دنیای این روزای من🌍

دو روزه دنیا برام قفس تر از قفسه
بهم نفس برسون هوام دوباره پسه
هوامو داشته باش میگن تو مومنی و
دم ِ مسیحاییت نفس تر از نفسه..
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
من که یادم رفته چی دردمه چی دوامه
برام مهمم نیست کی نیستش و کی باهامه
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
یه مرگ تازه میخوام به جای زندگیم
نزار که کشته ی این زهر گزنده بشم
میخوام تو این بازی یه بار برنده بشم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم..

همیشه بغض تو دنیامو لرزوند
هوای گریه هامو داری یا نه
یه عمره که فراموشت نکردم
منو به خاطرت میاری یا نه

کسی جاتو نمیگیره تو قلبم
پناهی غیر آغوشت ندارم
صدامو میشنوی این التماسه
تو تنهایی ولی تنها نذارم

همیشه بغض تو دنیامو لرزوند
هوای گریه هامو داری یا نه

با رویای تو بیدارم همیشه
شبایی رو که غرق اضطرابم
من انقد خواب بد دیدم که میخوام
دیگه هیچوقت تو این دنیا نخوابم

ببین دنیای من میلرزه بی تو
چجوری باید از این غم رهاشم
باید پایان کابوسم تو باشی
شاید تعبیر رویای تو باشی

همیشه بغض تو دنیامو لرزوندِ
هوای گریه هامو داری یا نه

چند سال از امشب بگذره
تا من فراموشت کنم
تا با یه دریا تو خودم
خاموش خاموشت کنم

چند سال از امشب بگذره
با من یکی همخونه‌ شه
احساس امروزم به تو
تنها یه شب وارونه شه

تنهاییامو بعد از این
با قلب کی قسمت کنم
واسه فراموش کردنت
باید به چی عادت کنم؟

بعد از تو باید با خودم
تنهای تنها سر کنم
یک عمر باید بگذره
تا امشبو باور کنم

چیزی نمیتونم بگم
چون درد تو درد منه
این حال و روز ما واسه
اصرار باهم بودن

تو باید از من رد بشی
من باید از تو بگذرم
کاری نمیتونم کنم
باید بیفتی از سرم

تنهاییامو بعد از این
با قلب کی قسمت کنم
واسه فراموش کردنت
باید به چی عادت کنم؟

بعد از تو باید با خودم
تنهای تنها سر کنم
یک عمر باید بگذره
تا امشبو باور کنم

این آخرین دفاعمه
راضیم از جرم خودم
از این که لحظه ی فرار
عاشق زندان بان شدم

این آخرین دفاعمه
پیش تو اقرار میکنم
اگه گناهه عشق من
دوباره تکرار میکنم

با خبرم از آخر
هر ضربه ی نگاه تو
من پاک میشم تو تن
آغوش بی گناه تو

دری که بستم رو خودم
دوباره وا نمیکنم
برای بخشیده شدن
هرگز دعا نمیکنم

ابد نوشتم رو تن
این میله های انتظار
تا روز آخر جرممو
هر روز یاد من بیار

آزاد نکن دیگه منو
وقتی نمیتونم برم
ازت فرار نمیکنم
وقتی خودم مقصرم

برای احساسم به تو
یک عمر زندونی کمه
من بی دفاعم پیش
تو این آخرین دفاعمه

دری که بستم رو خودم
دوباره وا نمیکنم
برای بخشیده شدن
هرگز دعا نمیکنم

این آخرین دفاعمه
پیش تو اقرار میکنم
اگه گناهه عشق من
دوباره تکرار میکنم

از تو گفتم سر به دامان خیابانی که در آن خانه داری
از تو گفتم از همین عطری که در آغوش من جا میگذاری
هرچه در گوش زمین و آسمان گفتم نشد
من مگو های دلم را با جهان گفتم نشد
از دل جا مانده در آوار تنهایی نگفتم از تو گفتم

از تو خواندم از شب بالا بلند گیسوانت عاشقانه
گریه کردم تن به تن با خاطرات ناگهانت بی بهانه
از تو دور و بی تو نزدیکم به پایانی که دیگر گفتی نیست
جز برای گم شدن در یاد تو این قصه از سر گفتنی نیست

از تو در من مانده رویایی که هر شب تا جنونم میکشاند
حافظانه عطر گیسویت که میرقصد به شعرم مینشانم
هر کجایی دل به موج و موج دریای نگاهت میسپارم
آرزویی جز شکستن در تلاطم های آغوشت ندارم بی قرارم

از تو خواندم از شب بالا بلند گیسوانت عاشقانه
گریه کردم تن به تن با خاطرات نگاهانت بی بهانه
از تو دور و بی تو نزدیکم به پایانی که دیگر گفتی نیست
جز برای گم شدن در یاد تو این قصه از سر گفتنی نیست

من از اینکه تو خوشبختی نه آرومم نه دلگیرم
یه جوری زخم خوردم که نه می مونم نه میمیرم
تمام آرزوم این بود یه رویایی که شد دردم
یه بارم نوبت ما شد ببین چی آرزو کردم
یه عمره با خودم میگم خدارو شکر خوشبخته
خدارو شکر خوشبختی چقد این گفتنش سخته


نه اینکه تو نمیدونی ولی این درد بی رحمه
یه چیزایی و تو دنیا فقط یک مرد میفهمه
تمام روز میخندم تمام شب یکی دیگم
من از حالم به این مردم دروغای بدی میگم
یه عمره با خودم میگم خدارو شکر خوشبخته
خدارو شکر خوشبختی چقد این گفتنش سخته

هر چی که من گفتم ازت
تصویر داره خود به خود
یک آن تماشا کردمت
هر چی که گفتم شعر شد

اول ندیدمت
انقدر حرف زدیم
که عاشقت شدم
از بس شنیدمت
نزدیک‌تر شدیم
پرسیدم عاشقی؟
چیزی نگفتی و
من تازه دیدمت

گفتی جهان یعنی
یک ثانیه جنون
بین تو و خودم
من بغض کردم و
مبهوت عمق این
دنیای تو شدم

تو چهل سالگی
از مرز بچگی
من با تو رد شدم
پیشم نشستی و
من راه رفتنو
تازه بلد شدم

هر روز تازه‌ای
یا چشم من هنوز درگیر عادته؟
کاری نمی‌کنی
جذاب‌تر شدن اینقدر راحته

هر وقت مبهمی
باید سکوت کرد
باید فقط شنفت
هر وقت ساکتی
یعنی به غیر شعر
چیزی نمی‌شه گفت