آفرینش نوری حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام)
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هنگامی که خداوند متعال آدم (علیه السلام) ابوالبشرات را آفرید و از روح خود در او دمید، آدم به جانب راست عرش نگریست، پنج هیکل و شبح نوری را در حال رکوع و سجود دیده، گفت: پروردگارا! آیا قبل از من کسی را از خاک و گل آفریده ای؟ فرمود: نه، ای آدم. آدم پرسید: پس این پنج هیکلی که به شکل و قیافه خودم می‌بینم، کیستند؟
فرمود: اینان پنج تن از فرزندان تو هستند که اگر آنان نبودند، تو را خلق نمی‌کردم. اینان پنج تنی هستند که برای آنان پنج اسم از اسامی خودم را جدا ساخته (آنان را به آن اسامی نامیدم.) اگر آنان نبودند، بهشت و دوزخ، عرش و کرسی، آسمان و زمین و ملائک و انس و جن را نمی‌آفریدم.
من محمودم (جل جلاله) و این محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) است، من عالی (جل جلاله) هستم و این على علیه السلام است، من فاطرم (جل جلاله) و این فاطمه (علیها السلام) است، من احسانم (جل جلاله) و این حسن علیه السلام است و من محسنم (جل جلاله) و این حسین علیه السلام است.
به عزت خود سوگند یاد کرده ام که هیچ کس به اندازه یک ذره بغض و کینه آنان را نزد من نیاورد، مگر این که او را وارد دوزخ سازم و از این کار باکی ندارم. ای آدم! اینان برگزیدگان من از میان آفریدگانم هستند، به وسیله آنان رهایی بخشیده و به وسیله آنان هلاک می‌کنم. اگر تو به من نیاز داری، به اینان توسل بجوی.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از این سخنان فرمودند: «کشتی نجاتیم، هر کس به آن چنگ زند، نجات یافته و هر کس از آن دوری گزیند، نابود شده است. هر کس، نیازی به خداوند دارد، به وسیله ما خاندان از خداوند درخواست کند».
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هنگامی که خداوند متعال آدم (علیه السلام) ابوالبشرات را آفرید و از روح خود در او دمید، آدم به جانب راست عرش نگریست، پنج هیکل و شبح نوری را در حال رکوع و سجود دیده، گفت: پروردگارا! آیا قبل از من کسی را از خاک و گل آفریده ای؟ فرمود: نه، ای آدم. آدم پرسید: پس این پنج هیکلی که به شکل و قیافه خودم می‌بینم، کیستند؟
فرمود: اینان پنج تن از فرزندان تو هستند که اگر آنان نبودند، تو را خلق نمی‌کردم. اینان پنج تنی هستند که برای آنان پنج اسم از اسامی خودم را جدا ساخته (آنان را به آن اسامی نامیدم.) اگر آنان نبودند، بهشت و دوزخ، عرش و کرسی، آسمان و زمین و ملائک و انس و جن را نمی‌آفریدم.
من محمودم (جل جلاله) و این محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) است، من عالی (جل جلاله) هستم و این على علیه السلام است، من فاطرم (جل جلاله) و این فاطمه (علیها السلام) است، من احسانم (جل جلاله) و این حسن علیه السلام است و من محسنم (جل جلاله) و این حسین علیه السلام است.
به عزت خود سوگند یاد کرده ام که هیچ کس به اندازه یک ذره بغض و کینه آنان را نزد من نیاورد، مگر این که او را وارد دوزخ سازم و از این کار باکی ندارم. ای آدم! اینان برگزیدگان من از میان آفریدگانم هستند، به وسیله آنان رهایی بخشیده و به وسیله آنان هلاک می‌کنم. اگر تو به من نیاز داری، به اینان توسل بجوی.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از این سخنان فرمودند: «کشتی نجاتیم، هر کس به آن چنگ زند، نجات یافته و هر کس از آن دوری گزیند، نابود شده است. هر کس، نیازی به خداوند دارد، به وسیله ما خاندان از خداوند درخواست کند».