🔴اوجالان گام نخست را برداشت؛ حال، توپ در زمین ترکیه است.
✍اسماعیل شمس
🔹توضیح کردستان‌نامه
۱۱ سال و ۲ ماه پیش در ۲۳ آذر ۱۳۹۲/ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۳ پس از درگذشت نلسون ماندلا مطلبی با عنوان "کردستان ترکیه و میراث نلسون ماندلا" نوشتم، و آرزو کردم که روزی فرا رسد که فضای سیاسی ترکیه به سمتی رود که عبدالله اوجالان هم مانند ماندلا فراخوان صلح دهد و رهبران ترکیه نیز مانند حاکمان افریقای جنوبی به ندای او لبیک گویند. اکنون پس از یازده سال این آرزو محقق شد و اوجالان درست همچون ماندلا در آستانه ۲۷سالگی اسارتش فراخوان صلح داد. اکنون مسٲله اصلی نه کالبدشکافی پیام اوجالان یا کشمکش و اختلاف بر سر رد و قبول آن توسط رهبران کرد، بلکه این پرسش است که آیا اردوغان هم مانند دکلرک، رهبر آفریقای جنوبی اقدامات عملی را برای صلح آغاز خواهد کرد و دنیا مانند ۹ دسامبر ۱۹۹۹ روز دیگری را خواهد دید که در آن اردوغان و اوجالان مانند دکلرک و ماندلا جایزه صلح نوبل را به‌طور مشترک دریافت کنند؟ در ادامه بخشی از این یادداشت را عیناً بازنشر می‌کنم🔹
🔺زمانی که دولت آفریقای جنوبی پس از 27 سال زندانی کردن ماندلا در جزیره روبن، او را به خانه‌ای امن منتقل و مذاکره با او را شروع کرد، بسیاری در داخل و خارج آفریقا، ماندلا را "تروریستی سیاه" می‌دانستند که سالها مبارزه مسلحانه کرده و به جرم خرابکاری و خیانت به کشور به زندان رفته است. در سوی دیگر خیلی از سیاهان معتقد بودند که راه احقاق حقوق انسانی‌شان این است که تا آخرین نفس با نژادپرستان بجنگند. آنان دولت را غیرقابل اعتماد و مذاکره با آن را بی‌فایده و عدول از آرمانها و اصول و نشانه سازشکاری و تسلیم می‌پنداشتند؛ اما ماندلا که دقیقاً می‌دانست چه می‌خواهد با حفظ آرمانگرایی، راه را بر عملگرایی گشود و با فراموش کردن گذشته رقت بار،به زندگی در حال وحرکت به آینده توجه کرد. او با اعتماد به نفسی بالا با دشمنان و شکنجه‌گران خود وارد گفتگو شد و تضمین داد که پس از آزادی پرچم صلح را حتی برای زندانبانانش بلند خواهد کرد و اجازه نمی‌دهد که هرگز بی‌رحمیهای گذشته تکرار شوند. ماندلا با طرح استراتژی" بازی دوسر باخت یا دوسر برد"، دشمنان گذشته را متقاعد کرد که تداوم وضعیت موجود، به نفع هیچ یک از طرفین نخواهد بود و به آنان قبولاند که تنها زمانی سفیدپوستان برنده خواهند شد که حقوق برابر سیاهان را بپذیرند و به بازی برنده - برنده تن دهند.
