Фильтр публикаций


"متفورمین پایه‌ست، گلی‌کلازید سریع کمک می‌کنه، SGLT2 مثل امپا قند رو با ادرار می‌بره، GLP-1 (لیرا، سما) آدمو لاغر می‌کنه، DPP-4 (سیتا) قند رو آروم می‌کنه، انسولین همیشه آخرین چاره‌ست!" 😃
سیتاگلیپتین (Sitagliptin) یک دارو از کلاس مهارکننده‌های DPP-4 (Dipeptidyl Peptidase-4 inhibitors) است که باعث افزایش هورمون‌های اینکرتین (GLP-1 و GIP) در بدن می‌شود. این هورمون‌ها:

✅ ترشح انسولین را افزایش می‌دهند (در پاسخ به غذا).
✅ ترشح گلوکاگون را کاهش می‌دهند (که باعث کاهش تولید گلوکز در کبد می‌شود).

💡 چرا گفتم "قند رو آروم می‌کنه"؟
چون سیتاگلیپتین باعث کاهش ملایم و تدریجی قند خون می‌شود و برخلاف برخی داروهای دیگر (مثل سولفونیل‌اوره‌ها) باعث افت شدید قند خون (هیپوگلیسمی) نمی‌شود. یعنی قند را بدون شوک و نوسان، "آرام" کاهش می‌دهد.
@Lymphopod


شروع درمان دارویی برای دیابت نوع ۲ بر اساس راهنمای NICE (آخرین آپدیت)
وقتی تشخیص دیابت نوع ۲ برای یک بیمار تأیید شد، اولین گام در درمان تغییر سبک زندگی (رژیم غذایی، ورزش، کاهش وزن) است.
اما اگر HbA1c ≥ 48 mmol/mol (6.5%) بعد از ۳ ماه باقی بماند، باید درمان دارویی شروع شود.
مرحله اول: انتخاب اولین دارو (مونوتراپی)

🔹 داروی انتخابی اول: متفورمین
🔹 دوز شروع:
✅ ۵۰۰ میلی‌گرم، یک‌بار در روز همراه غذا برای کاهش عوارض گوارشی.
✅ بعد از یک هفته، دوز را به ۵۰۰ میلی‌گرم، دو بار در روز افزایش دهید.
✅ در صورت تحمل خوب، دوز را به ۱۰۰۰ میلی‌گرم، دو بار در روز (حداکثر ۲ گرم در روز) افزایش دهید.

🔹 اگر متفورمین تحمل نشد؟
✅ اگر بیمار مشکلات گوارشی شدید داشت یا متفورمین منع مصرف داشت (مثل نارسایی کلیه eGFR 35 دارد و نیاز به کاهش وزن دارد.
✔ سولفونیل‌اوره‌ها (مثل گلی‌کلازید) اگر نیاز فوری به کاهش قند خون وجود دارد.
@Lymphopod


انسولین دگلودک (Insulin Degludec) یک انسولین طولانی‌اثر (Ultra-long acting insulin) است که برای مدیریت دیابت نوع ۱ و ۲ استفاده می‌شود.
ویژگی‌های کلیدی انسولین دگلودک:
✅ مدت اثر: بیش از ۴۲ ساعت (طولانی‌تر از انسولین گلارژین که حدود ۲۴ ساعت اثر دارد).
✅ تزریق روزانه: معمولاً یک‌بار در روز تزریق می‌شود، اما انعطاف بیشتری در زمان تزریق دارد.
✅ کاهش خطر هیپوگلیسمی: به‌خصوص در شب (هیپوگلیسمی شبانه کمتر از گلارژین و دتمیر).
✅ پایداری بیشتر: سطح انسولین در خون کمتر نوسان دارد، در نتیجه کنترل قند خون بهتر است.
✅ برند تجاری: نام تجاری آن Tresiba® است و در دوزهای ۱۰۰ واحد در میلی‌لیتر (U100) و ۲۰۰ واحد در میلی‌لیتر (U200) موجود است.

