پدر

گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در توضیحی از ساخت واژه «پدر» می‌گوید:

پدر در فارسی نو و نیز پیتَر در فارسی میانه و فارسی باستان، از هندواروپایی پِتِر مشتق شده‌اند. محققان احتمال داده‌اند که این واژه از ریشه pa به معنی «پاییدن و مراقب بودن» و پسوند *ter ساخته شده است که لفظا به معنی پاینده و حامی است. پِتِر در لاتینی، پتراس در یونانی، فاذر در انگلیسی، و فاتر در آلمانی، همگی از پِتِر هندواروپایی مشتق شده‌اند.

«بابا» لفظی کودکانه برای نامیدن پدر است. این واژه در زبان‌های شاخه هندواروپایی و حتی غیرهندواروپایی، مانند چینی، با تلفظ‌هایی شبیه به هم دیده می‌شود. پژوهشگران ریشه این واژه را از واژه هندواروپاییِ *pap(a)a در معنی «پدر و غذا» می‌دانند.


منبع:
گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
#ریشه_کلمات
@kalamat_k