خسرو گلسرخی، شخصیتی سیاسی از دهه ۵۰، با وجود برچسب‌هایی چون شاعر و روزنامه‌نگار، در واقع نتوانست جایگاه برجسته‌ای در عرصه‌های ادبی و مطبوعاتی کسب کند. با این حال، او توانست در سال ۱۳۴۷ به سردبیری بخش هنری روزنامه کیهان برسد و همزمان از جنبش‌های چریکی حمایت کند.
در سال ۱۳۵۱، گلسرخی به همراه گروهی دیگر به اتهام طرح ترور ولیعهد بازداشت شد. دادگاه او که به صورت زنده از تلویزیون ملی پخش می‌شد، عرصه‌ای شد برای دفاع صریح وی از عقاید مارکسیستی‌اش. دادگاه نظامی سرانجام گلسرخی و کرامت‌الله دانشیان را به اعدام محکوم کرد.
در این میان، گلسرخی با مواضعی اعتراضی، هرگز طلب بخشش نکرد و از پذیرش اتهامات سر باز زد. او در ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ اعدام شد و در قطعه ۳۳ بهشت زهرا به خاک سپرده شد. محاکمه او که به عنوان رویدادی سیاسی-تاریخی ثبت شده، فیلمی مستند داشت که یک‌بار در زمان حکومت پهلوی به طور مستقیم از تلویزیون پخش گردید.