مقایسه با سایر انسولین‌های طولانی‌اثر:
🔹 نسبت به انسولین گلارژین (Lantus, Toujeo) و انسولین دتمیر (Levemir)، نوسان سطح قند خون کمتری دارد.
🔹 در مقایسه با انسولین گلارژین، خطر هیپوگلیسمی ۲۰-۳۰٪ کمتر است (طبق مطالعات DEVOTE و SWITCH).
چه افرادی می‌توانند از آن استفاده کنند؟
🔹 افرادی که افت قند خون مکرر دارند یا نمی‌توانند در زمان مشخصی انسولین تزریق کنند:
👉 NICE guideline NG17
@lymphopod


درمان‌های جدید دیابت نوع ۲ بر اساس NICE:
۱. مهارکننده‌های SGLT2 (Sodium-Glucose Co-Transporter 2 Inhibitors)
🔹 این داروها باعث دفع گلوکز از طریق ادرار شده و کاهش قند خون، کاهش وزن و کاهش فشار خون را به دنبال دارند.
🔹 نمونه‌ها: امپاگلیفلوزین (Empagliflozin)، داپاگلیفلوزین (Dapagliflozin)، کاناگلیفلوزین (Canagliflozin)
🔹 طبق NICE، این داروها برای افراد در معرض خطر بیماری‌های قلبی-عروقی یا نارسایی کلیه توصیه می‌شوند.
۲. آنالوگ‌های GLP-1 (Glucagon-Like Peptide-1 Receptor Agonists)
🔹 این داروها با افزایش ترشح انسولین و کاهش احساس گرسنگی، هم قند خون را کنترل می‌کنند و هم به کاهش وزن کمک می‌کنند.
🔹 نمونه‌ها: لیراگلوتاید
🔹 بر اساس NICE، سماگلوتاید خوراکی یکی از جدیدترین گزینه‌های درمانی است .
۳. داروهای ترکیبی جدید
🔹 برخی داروهای جدید، ترکیبی از مهارکننده‌های SGLT2 و GLP-1 را ارائه می‌دهند، که اثرات همزمانی بر کاهش قند خون، وزن و محافظت قلبی-عروقی دارند.
🔹 مثال: تیرزپاتید (Tirzepatide).
🔹 این دارو هنوز در NICE کاملاً تأیید نشده اما در برخی مطالعات مورد بررسی قرار گرفته است.
@Lymphopod


مقایسه درمان آسم در
Harrison 2020 vs. 2024
لیمفوپاد
🔹 درمان جدید (۲۰۲۴) در مقابل درمان قدیمی (۲۰۲۰) بر اساس آخرین تغییرات GINA 2023-2024

📌 مرحله ۱ و ۲ (آسم خفیف)
✅ قدیم: سالبوتامول (SABA) به‌عنوان تسکین‌دهنده‌ی منفرد
✅ جدید: ICS-Formoterol (بودزوناید-فورموترول) هم به‌عنوان کنترل‌کننده و هم تسکین‌دهنده

📌 مرحله ۳ و ۴ (آسم متوسط)
✅ قدیم: ICS با دوز متوسط + LABA (مثل سالمترول)
✅ جدید: ICS با دوز پایین تا متوسط + فورموترول به‌صورت MART (هم کنترل‌کننده، هم تسکین‌دهنده)

📌 مرحله ۵ و ۶ (آسم شدید)
✅ قدیم: ICS با دوز بالا + LABA + تیوتروپیوم
✅ جدید: داروهای بیولوژیک (دوپیلوماب، بنرالی زوماب، مهارکننده‌های IL-5 و IL-4) به درمان اضافه شده‌اند
لیمفوپاد
📌 نقش سالبوتامول (SABA)
✅ قدیم: درمان اصلی برای تسکین علائم
✅ جدید: دیگر به‌تنهایی توصیه نمی‌شود؛ فقط در شرایط خاص و به‌عنوان مکمل

📌 مدیریت حملات حاد آسم
✅ قدیم: SABA + استروئید خوراکی در موارد متوسط تا شدید
✅ جدید: ICS-Formoterol به‌عنوان درمان خط اول، استروئید خوراکی در موارد شدید

