✔️ *وزیر اطلاعات دولت چهاردهم و دغدغه های محیط زیستی*
*آیا هوشمندانه نیست حتی از نظر امنیتی هم که شده به صدای شهروندان گوش بدهیم و کمی شک کنیم که لابد یک شکل نفوذ هم این است که روندها و مکانیزم هایی که صدها پروژه فاقد مجوز را در چارچوب قانون پیش می برند را کنترل کیفیت کنیم؟*
*یوسف فرهادی بابادی*
*روزنامه اعتماد* : طی چند سال گذشته شاهد آن بوده ایم که نهادهای امنیتی خصوصا وزارت اطلاعات با تشکیل پرونده های مختلف امنیتی برای بسیاری از فعالان محیط زیستی یا تعلیق مجوز فعالیت های تشکل های محیط زیستی عملا موجی از سرخوردگی را در فضای اجتماعی کشور رقم زدند. عملکردی که شاید پیش برندگان این پروژه آن را پیشگیرانه و موفق عنوان کنند اما از دیگر سو انتظاری که در جامعه محیط زیستی کشور ایجاد شده این است که در کنار این حساسیت ها نسبت به عملکرد برخی فعالان محیط زیست چرا وزارت اطلاعات در برابر روندهای متخلفانه ای که منجر به قرار گرفتن 411 پروژه فاقد مجوز در بودجه شده است، سکوت می کند؟ پروژه های چند صد میلیاردی که ضروری بود حقوق بیت المال در آنها محفوظ می ماند.
🔹 در وهله نخست جامعه محیط زیستی خواهان تغییر در مفهوم امنیت است؛ امنیتی که در عمل معنایش آرامش بدون مخالف در کشور است! کسی نمی خواهد و ادعای آن را هم ندارد که مقامات امنیتی در پرونده افراد ورود نکنند، جست وجو نکنند و پرسش نیفکنند؛ اما آیا بر فرض تقدم این وظیفه، خوب نیست مسوولان بپرسند در این چند دهه چرا اینقدر بحران آب و اعتراض به آن تشدید شده است؟
🔹 آیا نباید تا به حال به این فکر کرده باشیم که ممکن است امکان فساد در مکانیزم های قانونی تعبیه شده باشد؟ آیا هوشمندانه نیست حتی از نظر امنیتی هم که شده به صدای شهروندان گوش بدهیم و کمی شک کنیم که لابد یک شکل نفوذ هم این است که روندها و مکانیزم هایی که صدها پروژه فاقد مجوز را در چارچوب قانون پیش می برند را کنترل کیفیت کنیم؟ بالاخره قانونگذاری امری بشری است و بخش هایی از صاحبان قدرت از آن منتفع می شوند؛ از کجا معلوم که این انتقاع با دستکاری و دخالت منحرف نشده باشد؟
اگر نخواهیم از قرار گرفتن 411 پروژه فاقد مجوز در بودجه سالانه کشور که به تخریب و نابودی اندک ظرفیت های زیستی کشور انجامیده است ورود کنیم، پس کجا می خواهیم دنبال خرابکار بگردیم؟
🔹 امروز وضعیت کشور از نظر محیط زیستی خطرناک است و پیامدهایش فقط سیاسی و اقتصادی و حزبی و گروهی و پوزیسیونی و اپوزیسیونی نیست که بخواهیم آن را مبالغه آمیز جلوه بدهیم! اگر امروز پشت سنگر ارزش ها و پشت میز امضاها کسانی هستند که معتقدند وضعیت محیط زیست خوب است و منتقدان حتما منفعتی دارند! درست می گویند، تنها منفعت اما این است که جلوی نشست زمین و مرگ سرزمینی و فرسایش تمدنی را بگیریم.
اگر کسانی که از ضرورت وظیفه گرایی و تکلیف گرایی توامان سخن می گویند اندکی شان این دو نوع گرایش را پاس بدارند فارغ از اینکه چه کسی روی کار باشد نه تنها ملک آرام، بلکه مردم حداقل احساس همنوایی و نزدیکی بیشتری به مدیران کشور خواهند داشت؛ اما نادیده انگاری روایت های مردم از فساد باعث شده است این همانی میان سیستم اداری و سیاسی کشور با نظام سیاسی برقرار شود؛ ما چیزی نمی خواهیم جز آنکه حکومت برای خاطر خودش هم که شده، یک بار روی مردم حساب کند و از عینک مردم خودش را ببیند.
