به بهانه هفتمین سالگرد زلزله کرمانشاه
هراس ابدی سرپل ذهاب | شیروان یاری |
🔺زلزله که میآید، تُخم هراس ابدی در زمین زندگی میکارد؛ زمینی که تا دیروز پا را سفت بر آن میگذاشتیم و مهرههای شطرنج زندگی را جورچین میکردیم، دیگر ستونگاه امنیت نیست. این روزها و هزاران سال دیگر، زمین زیر پای مردمان دیار سرپل ذهاب میلرزد و انگار همیشه زمین قاچ برمیدارد و در دهان مکنده آن حیات فرو میغلتد.
🔺آبان الفبای زندگی را به آذر میآموخت که زمین لرزید، عقربههای ساعت نیز لرزید و ثانیهشمارهای بحران از حرکت ایستاد؛ دقیق بهوقت شب حوالی ساعت ۲۱ و ۴۸ دقیقه که کانون آن را از گله گزارش کردند و قدرت ریشتر آن را ۷.۳؛ کودکان زیر آوار ماندند، مادران ضجه زدند و گونه ریشریش کردند و پدران کمر زیر آوار شکستند.
🔺بامداد آبان ۹۶ سرپل ذهاب شد قیامت! عکاسان در ثبت سوژه در قاب دوربین اسیر ترحم شدند و آنسوی دوربین گریستند. خبرنگاران خبرها نگاشتند بر صفحه تاریک قیراندود تاریخ. خیزران شد زندگی و نفیر آن بر آسمان ایران نشست؛ تاجایی که تیتر رسانهها شد: ایران گریست/ خون گریست.
🔺از آن شب شوم، شبهراسی و سقفهراسی خواب را از چشم مردمان این دیار زخمی ربود و آنگونهکه پیداست؛ خشونت ناشی از خشم لرزیدن زمین، سامان اجتماعی را نابسامان و امنیت روانی را چنان بههمریخته است که این چینی نازک تنهایی نهتنها تَرک؛ بلکه برای ابد شکسته است؛ دقیق چون شیشه اعتماد مردمان رودبار، منجیل و بم که صدای بم زندگی در موسیقی همنوا با بم شنیده شد و مرگ ارگ بر مزار تاریخ ماندگار ماند.
یادداشت کامل را در سایت «پیام ما» بخوانید.
https://payamema.ir/payam/119544#زلزله_کرمانشاه #زلزله #پیام_ما
@payamema