🌼🌿🌼🌿🌼


‌غنچه خندید ولی باغ به این خنده گریست
غنچه آن روز ندانست که این گریه ز چیست

باغ پر گل شد و هر غنچه به گل شد تبدیل
گریه ی باغ فزون تر شد و چون ابر گریست

باغبان آمد و یک یک همه گل ها را چید
باغ عریان شد و دیدند که از گل خالی است

باغ پرسید چه سودی بری از چیدن گل؟
گفت: پژمردگیش را نتوانم نگریست

من اگر از روی هر شاخه نچینم گل را
چه به گلزار و چه گلدان، دگر عمرش فانی است

همه محکوم به مرگند، چه انسان، چه گیاه
این چنین است همه کار جهان تا باقی است

گریه ی باغ از آن بود که او می دانست
غنچه گر گل بشود هستی او گردد نیست

رسم تقدیر چنین است و چنین خواهد بود
می رود عمر، ولی خنده به لب باید زیست

#فریدون_مشیری

@sherjanan

🌼🌿🌼🌿🌼