📌 کاهش مصرف استروئید خوراکی
✅ قدیم: استروئید خوراکی در موارد شدید و مقاوم
✅ جدید: تلاش برای جایگزینی با داروهای بیولوژیک و کاهش مصرف استروئیدها

📌 خودمدیریتی بیمار
✅ قدیم: کمتر مورد توجه بود
✅ جدید: تأکید بر کاهش وابستگی به SABA، افزایش آگاهی بیمار و برنامه‌های مدیریت فردی

⚡ نتیجه:
🔹 درمان جدید آسم، تمرکز بیشتری بر ICS-Formoterol به‌عنوان تسکین‌دهنده و کنترل‌کننده دارد و مصرف SABA را کاهش داده است.
🔹 در موارد شدید، داروهای بیولوژیک جایگزین استروئیدهای خوراکی شده‌اند.
🔹 تأکید بیشتری بر مدیریت فردی بیمار و کاهش حملات آسم وجود دارد.
🔥منبع


Репост из: Lympho-X
📋 کیس روزانه

شرح حال بیمار

پسری ۱۵ ساله با درد شدید و ناگهانی در بیضه چپ که از ۲ ساعت پیش شروع شده است، به اورژانس مراجعه می‌کند. او حالت تهوع و استفراغ نیز دارد. بیمار سابقه ضربه به بیضه یا علائم عفونتی قبلی را انکار می‌کند.

معاینه فیزیکی

علائم حیاتی: فشار خون ۱۲۰/۷۵، ضربان قلب ۹۰، تنفس ۱۸، دمای بدن ۳۶.۹°C.

معاینه تناسلی:

بیضه چپ متورم، بالا کشیده شده و بسیار حساس به لمس است.

رفلکس کرماستریک وجود ندارد.

نشانه Prehn منفی (بالا بردن بیضه درد را کاهش نمی‌دهد).

معاینه شکم: طبیعی، بدون علائم حاد.


چارلز ریچت (Charles Richet) – مردی که آلرژی را کشف کرد

در اوایل قرن بیستم، واکنش‌های آلرژیک همچنان یک معمای پزشکی بودند. چرا برخی افراد پس از قرار گرفتن در معرض مواد خاص، واکنش‌های شدید نشان می‌دهند، درحالی‌که دیگران کاملاً سالم می‌مانند؟ این پرسش برای پزشکی فرانسوی به نام چارلز ریچت به یک مأموریت علمی تبدیل شد—و او در نهایت یکی از مهم‌ترین کشفیات تاریخ ایمونولوژی را رقم زد.

ریچت در حال مطالعه‌ی واکنش‌های ایمنی بدن به سموم بود که متوجه شد برخی حیوانات، پس از قرار گرفتن در معرض مقدار کمی از یک ماده، در مواجهه‌ی بعدی با همان ماده واکنشی شدید و کشنده نشان می‌دهند. او این پدیده را آنافیلاکسی نامید—که امروزه به‌عنوان واکنش آلرژیک شدید شناخته می‌شود.

این کشف راه را برای درک بیماری‌های آلرژیک، از آسم و تب یونجه تا شوک آنافیلاکسی باز کرد. او در سال ۱۹۱۳ جایزه‌ی نوبل فیزیولوژی و پزشکی را دریافت کرد و تحقیقاتش همچنان پایه‌گذار روش‌های درمانی مدرن برای آلرژی‌ها، ایمونوتراپی شد

چارلز ریچت به ما نشان داد که واکنش‌های بدن به مواد خارجی، همیشه قابل پیش‌بینی نیستند—و شناخت این واکنش‌ها می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد.




Репост из: Emergency Radiology (Lymphopod edition) Channel #2
آقای ۳۵ ساله با شکایت سرفه و تب

تفسیر گرافی:Consolidation همراه با Air Bronchograms در zone تحتانی راست، که در نمایLateral به‌ وضوح در لوب میانی راست (Right Middle Lobe) مشاهده می‌شود.

