«دیشب احساس کردم تازگی‌ها خیلی ساکت و دور‌ هستی؛ انگار که مداوم ندیده‌ باشمت و مجبور باشی خیلی زود از پیشم بروی. وقتی به این‌جا آمدم فکر کردم می‌توانم بروم کنج تنهایی و خیلی به تو فکر نکنم؛ چه خیال اشتباهی. ساعت دو شده و تمام ساعت عین احمق‌ها نشسته بودم داشتم به تو فکر می‌کردم، مشتاق وقتی هستم که ببینمت.»

نامه ای از نورا بارناکل به جیمز جویس