🔴احتمالاً سیاست‌های ترامپ در قبال ایران هنوز نهایی نشده است
👤امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل بین‌الملل
🔹ترامپ خودش اذعان دارد که سیاست فشار حداکثری را در دولت اولش پایه‌گذاری کرده است و هرکسی که در تیم ترامپ کار می‌کند، همین موضع را دنبال می‌کند. کسی انتظار ندارد که در واشنگتن کسی بگوید ما دیگر نمی‌خواهیم فشار حداکثری را علیه ایران اعمال کنیم. دولت بایدن هم همین سیاست را دنبال می‌کرد. بنابراین، سفر نتانیاهو حداقل در این مورد خاص، یعنی در ارتباط با سیاست فشار حداکثری، نکته جدیدی نداشته است.
🔸آمریکا کمک‌های خارجی را، به‌جز اسرائیل و مصر، برای همه کشور‌ها و گروه‌هایی که از آن بهره می‌بردند، متوقف کرده است. فرقی ندارد که این کمک‌ها به فلسطینی‌ها می‌رسید یا به غیرفلسطینی‌ها، به چپ‌ها تعلق داشت یا راست‌ها، به دولت‌های مختلف داده می‌شد یا به اوکراین اختصاص پیدا می‌کرد. در هر صورت، این تصمیم یک اقدام کلی بوده و مختص به فلسطینی‌ها نیست. اما درباره ایران، هنوز وضعیت مشخص نیست و به نظر می‌رسد دو سناریو وجود دارد.
✅یک سناریو این است که دولت دوم ترامپ هنوز به جمع‌بندی مشخصی درباره ایران نرسیده و به همین دلیل اعلام سیاستی نکرده است. سناریوی دیگر این است که به جمع‌بندی رسیده، اما هنوز اعلام رسمی آن صورت نگرفته است. در هر صورت، وجه مشترک این دو سناریو این است که سیاست آمریکا در قبال ایران، یعنی سیاست دولت ترامپ در این زمینه، هنوز اعلام نشده است.
🔹مسئله اینجاست تعریفی که ایران از «توافق خوب» دارد، با آنچه آمریکا «توافق خوب» می‌داند، تفاوت زیادی دارد. نه ایران مخالف مذاکره است و نه آمریکا؛ هر دو طرف خواهان رسیدن به توافق‌اند. در دولت‌های مختلف، چه دولت روحانی، چه دولت رئیسی و چه دولت پزشکیان، همه دولت‌هایی که در ایران بر سر کار آمده‌اند، به دنبال توافق بوده‌اند. در آمریکا نیز همین‌طور، اما فاصله میان دو طرف آن‌قدر زیاد است که امکان برقراری یک پل ارتباطی میان آن‌ها وجود ندارد. حداقل بعد از خروج آمریکا از برجام، چنین پلی دیگر شکل نگرفته است.
💢برجام یک فرصت تاریخی بود که به نتیجه رسید، اما پس از آن، چه دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در آمریکا، و چه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان در ایران، همگی خواهان توافق بوده‌اند، ولی تاکنون هیچ فرمول مشترکی که مورد قبول دو طرف باشد، به دست نیامده است.
🆔 @kh_enghelab
👤امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل بین‌الملل
🔹ترامپ خودش اذعان دارد که سیاست فشار حداکثری را در دولت اولش پایه‌گذاری کرده است و هرکسی که در تیم ترامپ کار می‌کند، همین موضع را دنبال می‌کند. کسی انتظار ندارد که در واشنگتن کسی بگوید ما دیگر نمی‌خواهیم فشار حداکثری را علیه ایران اعمال کنیم. دولت بایدن هم همین سیاست را دنبال می‌کرد. بنابراین، سفر نتانیاهو حداقل در این مورد خاص، یعنی در ارتباط با سیاست فشار حداکثری، نکته جدیدی نداشته است.
🔸آمریکا کمک‌های خارجی را، به‌جز اسرائیل و مصر، برای همه کشور‌ها و گروه‌هایی که از آن بهره می‌بردند، متوقف کرده است. فرقی ندارد که این کمک‌ها به فلسطینی‌ها می‌رسید یا به غیرفلسطینی‌ها، به چپ‌ها تعلق داشت یا راست‌ها، به دولت‌های مختلف داده می‌شد یا به اوکراین اختصاص پیدا می‌کرد. در هر صورت، این تصمیم یک اقدام کلی بوده و مختص به فلسطینی‌ها نیست. اما درباره ایران، هنوز وضعیت مشخص نیست و به نظر می‌رسد دو سناریو وجود دارد.
✅یک سناریو این است که دولت دوم ترامپ هنوز به جمع‌بندی مشخصی درباره ایران نرسیده و به همین دلیل اعلام سیاستی نکرده است. سناریوی دیگر این است که به جمع‌بندی رسیده، اما هنوز اعلام رسمی آن صورت نگرفته است. در هر صورت، وجه مشترک این دو سناریو این است که سیاست آمریکا در قبال ایران، یعنی سیاست دولت ترامپ در این زمینه، هنوز اعلام نشده است.
🔹مسئله اینجاست تعریفی که ایران از «توافق خوب» دارد، با آنچه آمریکا «توافق خوب» می‌داند، تفاوت زیادی دارد. نه ایران مخالف مذاکره است و نه آمریکا؛ هر دو طرف خواهان رسیدن به توافق‌اند. در دولت‌های مختلف، چه دولت روحانی، چه دولت رئیسی و چه دولت پزشکیان، همه دولت‌هایی که در ایران بر سر کار آمده‌اند، به دنبال توافق بوده‌اند. در آمریکا نیز همین‌طور، اما فاصله میان دو طرف آن‌قدر زیاد است که امکان برقراری یک پل ارتباطی میان آن‌ها وجود ندارد. حداقل بعد از خروج آمریکا از برجام، چنین پلی دیگر شکل نگرفته است.
💢برجام یک فرصت تاریخی بود که به نتیجه رسید، اما پس از آن، چه دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در آمریکا، و چه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان در ایران، همگی خواهان توافق بوده‌اند، ولی تاکنون هیچ فرمول مشترکی که مورد قبول دو طرف باشد، به دست نیامده است.
🆔 @kh_enghelab