پیش از انتخابات من به برخی از این موضوعات اشاره کردم. مثلا تقسیم کرسی‌های مجلس به ۳ بخش مساوی. امروز به هیچ کدام از مسائلی که پیش از ۷ ژوئن [روز انتخابات] مطرح کردم باز نخواهم گشت تا بتوانم از وقت استفاده کنم. از جمله موضوع تقسیم کرسی‌های مجلس به ۳ بخش مساوی، موضوع کاهش دوره‌ی ریاست جمهوری، متهم کردن اپوزیسیون به این‌که خواستار برگزاری انتخابات نیستند، متهم کردن اپوزیسیون به این‌که جلوی شمارش آرا را خواهند گرفت، متهم کردن اپوزیسیون به این‌که اگر نتایج به نفعشان نباشد آن را نخواهند پذیرفت و کشور را به هم خواهند ریخت، ترساندن از اسلحه به‌ویژه سلاح حزب الله و مقاومت و تأثیر آن بر انتخابات، صحبت درباره‌ی ولایت فقیه، جمهوری اسلامی و جمهوری سوم که نیازمند کمی اظهارنظر است. طبیعتا از همه‌ی این موارد و موارد دیگر که پیش از این درباره‌شان اظهارنظر کردم، استفاده شد. کمی بعد به این موضوع باز خواهم گشت. در ادبیات رسانه‌ای برخی جزئیات وجود دارد که می‌خواهم به آن‌ها بپردازم اما واقعیتش نه برای پیش از ۷ ژوئن [روز انتخابات]. پیش از ۷ ژوئن هر چه گفته شد گذشت. برای پس از ۷ ژوئن می‌خواهم این موضوع را مطرح کنم.

موضوع اول: بیانیه‌ی جناب پاتریارک صفیر که شنبه، یک روز پیش از انتخابات صادر و توزیع شد. سپس گفتند پس گرفته شد اما توزیع شده بود و کار از کار گذشته بود… ایشان دو نکته را مطرح کرده بود. اول تهدید کیان کشور و دوم تهدید چهره‌ی عربی لبنان. طبیعتا من به عنوان یک شهروند لبنانی نفهمیدم جناب پاتریارک چطور به این نتیجه رسیدند که اگر اپوزیسیون پیروز شود کیان لبنان در معرض تهدید قرار خواهد گرفت؟! برای من روشن نبود و تا این لحظه هم صحبت ایشان را نفهمیده‌ام تا بتوانم حتی درباره‌اش بحث کنم. اما یک سؤال دارم. حضرت ایشان از دهه‌ی ۸۰ میلادی تا پس از سال ۲۰۰۰ در منطقه‌ی بکرکی حضور داشته‌اند و در تمام این دوره ما شاهد جنگ‌ها، تجاوزها، جنایت‌ها، کوچاندن‌ها، پروژه‌های شهرک‌سازی و تحمیل سازش و شروط از سوی اسرائیل به لبنان بوده‌ایم اما من یک بار هم نشنیدم که حضرت ایشان درباره‌ی تهدید کیان کشور صحبت کند (تشویق حضار). آیا واقعا همه‌ی رفتارهای اسرائیل در گذشته و حال و آینده درباره‌ی لبنان در طول این بیش از ۲۰ سال ایجاب نمی‌کرد که جناب پاتریارک مسئولیتشان را بر عهده بگیرند و درباره‌ی تهدید کیان کشور صحبت کنند و تنها پیروزی اپوزیسیون است که ایشان را وادار می‌کند این واکنش بسیار تند را نشان دهد؟ طبیعتا این صحبت بسیار شدیدتر و خطرناک‌تر از موضوع تکلیف شرعی است که معمولا به‌واسطه‌ی آن بر ما خرده می‌گیرند.

دوم: چهره‌ی عربی لبنان. می‌خواهم از ایشان بپرسم: بالاخره ما لبنانی‌های اپوزیسیون، عرب هستیم یا غیر عرب؟ این یک. دو: اگر منظورتان سوریه است، سوریه هم عرب است. کسی نظر دیگری ندارد. فارغ از این‌که لبنان برود با سوریه به عنوان یک کشور عربی یا با یک خط عربی دیگر که نمی‌خواهم نام ببرم اما تأثیرش در عرصه‌ی لبنان و انتخابات‌های آینده روشن است، رابطه‌ی خوب برقرار کند. این یکی چهره‌اش عربی است و آن دیگری چهره‌اش عربی نیست؟ شاید هم منظور، ایران بوده است. این در حالی است که امروز در ایران چیزی به نام فارسی‌سازی و تمدن فارسی وجود ندارد. چیزی که در ایران وجود دارد تمدن اسلامی و دین محمد عربی هاشمی مکّی قریشی تهامی مُضَری [اشاره به نسب عربی پیامبر] است (صلوات حضار). بنیان‌گذار جمهوری اسلامی نیز یک عرب و فرزند عرب و فرزند رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) و رهبر امروز جمهوری اسلامی، حضرت امام خامنه‌ای نیز یک سید قریشی هاشمی و فرزند رسول الله و فرزند علی بن ابی‌طالب و فاطمه‌ی زهراست (صلوات حضار) و آن‌ها عرب بودند. در هر صورت، شاید منظور ایشان ایران بوده است. من نمی‌خواهم زیاد درباره‌ی این جزئیات صحبت کنم. ما واقعا دوست داریم از حضرت ایشان بشنویم پیروزی اپوزیسیون چطور می‌تواند چهره‌ی عربی لبنان را تهدید کند؟ می‌خواهیم از این سخنان ایشان برای آینده استفاده کنیم. بنده به برادران و متحدانمان پیشنهاد خواهم داد نگرانی‌های جناب پاتریارک را جدی بگیریم و برنامه‌ریزی و پژوهش انجام دهیم و -خوب توجه کنید- بسته‌ای پیشنهادی را برای تقویت و تأکید بر چهره‌ی عربی تهیه کنیم و از جناب پاتریارک بخواهیم در یک بیانیه‌ی علنی آن را تأیید کند (تشویق حضار).

مصاحبه‌ی ۲۷ خرداد ۱۳۸۸ در مراسم تجلیل از دست‌اندرکاران انتخابات در بیروت و جبل و شمال
http://nasr.link/88-03-27
@nasrollahir