تشخیص نهایی:
Pneumonia - right middle lobe


توماس بنت کولی (Thomas Benton Cooley) – پزشکی که تالاسمی را به جهان شناساند

در اوایل قرن بیستم، پزشکان هنوز نمی‌دانستند چرا برخی کودکان با کم‌خونی شدید، استخوان‌های تغییرشکل‌یافته، و طحال بزرگ‌شده به دنیا می‌آیند و به‌سرعت جانشان را از دست می‌دهند. اما دکتری آمریکایی به نام توماس کولی این معما را حل کرد و بیماری‌ای را معرفی کرد که امروزه به نام او شناخته می‌شود: کم‌خونی کولی یا تالاسمی ماژور.

کولی در دهه ۱۹۲۰، در حین مطالعه روی کودکان ایتالیایی‌تبار در منطقه دیترویت، الگوی خاصی از بیماری را مشاهده کرد: کم‌خونی شدید، استخوان‌های تغییرشکل‌یافته جمجمه، و رسوب آهن در بافت‌های بدن. او فهمید که این بیماری ارثی است و به‌صورت اتوزوم مغلوب منتقل می‌شود.
از آن زمان، تالاسمی به‌عنوان یک اختلال ژنتیکی هموگلوبین شناخته شد که در آن بدن قادر به تولید مقدار کافی هموگلوبین سالم نیست.

توماس کولی به ما یاد داد که شناسایی دقیق و توصیف علمی یک بیماری، اولین قدم برای یافتن راه‌حل است—و کشف او راه را برای نجات جان هزاران نفر در سراسر جهان باز کرد.


موریس رالف هیلمن (Maurice Hilleman) – مردی که دنیا را در برابر بیماری‌ها مسلح کرد

هیلمن، میکروب‌شناس و ویروس‌شناسی آمریکایی، بیش از ۴۰ واکسن حیاتی را توسعه داد—بیش از هر فرد دیگری در تاریخ. واکسن‌هایی که امروزه برای سرخک، اوریون، هپاتیت B، مننژیت، پنوموکوک و بسیاری دیگر استفاده می‌شوند، همه به لطف تحقیقات او ساخته شده‌اند.

اما یکی از شگفت‌انگیزترین لحظات زندگی او در سال ۱۹۶۳ اتفاق افتاد، زمانی که دخترش به اوریون مبتلا شد. هیلمن نه‌تنها وحشت نکرد، بلکه نمونه‌ای از گلوی او گرفت و آن را در آزمایشگاه بررسی کرد. همین نمونه، پایه‌گذار واکسنی شد که امروزه میلیون‌ها کودک را از اوریون و عوارض خطرناک آن محافظت می‌کند.

برخلاف بسیاری از دانشمندان هم‌عصرش، هیلمن به دنبال شهرت نبود. او فقط یک هدف داشت: نجات جان انسان‌ها با پیشگیری از بیماری‌ها. امروزه، تخمین زده می‌شود که واکسن‌های او هر سال از مرگ میلیون‌ها نفر جلوگیری می‌کنند.

موریس هیلمن به ما یاد داد که گاهی بزرگ‌ترین قهرمانان تاریخ، در سکوت آزمایشگاه‌هایشان، بدون انتظار برای تشویق، دنیا را تغییر می‌دهند.

💥 Lympho-x


جیمز هریسون (James Harrison) – مردی که میلیون‌ها نوزاد را نجات داد

گاهی یک فرد عادی، با یک تصمیم ساده، می‌تواند جان میلیون‌ها نفر را نجات دهد. جیمز هریسون، که به "مرد با بازوی طلایی" معروف است.

همه‌چیز از زمانی شروع شد که هریسون، یک نوجوان استرالیایی، در ۱۴ سالگی تحت یک عمل جراحی بزرگ قرار گرفت و به چندین واحد خون نیاز داشت. پس از بهبودی، او تصمیم گرفت که برای باقی عمرش اهداکننده خون باشد تا دیگران هم از این نعمت بهره ببرند. اما پزشکان به‌زودی متوجه شدند که خون او به‌طور خاصی ارزشمند است.

