زمانی که شما به اون راه‌حل نرسید و نجنگید، کسی توی غم‌ها با شما شریک نمی‌شه.
هر روز میبینم یه عده توی ایکس (توییتر) ناله می‌کنن که اینجوری شده، پول نداریم، خسته شدیم، بدبختیم و ... و یه عده الکی میان همدردی می‌کنن، دو دقیقه بعد ازون آدما بپرسی اصلا شمارو یادشون نمیاد.
برای همین ما محکوم به این هستیم که به جای ناله، گریه و زاری دنبال راه‌حل بگردیم و اونو اجرا کنیم و برنده باشیم؛ چون توی این بازی بازنده‌ها توی خرابه میمیرن و برنده‌ها روی دوش مردمن و روی گردنشون گل میندازن.
@sokotezehn