چگونه می‌توان در کشوری با شعار خودکفایی فریب نخورد؟
خوب جواب کوتاه اینه که به سختی! خیلی هم به سختی!
چطور؟
خوب. اول به یکی از پیش‌زمینه‌ها بپردازیم. دولت به همراه جمعیت قابل توجهی از چپول‌الهی‌ها اول شروع می‌کنند به تبلیغات گسترده علیه کمپانی‌های بزرگ که آی ملت چه نشسته‌اید که بنز و آئودی انحصار دارند و دست توطئه‌گرشان مشاغل کوچک دیگر را می‌بلعند. آی مردم چه نشسته‌اید که این سرمایه‌داران می‌خورند و نفر بعدی شاید مغازه تو باشد! شاید کارگاه تو باشد! شاید کفاشی تو باشد و از این لولوترسانی‌ها.
دولت باید واردات را برای حمایت از کسب و کارها کنترل کند تا نان شما از سفره‌تان بریده نشود و ...
آشناست. هر روز ماشین پروپاگاندا این زِریات را در زورنایش می‌نوازد و برای همین زورنا نوازی از جیب شما پول می‌دزدد. بماند. فعلا این درد بزرگ ما نیست.
وقتی دست شرکت‌های بزرگ و صاحب اسم و رسم را بریدند چه می‌شود؟ خوب آنطور که ابله‌های ترسو و کودن‌های بی‌مایه تصور می‌کردند، مملکت بهشت پر درآمد آنها نمی‌شود.
یک شرکت بزرگ و اسم و رسم‌دار مثل اپل، سامسونگ، بایر، باسف یا ون ایپرن یا هلیو پتاس و دوغال (دوگال) و ... چیزی به اسمِ اسم و رسم دارد. بر خلاف امثال یزدی‌زاده آبرو دارد، اعتبار و شرف و مشتری و سهام و شهرت دارد. و از همه مهمتر چیزی به اسم رقیب دارد.
برای چند دلار بیشتر کلاهبرداری نمیکند یا دله‌دزدی نمیکند. اگر کود بفروشد، مثل شرکت دانش بنیان معظم ستیلا به جای کود فسفری که باید ۵۲٪ P2O5 و ۳۴٪ K2O داشته باشد، یک آشغالی با ۳٪ پتاس و فسفر به همراه ۹۵٪ مواد سمی و پُرکُننده توی پاچه‌تان نمیکند.
شرکت کوچکی داخلی که دولت از او حمایت می‌کند می‌داند از این همه مصرف کننده حداکثر ۳ نفر متوجه می‌شوند و آنها هم مجبورند در تو در توی سیستم قضاوت مضحک بروکراتیک سال‌ها آواره گرفتن حق شود. کسب و کار کشاورزی یا هر تولیدش هم که داشت از بین رفت.
فوقش فرار می‌کند و یک شرکت جدید ثبت می‌کند. کی به کیه. بله. اینطوریاست!
اما ون ایپرن دله دزد نیست و در دنیای آزاد نمی‌تواند چشم بسته به مردم کود بفروشد! پدرش را حتی اگر دولت دموکراتیک کمی تا قسمتی لیبرال هم درنیاورد، رقیب‌هایش در می‌آورند. بازار آزاد پدرش را در می‌آورد.
نمی‌تواند آبرو و شهرتش را قربانی دو کیسه کود بکند. کودش را خودش با دست خودش آنالیز می‌کند تا مبادا ۱٪ اینور آنور نشود. مبادا داخلش کادمیم باشد! مبادا سرب و آرسینیک باشد!
نمی‌خواهد مردم از محصولش بخورند و سرطان معده و روده و صفرا بگیرند! پوستش را می‌کنند چون دولت از او حمایت نمیکند!
چی؟ بله دولت از او حمایت نمیکند!
اما دله‌دزدهای ایران، حمایت دولت قرمساق‌تر از خودشان را دارند. مگر رقابتی هست؟ مگر آبرو و شهرت دارند؟ شرکت‌های بزرگ خارجی با جان کندن بزرگ شده‌اند و رقابت میلیمتری دارند و مغز خر نخورده‌اند که با یک دزدی احمقانه از آن صرف نظر کنند.
اگر هم روزی شیطون گولشون بزنه، سریع خودشون با پای خودشون محصولشون رو از بازار جمع می‌کنن و خسارت می‌دن.
