من توماج خسروی هستم؛ نه صرفاً یک فعال صنفی، نه فقط یک پزشک، بلکه انسانی که مسیر سختی را پیموده، برای هر هدفی جنگیده و سالهاست در کنار شما مینویسد تا کسی مورد بهرهکشی قرار نگیرد.
در این انتخابات چیزهایی دیدم که حتی تصورش را هم نمیکردم:
ائتلاف ۷-۲، فشار برای رد صلاحیتم، دو بار ریپورت گروه واتساپی و هر ترفندی که ممکن بود. اما امروز عصر، چیزی را دیدم که در تمام عمر فعالیت صنفیام بیسابقه بود.
در حالی که
یکسوم کاندیداهای این انتخابات از لیست جوان ما و خانم هستند، و در حالی که تلاش برای دودستگی و حذف ما به بنبست خورده بود،
ناگهان پیامی در گروه دیدم که نقطه عطفی در فعالیت صنفی است.آنها سعی میکنند با ایجاد فضای مبهم و ترسناک، و با استفاده از اهرم خانواده، افراد را به کنارهگیری از رقابت وادار کنند.یک لحظه عرق سرد بر پیشانیام نشست.
به زنان پیشروی این سالها فکر کردم؛ به پرستو بخشی، به مهتاب جمشیدراد که دیگر بین ما نیستند. به اینکه هیچگاه در هیچ شهری، جوانی نبود که مشکلاتشان را بفهمد.
حالا که چند زن فعال صنفی پیدا شدهاند، میخواهند با ترس، صدایشان را خاموش کنند؟گفتمان را تغییر میدهم:دیروز از شما خواهش میکردم که به لیست جوان ما رأی بدهید.امروز التماس میکنم که اجازه ندهید کسی جرأت کند این ترس را به عزیزانمان تحمیل کند.ما تنها تا فردا صبح فرصت داریم. اگر واکنش نشان ندهیم، تاریخ دوباره تکرار خواهد شد.
https://members.isgp.ir/fa/