فیها خالدون:

اعماق، جاهای پنهان و پوشیده، آخر هر چیز و هرکار.
استعمال این کلمه بدین معنی ظاهراً نتیجه حکایتی کوتاه منسوب به ملانصرالدین است که روزی خواست شعری بگوید مصرع اول آن را سرود:
ای روی تو ماه و چشم تو نرگس...
و چون مضمونی برای مصرع دوم در خاطرش نیامد آیةالکرسی را خواندن گرفت و گفت:
الله لا اله الا هوا الحی القیوم، لا تأخذه سنة و لانوم له ما فی ال...
بدو گفتند این مصرع درازتر شد، گفت هیچ مگویید که اگر قافیه به دستم نیفتاده بود تا فیها خالدون (پایان آيةالکرسی) رفته بودم!
بسیاری از کسانی که این لفظ را بدین معنی استعمال می‌کنند اصل داستان را نمی‌دانند، اما نتیجه آن را بر زبان می‌رانند.

فرهنگ لغات عامیانه
محمدعلی جمالزاده‌

@kalamat_k