در دهه ۱۹۶۰، بیماری Rh incompatibility باعث می‌شد که بسیاری از نوزادان تازه‌متولدشده دچار کم‌خونی شدید و مشکلات مغزی شوند. پزشکان کشف کردند که خون جیمز حاوی آنتی‌بادی نادری است که می‌تواند این وضعیت را خنثی کند. او تبدیل به اولین اهداکننده پلاسما برای تولید داروی Anti-D شد—دارویی که توانست این بیماری را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.

طی بیش از ۶۰ سال، هریسون بیش از ۱۱۰۰ بار خون اهدا کرد.

جیمز هریسون به ما یاد داد که گاهی یک تصمیم کوچک، می‌تواند تأثیری بزرگ بر زندگی میلیون‌ها نفر داشته باشد.

💥کیس روزانه


💥💥کانال رادیولوژی لیمفوپاد با کیس های روزانه مجدد فعال شد


دبورا دونالدسون (Deborah Doniach) – زنی که بیماری‌های خودایمنی را کشف کرد

در دهه ۱۹۵۰، بسیاری از بیماری‌ها ناشناخته باقی مانده بودند و پزشکان نمی‌توانستند توضیح دهند که چرا برخی بیماران، بدون هیچ عفونتی، سیستم ایمنی بدنشان به بافت‌های خودشان حمله می‌کند. اما یک پزشک و ایمنولوژیست بریتانیایی به نام دبورا دونالدسون تصمیم گرفت که این معما را حل کند.

او اولین کسی بود که نشان داد بیماری‌هایی مانند تیروئیدیت هاشیموتو و آنمی پرنیشیوز ناشی از حمله‌ی سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خودی هستند. این کشف، دنیای پزشکی را تغییر داد و باعث شد که برای اولین بار، بیماری‌های خودایمنی به‌عنوان یک دسته‌ی جدید از اختلالات شناخته شوند.

امروزه، فهم ما از بیماری‌هایی مانند لوپوس، ام‌اس، آرتریت روماتوئید و دیابت نوع ۱ مدیون کارهای پیشگامانه‌ی دونالدسون است. او به ما یاد داد که گاهی اوقات، بزرگ‌ترین دشمن بدن، خود سیستم ایمنی آن است—و شناخت این دشمن، کلید درمان بیماری‌های پیچیده است.


Репост из: Emergency Radiology (Lymphopod edition) Channel #2
Final Diagnosis

🏊‍♂️ Swimming-Induced Pulmonary Edema (SIPE)
Clinical history is critical for diagnosing SIPE. In this case, a young patient developed shortness of breath and wheezing after intense exercise. The patient has no known medical conditions like heart failure that could cause pulmonary edema.
🔹 Key clues for SIPE:
• Symptoms occur after intense exercise (e.g., swimming, ruck run)
• No underlying heart or lung disease
• Rapid symptom resolution without intervention (other than supplemental oxygen)


Репост из: Emergency Radiology (Lymphopod edition) Channel #2
Differential Diagnoses

Cardiogenic Pulmonary Edema
• Caused by left ventricular dysfunction
• Enlarged cardiac silhouette on chest X-ray with pulmonary edema

Exercise-Induced Asthma
• Rarely presents with pulmonary edema on chest X-ray
• Typically shows lung hyperinflation

Viral Pneumonia
• Some viruses cause ground-glass opacities and septal thickening
• No fever in this case, and clinical signs are more typical of SIPE

Acute Respiratory Distress Syndrome (ARDS) from Water Aspiration
• Chest X-ray may resemble pulmonary edema
• Usually shows diffuse bilateral confluent opacities
• More severe—patients often require mechanical ventilation


Репост из: Emergency Radiology (Lymphopod edition) Channel #2
Clinical Information: 24 year old - Male

Clinical history & presentation:  
24-year-old man presents with wheezing and difficulty breathing during the course of a ruck run an exercise of running while wearing a weighted pack. Upon further inquiry, the patient had completed a 3.2 Km swimming event the previous day which occurred during the course of military training.
He started developing shortness of breath during the run, and his O2 saturation in the field was in the mid-70s.

