🌱
متأسفم🌱
اتفاق این لحظه رو می پذیرم و می پذیرم که خودم با فرکانس های منفی خودم به وجودش آوردم. ازصندلی قربانی بلند میشم، مقاومت نمی کنم و تسلیم میشم.
صد هزاران دام و دانه ست ای خدا
ما چو مرغان حریص بینوا
دم به دم ما بسته دام نوئیم
هر یکی گر باز و سیمرغی شدیم
🌱
لطفا منو ببخش🌱
به من کمک کن تا دیتاها و باورهای منفی رو از وجودم پاک کنم. منو ببخش که از اصل خودم دور شدم و خدائیت خودم رو فراموش کردم. منو ببخش که تو دام ذهن گرفتار شدم. کمکم کن که از این دام رها بشم.
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بت پرستی بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی بازآ
🌱
سپاسگزارم🌱
از تو ممنونم که من رو از این دام، بار دیگر رها کردی و از احساسات منفی به حس خوب قدردانی رسوندی. من اکنون سرشار از حس سپاسگزاری هستم چون دوباره می تونم با چشمان تو به دنیا نگاه کنم.
گر هزاران دام باشد در قدم
چون تو با مایی نباشد هیچ غم
چون عنایاتت بود با ما مقیم
کِی بود بیمی از آن دزد لئیم
🌱
دوسِت دارم🌱
اکنون توجهم کاملا به درونم، به اون اصل وجودم، به مرکزم، به جایی که عشق هست معطوف شده و لبریز از حس عشق و شعف شدم. به خودم و به تمام جهان عشق می ورزم.
کدام آلاله میبویم که مغزم عنبرآگین شد
چه ریحان دسته بندم چون جهان گلزار میبینم
در واقع ما با گفتن این چهار جمله، قدم به قدم مراحل عدم مقاومت، پذیرش، تسلیم، پاکسازی، سپاسگزاری و در نهایت عشق رو تجربه می کنیم.
این چهار جمله به ظاهر ساده، وقتی با درک عمیق گفته بشه، کم کم احساسمون رو از سنگینی به سبکی و رهایی و در نهایت حس دوست داشتن و عشق می رسونه.
@lopoy