آیا دولت گودرتمند اونها رو در دادگوه عالی مجبور می‌کنه؟ نه. اگر دادگوه هم نباشه بازم در دنیای آزاد کسی خریت نمیکنه. اما وقتی حمایت دولت اسلحه به دستی که شما رو هم خلع سلاح کرده باشه رو داشته باشن، وضع فرق می‌کنه.
میشن چای دبش. میشن فلان خودرو و ...
خوب مزه حمایت از تولید ملی چطور بود؟ خوب سوخت یا پماد می‌زنید برای درفش بعدی آماده بشید؟
خوب یک عده‌ای روانی هستن و بازم زر می‌زنن که جنرال موتور انحصار داره! سرمایه‌داریه و از این جامعه‌ستیزی‌های روان‌نژندانه که مخصوص اهالی اردوگاه چپولیسم هست.
اگر خود اپل در ایران پاش قلم نمی‌شد چطور؟ آیا یک دله‌دزد باجناق‌زاده موشخوشوزاده میتونست بهتون گوشی نسیه بفروشه و بزنه به چاک؟
اگر ون ایپرن بود، ستیلا یا هر ننه قمری میتونست به پشتوانه آبروی نداشته‌اش بهتون کود آشغال بفروشه که خودت مجبور بشی یک آزمایشگاه رو کولت حمل کنی؟
همه این حمایت از تولید ملی فقط یک کاربرد داره: بستن دست لایق و باز گزاشتن دست نالایق دزد بی‌آبرو و بی‌شرف.
برگردیم به سوال. آیا میشه در ایران گول نخورد؟
با توجه به فراوانی کلاهبرداران و دزدان نسبت به یک مملکت نرمال و با توجه به مشابه بودن انسان در هر دو سو، خیر. در در ایران شما یک مورد صالح و ۹۹۹۹۹۹ مورد دزد دارید. در مملکت نرمال هم شما ۱ دزد و ۹۹۹۹۹۹ صالح دارید، پس احتمال یا فراوانی گول خوردنتان ۱۰ به توان ۱۲ مرتبه خواهد بود. اگر تا حالا گول نخورده‌اید خوب بگردید. حتما گول‌هایی بهتان خورانده‌اند که حتی روحتان هم خبر ندارد.
✅ @karkhone
خوب جواب کوتاه اینه که به سختی! خیلی هم به سختی!
چطور؟
خوب. اول به یکی از پیش‌زمینه‌ها بپردازیم. دولت به همراه جمعیت قابل توجهی از چپول‌الهی‌ها اول شروع می‌کنند به تبلیغات گسترده علیه کمپانی‌های بزرگ که آی ملت چه نشسته‌اید که بنز و آئودی انحصار دارند و دست توطئه‌گرشان مشاغل کوچک دیگر را می‌بلعند. آی مردم چه نشسته‌اید که این سرمایه‌داران می‌خورند و نفر بعدی شاید مغازه تو باشد! شاید کارگاه تو باشد! شاید کفاشی تو باشد و از این لولوترسانی‌ها.
دولت باید واردات را برای حمایت از کسب و کارها کنترل کند تا نان شما از سفره‌تان بریده نشود و ...
آشناست. هر روز ماشین پروپاگاندا این زِریات را در زورنایش می‌نوازد و برای همین زورنا نوازی از جیب شما پول می‌دزدد. بماند. فعلا این درد بزرگ ما نیست.
وقتی دست شرکت‌های بزرگ و صاحب اسم و رسم را بریدند چه می‌شود؟ خوب آنطور که ابله‌های ترسو و کودن‌های بی‌مایه تصور می‌کردند، مملکت بهشت پر درآمد آنها نمی‌شود.
یک شرکت بزرگ و اسم و رسم‌دار مثل اپل، سامسونگ، بایر، باسف یا ون ایپرن یا هلیو پتاس و دوغال (دوگال) و ... چیزی به اسمِ اسم و رسم دارد. بر خلاف امثال یزدی‌زاده آبرو دارد، اعتبار و شرف و مشتری و سهام و شهرت دارد. و از همه مهمتر چیزی به اسم رقیب دارد.
برای چند دلار بیشتر کلاهبرداری نمیکند یا دله‌دزدی نمیکند. اگر کود بفروشد، مثل شرکت دانش بنیان معظم ستیلا به جای کود فسفری که باید ۵۲٪ P2O5 و ۳۴٪ K2O داشته باشد، یک آشغالی با ۳٪ پتاس و فسفر به همراه ۹۵٪ مواد سمی و پُرکُننده توی پاچه‌تان نمیکند.
