بعضی آدما بدون این که بدونن، بدون این که هیچ‌وقت بفهمن، زندگی رو زیباترش می‌کنن
بعضی آدما بدون این که بدونن، بدون این که هیچ‌وقت بفهمن...اومدن که یه ردی بذارن از خودشون، که درست توی لحظه‌هایی که نباید همه‌ی احساسات و مغز و افکار رو به جون هم بندازن
اومدن که شبونه به فکر ببرن...
فانتزی‌های براق، عشق‌های رویایی، زندگی‌های رنگی، تجربه‌ها و حس‌های تکرارناپذیر...
لذات انگار ساخته شدن که ته دلت حس کنی خوشبخت نیستی، همیشه نیاز داری به چیزی که توی زندگیت نداریش، لازمه هر روز به خودت یادآوری کنی که من خوشبختم حتی اگه هیچ‌کدوم از این‌ها رو نداشته باشم و تجربه نکرده باشم!
از طرفی انسان انگیزه می‌خواد برای ادامه‌ی زندگی و اگه این لذات نباشن، دیگه چه هدفی می‌مونه؟
حتماً میگید خیلی هدف‌های والای دیگه‌ای وجود دارن، ولی آیا همون هدف‌های والا و زیبا به خاطر لذات و انگیزه‌های بقیه‌ی انسان‌ها به وجود نیومدن؟
صلح، آزادی، انسان خوب بودن، تغییر توی دنیا، گناه نکردن، آخرت... همه مفهوم و کیفیت‌هایی هستن که به خاطر نقض شدنشون توسط یک سری انسانِ دیگه به وجود اومدن...!
انگار توی یه جای بسته گیر افتادیم
این‌ها رو ننوشتم که نظریه داده باشم، فقط نوشتم که افکارم رو یه جایی و در این تاریخ ثبت کرده باشم، که بعداً بخونم و یادم بیفته توی این لحظه چه فکری داشتم و به چی فکر می‌کردم، چه چیزهایی گلوم رو فشار می‌دادن، یادم بمونه که مغزم چقدر اذیتم کرده و تا کجاها برده منو و در عین حال پاداش داده بهم، یادم بمونه که چه چیزهایی رو پشت سر گذاشتم، یادم بمونه بغض‌ها و اشک‌ها و استرس‌ها و ناامیدی‌های شبانه واسه چی بودن، یادم بمونه یه جاهایی باید ترمز کمالگرایی رو بکشم و من هم به خودم یادآوری کنم که خوشبختم، که با تمام زخم‌ها و دردها و ردپاهای مونده توی زندگیم، هر اتفاقی هم بیفته باید سرپا بمونم و سعی کنم لذت ببرم، چون که محکومیم به زندگی...
@nedmok