🔺درسوی دیگر او با طرفدارانش هم وارد گفتگوی انتقادی شد. ماندلا برای آنان رهبری کاریزماتیک و همچون یک قدیس بود، اما هوشمندانه از این نقش کاریزمایی و هیجانی فاصله گرفت و به شیوه‌ای اخلاقی و عقلانی، جامعه را حول منافع مشترک مدیریت کرد واز اختلافات قبیله‌ای وگروهی و سهم‌خواهی شخصی برحذر داشت. او برای تحقق این هدف، خود را از چارچوب تنگ رهبری سیاسی، حزبی و ایدئولوژیک خارج کرد و در نقش رهبری ملی ومردمی (چنانکه آفریقایی‌ها او را فرزند وطن و پدر ملت می‌خوانند)ظاهر شد و با همراهی سیاه‌پوستان و حتی سفیدپوستان مخالف تبعیض نژادی مردم را متقاعد ساخت که زمان تغییر فرا رسیده است. او به طرفدارانش فهماند که تغییر دنیای اطراف فقط با تغییر روشهای پیشین حاصل می‌شود و تنها راه رفع انزوا و جلب حمایت دولتمردان و افکار عمومی جهان این است که در قدم اول، خشونت را کنار گذاشت و بهانه را از دست دولتیان گرفت و آنگاه در فضایی آرام و آزاد، موضوع مبارزه مسالمت جویانه یعنی" تلاش دموکراتیک برای رفع تبعیض" را برای جهانیان تبیین کرد. او به طرفدارانش گفت که اسلحه‌هایشان را در دریا بیندازند و اجازه ندهند که در سرزمین رنگین کمانی آفریقا کسی، کس دیگری را با اسلحه سرکوب کند.در مقابل از آنان خواست اعتراض انسانی خود را با گفتگو، هنر،موسیقی، سینما و دیگر روشهای عقلانی و دموکراتیک به دنیا برسانند. او با گذر از فاصله‌های نژادی ومذهبی و... متعهد شد که برای ساختن آفریقایی تازه تلاش کند ، آفریقایی که فرقی بین سیاه و سفید در آن نباشد و زخمهایی را که درگذشته از طرف سیاهان و سفید پوستان بر یکدیگر وارد شده است، التیام بخشد. ماندلا با این روح بزرگ و وجدان بیدار به عشق، گذشت وانسانیت معنایی دوباره بخشید و الهام بخش شفقت وبخشش برای مردمانش شد و به آنان آموخت که یکدیگر را ببخشند، اما گذشته را فراموش نکنند که هرگز مجال تکرار نیابد.
🔺ماندلا که به عنوان رهبر گروهی مسلح و تروریست زندانی شد، با پیام صلح و برابری از زندان بیرون آمد و به نماد برابری و رفع تبعیض برای مردم آفریقا و جهان تبدیل شد.
🔺[و اینک خاورمیانه خشونت‌زده سخت محتاج ماندلایی دیگر است و کسی هم بهتر از اوجالان برای ایفای این نقش نیست. به یقین اگر ترکیه پیام صلح او را نشنود، در آینده با نسل جدیدی روبرو خواهد شد که خواسته امروز اوجالان، در فهرست کمترین خواسته‌هایش هم قرار نخواهد گرفت.]
@kurdistanname
✍اسماعیل شمس
🔹توضیح کردستان‌نامه
۱۱ سال و ۲ ماه پیش در ۲۳ آذر ۱۳۹۲/ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۳ پس از درگذشت نلسون ماندلا مطلبی با عنوان "کردستان ترکیه و میراث نلسون ماندلا" نوشتم، و آرزو کردم که روزی فرا رسد که فضای سیاسی ترکیه به سمتی رود که عبدالله اوجالان هم مانند ماندلا فراخوان صلح دهد و رهبران ترکیه نیز مانند حاکمان افریقای جنوبی به ندای او لبیک گویند. اکنون پس از یازده سال این آرزو محقق شد و اوجالان درست همچون ماندلا در آستانه ۲۷سالگی اسارتش فراخوان صلح داد. اکنون مسٲله اصلی نه کالبدشکافی پیام اوجالان یا کشمکش و اختلاف بر سر رد و قبول آن توسط رهبران کرد، بلکه این پرسش است که آیا اردوغان هم مانند دکلرک، رهبر آفریقای جنوبی اقدامات عملی را برای صلح آغاز خواهد کرد و دنیا مانند ۹ دسامبر ۱۹۹۹ روز دیگری را خواهد دید که در آن اردوغان و اوجالان مانند دکلرک و ماندلا جایزه صلح نوبل را به‌طور مشترک دریافت کنند؟ در ادامه بخشی از این یادداشت را عیناً بازنشر می‌کنم🔹
🔺زمانی که دولت آفریقای جنوبی پس از 27 سال زندانی کردن ماندلا در جزیره روبن، او را به خانه‌ای امن منتقل و مذاکره با او را شروع کرد، بسیاری در داخل و خارج آفریقا، ماندلا را "تروریستی سیاه" می‌دانستند که سالها مبارزه مسلحانه کرده و به جرم خرابکاری و خیانت به کشور به زندان رفته است. در سوی دیگر خیلی از سیاهان معتقد بودند که راه احقاق حقوق انسانی‌شان این است که تا آخرین نفس با نژادپرستان بجنگند. آنان دولت را غیرقابل اعتماد و مذاکره با آن را بی‌فایده و عدول از آرمانها و اصول و نشانه سازشکاری و تسلیم می‌پنداشتند؛ اما ماندلا که دقیقاً می‌دانست چه می‌خواهد با حفظ آرمانگرایی، راه را بر عملگرایی گشود و با فراموش کردن گذشته رقت بار،به زندگی در حال وحرکت به آینده توجه کرد. او با اعتماد به نفسی بالا با دشمنان و شکنجه‌گران خود وارد گفتگو شد و تضمین داد که پس از آزادی پرچم صلح را حتی برای زندانبانانش بلند خواهد کرد و اجازه نمی‌دهد که هرگز بی‌رحمیهای گذشته تکرار شوند. ماندلا با طرح استراتژی" بازی دوسر باخت یا دوسر برد"، دشمنان گذشته را متقاعد کرد که تداوم وضعیت موجود، به نفع هیچ یک از طرفین نخواهد بود و به آنان قبولاند که تنها زمانی سفیدپوستان برنده خواهند شد که حقوق برابر سیاهان را بپذیرند و به بازی برنده - برنده تن دهند.
