Репост из: اتحاد پرستاران و کادر درمان ایران
📌 مسوولان خود را به نابینایی و ناشنوایی زدند
مشکلات جامعه پرستاری با توجه به اعتراضات گسترده آنان، از موضوعاتی نیست که مسوولان ایرانی نسبت به آن نا آگاه باشند. آنها شرایط سخت پرستاران، حقوق و دستمزد پایین، اجبار به چند شغله بودن، جایگاه اجتماعی پایین و همه مصائب پرستاران را می‌دانند و مهم‌تر آن که خبر دارند این شغل دیگر جذابیتی برای فارغ‌التحصیلان آن ندارد، حتی می‌دانند بیمارستان‌های خالی از پرستار می‌تواند سایه مرگ را بر سر بیماران سنگینی کند، از قضا راه‌کارهای درمان و اصلاح را هم می‌دانند. اما در عمل تمایلی به بهبود وضعیت ندارند.
شاید یکی از دلایلش این باشد که مسئولین کشوری اهمیتی به جان بیماران و هموطنان نمیدهند! و بهترین مثال شاید حرف صادق خلخالی باشد: "ما اعدامشان میکنیم، اگر آدم خوبی بودند میروند بهشت و اگر آدم بدی بودند میروند جهنم"
درواقع مسئولین کشوری همیشه و در همه جا، وضعیت معیشتی مردم و حتی جان مردم را در الویت آخر قرار دادند. نمونه اش را در کارنامه آنها میتوان دید:
1. تورم بسیار بالای دلاری در مقابل حقوق ناچیز ریالی
2. قطعی گسترده برق و گاز و آب در سراسر کشور در شرایطی که کشورمان یکی از بزرگترین ذخایر انرژی دنیا را دارد
3. آلودگی هوای شدید و کشنده در شرایطی که میتوان به راحتی این موضوع را حل کرد
4. کیفیت پایین محصولات تولیدی از خودرو و لوازم خانگی بگیرید تا مواد غذایی بی کیفیت و سرطان زا
و...
اما جالبترین قسمت اعتراضات صنفی کادر درمان این است که دبیرکل خانه پرستار گفته است: «در جلساتی که با نمایندگان مجلس و سازمان برنامه و بودجه داشته‌ایم، شاهد بهانه‌تراشی و عدم توجه کافی به مشکل بوده‌ایم.»
بنابراین پرستاران خوب می‌دانند قرار نیست اوضاع‌شان بهتر شود، به همین دلیل بعد از انجام تجمعات و اعتصابات سراسری، حالا به پایان خط رسیده اند، یعنی مهاجرت.
مشکلات جامعه پرستاری با توجه به اعتراضات گسترده آنان، از موضوعاتی نیست که مسوولان ایرانی نسبت به آن نا آگاه باشند. آنها شرایط سخت پرستاران، حقوق و دستمزد پایین، اجبار به چند شغله بودن، جایگاه اجتماعی پایین و همه مصائب پرستاران را می‌دانند و مهم‌تر آن که خبر دارند این شغل دیگر جذابیتی برای فارغ‌التحصیلان آن ندارد، حتی می‌دانند بیمارستان‌های خالی از پرستار می‌تواند سایه مرگ را بر سر بیماران سنگینی کند، از قضا راه‌کارهای درمان و اصلاح را هم می‌دانند. اما در عمل تمایلی به بهبود وضعیت ندارند.
شاید یکی از دلایلش این باشد که مسئولین کشوری اهمیتی به جان بیماران و هموطنان نمیدهند! و بهترین مثال شاید حرف صادق خلخالی باشد: "ما اعدامشان میکنیم، اگر آدم خوبی بودند میروند بهشت و اگر آدم بدی بودند میروند جهنم"
درواقع مسئولین کشوری همیشه و در همه جا، وضعیت معیشتی مردم و حتی جان مردم را در الویت آخر قرار دادند. نمونه اش را در کارنامه آنها میتوان دید:
1. تورم بسیار بالای دلاری در مقابل حقوق ناچیز ریالی
2. قطعی گسترده برق و گاز و آب در سراسر کشور در شرایطی که کشورمان یکی از بزرگترین ذخایر انرژی دنیا را دارد
3. آلودگی هوای شدید و کشنده در شرایطی که میتوان به راحتی این موضوع را حل کرد
4. کیفیت پایین محصولات تولیدی از خودرو و لوازم خانگی بگیرید تا مواد غذایی بی کیفیت و سرطان زا
و...
اما جالبترین قسمت اعتراضات صنفی کادر درمان این است که دبیرکل خانه پرستار گفته است: «در جلساتی که با نمایندگان مجلس و سازمان برنامه و بودجه داشته‌ایم، شاهد بهانه‌تراشی و عدم توجه کافی به مشکل بوده‌ایم.»
بنابراین پرستاران خوب می‌دانند قرار نیست اوضاع‌شان بهتر شود، به همین دلیل بعد از انجام تجمعات و اعتصابات سراسری، حالا به پایان خط رسیده اند، یعنی مهاجرت.