آرزوڪن،آنچـــــه خـــــواهی ازخـــــدا
فضـــــل او شامـــــل شود شـــاه وگدا

آنچـــــه بخشیدت، به رحمــت یادڪن
گـــــرنــــدادت آن، به حڪمت یادڪن

رحمت وحڪمت زسویش الفـت است
درسپاس «حـق» مــزیدنعمـــــت است

شڪــراو واجب بدان درهـــردوحـــال
ناپسنـــــدت گـــــربـــــُوَد یا ایـــده آل

بس تمـــــناها ڪه خواهــــدشد عذاب
برســـــرت چون سقف آوار وخــــراب

خوبِ ظاهـــــر،گاه درباطـــــن بلاست
آنڪه میـــــداندصـــــلاح مـا خداست

شڪوِه ازڪارخـــــدا انصـــاف نیست
حڪمت یزدان بجـــــز الــطاف نیست