🔺درسوی دیگر او با طرفدارانش هم وارد گفتگوی انتقادی شد. ماندلا برای آنان رهبری کاریزماتیک و همچون یک قدیس بود، اما هوشمندانه از این نقش کاریزمایی و هیجانی فاصله گرفت و به شیوه‌ای اخلاقی و عقلانی، جامعه را حول منافع مشترک مدیریت کرد واز اختلافات قبیله‌ای وگروهی و سهم‌خواهی شخصی برحذر داشت. او برای تحقق این هدف، خود را از چارچوب تنگ رهبری سیاسی، حزبی و ایدئولوژیک خارج کرد و در نقش رهبری ملی ومردمی (چنانکه آفریقایی‌ها او را فرزند وطن و پدر ملت می‌خوانند)ظاهر شد و با همراهی سیاه‌پوستان و حتی سفیدپوستان مخالف تبعیض نژادی مردم را متقاعد ساخت که زمان تغییر فرا رسیده است. او به طرفدارانش فهماند که تغییر دنیای اطراف فقط با تغییر روشهای پیشین حاصل می‌شود و تنها راه رفع انزوا و جلب حمایت دولتمردان و افکار عمومی جهان این است که در قدم اول، خشونت را کنار گذاشت و بهانه را از دست دولتیان گرفت و آنگاه در فضایی آرام و آزاد، موضوع مبارزه مسالمت جویانه یعنی" تلاش دموکراتیک برای رفع تبعیض" را برای جهانیان تبیین کرد. او به طرفدارانش گفت که اسلحه‌هایشان را در دریا بیندازند و اجازه ندهند که در سرزمین رنگین کمانی آفریقا کسی، کس دیگری را با اسلحه سرکوب کند.در مقابل از آنان خواست اعتراض انسانی خود را با گفتگو، هنر،موسیقی، سینما و دیگر روشهای عقلانی و دموکراتیک به دنیا برسانند. او با گذر از فاصله‌های نژادی ومذهبی و... متعهد شد که برای ساختن آفریقایی تازه تلاش کند ، آفریقایی که فرقی بین سیاه و سفید در آن نباشد و زخمهایی را که درگذشته از طرف سیاهان و سفید پوستان بر یکدیگر وارد شده است، التیام بخشد. ماندلا با این روح بزرگ و وجدان بیدار به عشق، گذشت وانسانیت معنایی دوباره بخشید و الهام بخش شفقت وبخشش برای مردمانش شد و به آنان آموخت که یکدیگر را ببخشند، اما گذشته را فراموش نکنند که هرگز مجال تکرار نیابد.
🔺ماندلا که به عنوان رهبر گروهی مسلح و تروریست زندانی شد، با پیام صلح و برابری از زندان بیرون آمد و به نماد برابری و رفع تبعیض برای مردم آفریقا و جهان تبدیل شد.
🔺[و اینک خاورمیانه خشونت‌زده سخت محتاج ماندلایی دیگر است و کسی هم بهتر از اوجالان برای ایفای این نقش نیست. به یقین اگر ترکیه پیام صلح او را نشنود، در آینده با نسل جدیدی روبرو خواهد شد که خواسته امروز اوجالان، در فهرست کمترین خواسته‌هایش هم قرار نخواهد گرفت.]
@kurdistanname