Miracle Rock

"رسیدن به آخر خط و تابش کورسوی امید"

آلبوم

Dust And Dreams

یکی از تاثیر گذار ترین آلبوم های سبک پراگرسیو راک در دهه ی نود بود. این آلبوم سبب برخواستن از خاکستر بعد از سقوط تجاری کمل در اواخر دهه ی هشتاد شد. اثری که ثابت کرد اونها همچنان پایبند به اصول و ارزش های موسیقیایی خودشون موندن و چیزی که عین دیگر هنرمندان حذف شده ی تاریخ توسط لیبل ها در اون ها نمود میکرد، عدم تسلیم این ارزش ها دربرابر پول و فتح تاپ تن های کلیشه وار بود.  درواقع این آلبوم یک نقطه عطف بسیار مهم در دوران رکود کمل محسوب میشه.
اندرو لاتیمر افسانه ای ( گیتاریست و فرانتمن این بند) در اواخر دهه هشتاد گفته بود: "به من گفته شده بود من یک دایناسور خونین هستم و باید بروم، و همه اینها منو عمیقا افسرده میکند. ما به آرمان هایمان سخت پاییند بودیم و به نظر من اگر چیزهایی بنویسید که عموم را راضی نگه دارد، بازنده خواهید بود"

جمله ی اخر نمود کامل لاتیمر در آلبوم خاک و رویاها شد.

در ترک مشهور

End Of The Line

در واقع به نظر شخصیم با یک شاهکار تمام عیار مواجهیم، لاتیمر در این ترک ترجیح داد به جای وکال با سولو ها و تک نوازی خودش در کنار اشعاری که خودش نوشته بود قرار بگیره. به نوعی که انگار لاتیمر در کنار وکالیست، با صدای کم نظیر گیتارش هر شنونده ای را در فضای سکر آور این موزیک محو خود می‌کند.

داستان این ترک ساده‌اس اما پر از رنج و شاید پر از امید (به شخصه همیشه برای من امیدزا بود)
شاید اگر اینبار به دور از کلیشه ها بخوایم بهش نگاه کنیم، این یک موسیقی مختص برای مردان باشه، خانواده، شغل، شکست و در اخر یک خط که استعاره ای از تمام مسیر زندگیست. جایی که با تمام شکستگی های روحی و پرسیدن سوال "چرا من؟" از خود متوجه میشی که در این دنیای بی رحم تنها نیستی و خیلی وقته رنگ ناامیدی در خیلی از چهره مهمون همیشگی اون زندگی شده. جایی که یا باید تیغ تسلیم رو بکشی یا چشمانت رو برای پیدا کردن کورسوی امید در دل تاریکی آماده کنی.

شاید ورای این تفسیرها تمام این قطعه در وصف سرگذشت خود کمل و برخواستن دوباره اش بعد از دهه ی هشتاد بود. تصمیمی که سبب شد اسم اونها برای همیشه در بلندای تاریخ ثبت و ماندگار بشن. یکی از دلایلی که هیچوقت به شخصه نمیتونم بین لاتیمر و گیلمور تفاوتی قائل بشم سازش ناپذیری، عدم تسلیم در برابر پول و قدرت و روح نوازی بی مانند این دو انسان باشه‌.

و در اخر توجهتون رو جلب میکنم به متن این قسمت از اهنگ

"I ain't helpless
I just need a hand
These are hard times
For every kind of man"

امیدوارم لذت ببرید♥️

عضو جدید این بند
Pete Jones

کیبوردر، سینتی سایزر، وکال و نوازنده ساکیفون از سال ۲۰۱۶ به این بند ملحق شد یک نابغه ی تمام عیار که از ۱۸ ماهگی نابینا شد ولی ستاره ی بزرگی که اشک هر شنونده ای رو با صدا و هنر بی بدیلش اونهم در کنار این اسطوره های پراگرسیو در میاره.

متاسفانه الان نزدیک دوسال شده که چنل اصلی و قبلیمون

@Miraclerock

ریپورت شده,اینجارو ساختم که دوباره موزیک های خوب رو باهاتون سهیم شیم💫