شرکت کوچکی داخلی که دولت از او حمایت می‌کند می‌داند از این همه مصرف کننده حداکثر ۳ نفر متوجه می‌شوند و آنها هم مجبورند در تو در توی سیستم قضاوت مضحک بروکراتیک سال‌ها آواره گرفتن حق شود. کسب و کار کشاورزی یا هر تولیدش هم که داشت از بین رفت.
فوقش فرار می‌کند و یک شرکت جدید ثبت می‌کند. کی به کیه. بله. اینطوریاست!
اما ون ایپرن دله دزد نیست و در دنیای آزاد نمی‌تواند چشم بسته به مردم کود بفروشد! پدرش را حتی اگر دولت دموکراتیک کمی تا قسمتی لیبرال هم درنیاورد، رقیب‌هایش در می‌آورند. بازار آزاد پدرش را در می‌آورد.
نمی‌تواند آبرو و شهرتش را قربانی دو کیسه کود بکند. کودش را خودش با دست خودش آنالیز می‌کند تا مبادا ۱٪ اینور آنور نشود. مبادا داخلش کادمیم باشد! مبادا سرب و آرسینیک باشد!
نمی‌خواهد مردم از محصولش بخورند و سرطان معده و روده و صفرا بگیرند! پوستش را می‌کنند چون دولت از او حمایت نمیکند!
چی؟ بله دولت از او حمایت نمیکند!
اما دله‌دزدهای ایران، حمایت دولت قرمساق‌تر از خودشان را دارند. مگر رقابتی هست؟ مگر آبرو و شهرت دارند؟ شرکت‌های بزرگ خارجی با جان کندن بزرگ شده‌اند و رقابت میلیمتری دارند و مغز خر نخورده‌اند که با یک دزدی احمقانه از آن صرف نظر کنند.
اگر هم روزی شیطون گولشون بزنه، سریع خودشون با پای خودشون محصولشون رو از بازار جمع می‌کنن و خسارت می‌دن.
آیا دولت گودرتمند اونها رو در دادگوه عالی مجبور می‌کنه؟ نه. اگر دادگوه هم نباشه بازم در دنیای آزاد کسی خریت نمیکنه. اما وقتی حمایت دولت اسلحه به دستی که شما رو هم خلع سلاح کرده باشه رو داشته باشن، وضع فرق می‌کنه.
میشن چای دبش. میشن فلان خودرو و ...
خوب مزه حمایت از تولید ملی چطور بود؟ خوب سوخت یا پماد می‌زنید برای درفش بعدی آماده بشید؟
خوب یک عده‌ای روانی هستن و بازم زر می‌زنن که جنرال موتور انحصار داره! سرمایه‌داریه و از این جامعه‌ستیزی‌های روان‌نژندانه که مخصوص اهالی اردوگاه چپولیسم هست.
اگر خود اپل در ایران پاش قلم نمی‌شد چطور؟ آیا یک دله‌دزد باجناق‌زاده موشخوشوزاده میتونست بهتون گوشی نسیه بفروشه و بزنه به چاک؟
اگر ون ایپرن بود، ستیلا یا هر ننه قمری میتونست به پشتوانه آبروی نداشته‌اش بهتون کود آشغال بفروشه که خودت مجبور بشی یک آزمایشگاه رو کولت حمل کنی؟
همه این حمایت از تولید ملی فقط یک کاربرد داره: بستن دست لایق و باز گزاشتن دست نالایق دزد بی‌آبرو و بی‌شرف.
برگردیم به سوال. آیا میشه در ایران گول نخورد؟
با توجه به فراوانی کلاهبرداران و دزدان نسبت به یک مملکت نرمال و با توجه به مشابه بودن انسان در هر دو سو، خیر. در در ایران شما یک مورد صالح و ۹۹۹۹۹۹ مورد دزد دارید. در مملکت نرمال هم شما ۱ دزد و ۹۹۹۹۹۹ صالح دارید، پس احتمال یا فراوانی گول خوردنتان ۱۰ به توان ۱۲ مرتبه خواهد بود. اگر تا حالا گول نخورده‌اید خوب بگردید. حتما گول‌هایی بهتان خورانده‌اند که حتی روحتان هم خبر ندارد.
✅ @karkhone