@sedayepayeab1
🔹 لینک یادداشت در روزنامه اعتماد👇
https://www.magiran.com/article/4542322
*آیا هوشمندانه نیست حتی از نظر امنیتی هم که شده به صدای شهروندان گوش بدهیم و کمی شک کنیم که لابد یک شکل نفوذ هم این است که روندها و مکانیزم هایی که صدها پروژه فاقد مجوز را در چارچوب قانون پیش می برند را کنترل کیفیت کنیم؟*
*یوسف فرهادی بابادی*
*روزنامه اعتماد* : طی چند سال گذشته شاهد آن بوده ایم که نهادهای امنیتی خصوصا وزارت اطلاعات با تشکیل پرونده های مختلف امنیتی برای بسیاری از فعالان محیط زیستی یا تعلیق مجوز فعالیت های تشکل های محیط زیستی عملا موجی از سرخوردگی را در فضای اجتماعی کشور رقم زدند. عملکردی که شاید پیش برندگان این پروژه آن را پیشگیرانه و موفق عنوان کنند اما از دیگر سو انتظاری که در جامعه محیط زیستی کشور ایجاد شده این است که در کنار این حساسیت ها نسبت به عملکرد برخی فعالان محیط زیست چرا وزارت اطلاعات در برابر روندهای متخلفانه ای که منجر به قرار گرفتن 411 پروژه فاقد مجوز در بودجه شده است، سکوت می کند؟ پروژه های چند صد میلیاردی که ضروری بود حقوق بیت المال در آنها محفوظ می ماند.
🔹 در وهله نخست جامعه محیط زیستی خواهان تغییر در مفهوم امنیت است؛ امنیتی که در عمل معنایش آرامش بدون مخالف در کشور است! کسی نمی خواهد و ادعای آن را هم ندارد که مقامات امنیتی در پرونده افراد ورود نکنند، جست وجو نکنند و پرسش نیفکنند؛ اما آیا بر فرض تقدم این وظیفه، خوب نیست مسوولان بپرسند در این چند دهه چرا اینقدر بحران آب و اعتراض به آن تشدید شده است؟
🔹 آیا نباید تا به حال به این فکر کرده باشیم که ممکن است امکان فساد در مکانیزم های قانونی تعبیه شده باشد؟ آیا هوشمندانه نیست حتی از نظر امنیتی هم که شده به صدای شهروندان گوش بدهیم و کمی شک کنیم که لابد یک شکل نفوذ هم این است که روندها و مکانیزم هایی که صدها پروژه فاقد مجوز را در چارچوب قانون پیش می برند را کنترل کیفیت کنیم؟ بالاخره قانونگذاری امری بشری است و بخش هایی از صاحبان قدرت از آن منتفع می شوند؛ از کجا معلوم که این انتقاع با دستکاری و دخالت منحرف نشده باشد؟
اگر نخواهیم از قرار گرفتن 411 پروژه فاقد مجوز در بودجه سالانه کشور که به تخریب و نابودی اندک ظرفیت های زیستی کشور انجامیده است ورود کنیم، پس کجا می خواهیم دنبال خرابکار بگردیم؟
🔹 امروز وضعیت کشور از نظر محیط زیستی خطرناک است و پیامدهایش فقط سیاسی و اقتصادی و حزبی و گروهی و پوزیسیونی و اپوزیسیونی نیست که بخواهیم آن را مبالغه آمیز جلوه بدهیم! اگر امروز پشت سنگر ارزش ها و پشت میز امضاها کسانی هستند که معتقدند وضعیت محیط زیست خوب است و منتقدان حتما منفعتی دارند! درست می گویند، تنها منفعت اما این است که جلوی نشست زمین و مرگ سرزمینی و فرسایش تمدنی را بگیریم.
اگر کسانی که از ضرورت وظیفه گرایی و تکلیف گرایی توامان سخن می گویند اندکی شان این دو نوع گرایش را پاس بدارند فارغ از اینکه چه کسی روی کار باشد نه تنها ملک آرام، بلکه مردم حداقل احساس همنوایی و نزدیکی بیشتری به مدیران کشور خواهند داشت؛ اما نادیده انگاری روایت های مردم از فساد باعث شده است این همانی میان سیستم اداری و سیاسی کشور با نظام سیاسی برقرار شود؛ ما چیزی نمی خواهیم جز آنکه حکومت برای خاطر خودش هم که شده، یک بار روی مردم حساب کند و از عینک مردم خودش را ببیند.
@sedayepayeab1
🔹 لینک یادداشت در روزنامه اعتماد👇
https://www.magiran.com/article/4542322