Physical Examination
General: the patient in no acute distress.
Cardiac: Regular rate and rhythm with no murmurs, gallops, or rubs.
Pulmonary: Slight wheezing that resolves with a cough.
Pulse oximetry at 82% on 10 liters per minute oxygen non-rebreather later changed to nasal cannula.


Репост из: Emergency Radiology (Lymphopod edition) Channel #2
A. PA chest radiograph shows a normal sized heart with perihilar opacities and basal septal lines (Kerley B lines, yellow arrows).


جان لیند (James Lind) – پزشکی که با لیمو ملوانان را نجات داد.
در قرن هجدهم، دریانوردان اروپایی با یک دشمن نامرئی دست‌وپنجه نرم می‌کردند: بیماری اسکوروی. این بیماری باعث ضعف شدید، خونریزی لثه، زخم‌های باز و در نهایت مرگ می‌شد. ملوانان، یکی پس از دیگری قربانی آن می‌شدند. در آن زمان، هیچ‌کس علت این بیماری را نمی‌دانست—تا اینکه پزشکی اسکاتلندی به نام جیمز لیند تصمیم گرفت حقیقت را کشف کند.

لیند در سال ۱۷۴۷ یکی از اولین آزمایش‌های بالینی کنترل‌شده در تاریخ پزشکی را انجام داد. او گروهی از ملوانان مبتلا به اسکوروی را انتخاب کرد و آن‌ها را به چند دسته تقسیم کرد. برخی سرکه، برخی اسید سولفوریک، برخی آب‌دریا، و یک گروه هم لیمو و پرتقال. نتیجه حیرت‌انگیز بود—تنها گروهی که میوه‌های تازه مصرف کرده بودند، به‌سرعت بهبود یافتند.

دهه‌ها بعد، نیروی دریایی بریتانیا با افزودن آب‌لیمو به جیره غذایی ملوانان، توانست این بیماری را ریشه‌کن کند—تغییری که باعث شد بریتانیایی‌ها در دریاها قدرت بگیرند.

جیمز لیند نشان داد که گاهی پاسخ ساده‌ترین مشکلات پزشکی، در یک تکه میوه نهفته است.
#تاریخ_پزشکی


توماس کروون (Thomas Cournand) – پزشکی که به قلب‌ها سرک کشید.

در دهه ۱۹۴۰، تشخیص بیماری‌های قلبی بیشتر شبیه حدس و گمان بود. پزشکان می‌توانستند صداهای قلب را بشنوند، اما هیچ راهی برای دیدن آنچه درون رگ‌ها می‌گذرد نداشتند. اما یک پزشک فرانسوی-آمریکایی به نام توماس کروون ایده‌ای داشت که مسیر پزشکی قلب را برای همیشه تغییر داد: کاتتریسم قلبی.

کروون و تیمش نشان دادند که می‌توان یک لوله نازک (کاتتر) را از طریق رگ وارد قلب کرد و مستقیماً فشار خون و جریان اکسیژن را اندازه گرفت. این روش که در ابتدا با شک و تردید روبه‌رو شد، خیلی زود به یکی از مهم‌ترین ابزارهای پزشکی برای تشخیص بیماری‌های قلبی تبدیل شد.

امروزه، اگر کسی دچار بیماری عروق کرونر شود یا نیاز به آنژیوگرافی و استنت‌گذاری داشته باشد، این روش نجات‌بخش خواهد بود—و همه‌ی این‌ها به لطف جسارت علمی توماس کروون است.

او به ما یاد داد که گاهی اوقات، برای یافتن پاسخ، باید به عمق مشکلات نفوذ کرد—حتی اگر آن مشکل در قلب انسان باشد.
#تاریخ_پزشکی

💥💥 کانال کیس روزانه

Показано 20 последних публикаций.