ادامه پست قبلی:
با این وجود، رهنمودهایی از سوی سازمان‌های مختلف در دسترس است تا ویژگی‌های مجلات معتبرِ دارای داوری همتا را تشخیص دهیم.
انجمن جهانی سردبیران پزشکی (World Association of Medical Editors) یا WAME توصیه‌های کاربردی دارد که دربرگیرنده مجموعه سولاتی است که نویسندگان هنگام انتخاب مجله باید مطرح کنند.
سایت ThinkCheckSubmit چک‌لیستی از معیارها فراهم کرده است تا نویسندگان بتوانند ناشران و مجلات معتبر را شناسایی کنند. این سایت همچنین یک ویدیوی کوتاه درباره انتشار غارتگرانه در اختیار می‌گذارد.
در سال ۲۰۱۷، مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده (NIH) دستورالعملی برای پژوهشگرانِ تحت حمایت مالی خود منتشر کرد تا در تشخیص مجلات معتبر از مجلات غارتگر به آنها کمک کند.
نویسندگان لازم است با این منابع آشنایی پیدا کنند. اگر نسبت به اعتبار یک مجله خاص تردید دارند، باید این نگرانی را با همکاران و مؤسسه خود مطرح کنند.
با توجه به اینکه مجلات غارتگر به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که با مجلات معتبر اشتباه گرفته شوند (از آنها تقلید می‌کنند)، نویسندگان هنگام دریافتِ هرگونه پیشنهاد انتشار یا همکاری به عنوان هیئت تحریریه از سوی یک مجله، باید کاملاً هوشیار باشند. باید با دقت آدرس ایمیل و URL های درج شده در مکاتبات را بررسی کنند تا مطمئن شوند با نهاد معتبر یکی است. همچنین می‌توانند آن درخواست را برای مجله معتبر ارسال کنند و بپرسند آیا واقعاً از جانب آن مجله ارسال شده است یا نه. این اقدام نه تنها از درگیر شدن نویسنده با یک مجله غارتگر جلوگیری می‌کند، بلکه مجله معتبر را هم از تقلید صورت‌گرفته آگاه می‌سازد.
مؤسسه‌ها و حامیان مالی چه کارهایی می‌توانند انجام دهند؟
مؤسسات دانشگاهی و حامیان مالی باید برای راهنماییِ اعضا و پژوهشگران خود در اجتناب از مجلات غارتگر، سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی کنند. برای این کار می‌توانند منابع اشاره شده را از طریق کانال‌های سازمانی مانند بسته‌های آموزشی در اختیار افراد – به‌ویژه تازه‌کاران – بگذارند و به‌طور منظم، محل انتشار آثار اعضای هیئت علمی و پژوهشگران دارای گرنت را بررسی کنند.
کتابداران هر مؤسسه با مجلاتی که اعضای آن مطالعه می‌کنند یا قصد ارسال مقاله به آنها را دارند، آشنا هستند و می‌توانند نقش مهمی در هدایت نویسندگان به سوی نشریات معتبر داشته باشند. کتابداران نیز، درست همانند نویسندگان، در صورت مواجهه با هر گونه شبهه درباره یک مجله، باید اطلاعات خود را با اعضای مؤسسه و دیگر کتابداران به اشتراک بگذارند. اگر کتابداران متوجه شوند یک مجله غارتگر در حال تقلید از مجله یا ناشری معتبر است، موظف‌اند این مسئله را به مؤسسه خود و مجله اصلی اطلاع دهند.
گاهی نویسندگانی که زیر فشار انتشار مقاله هستند، عمداً در مجلات مشکوک چاپ می‌کنند تا فهرستی طولانی از مقالات برای ارتقای علمی خود فراهم کنند. اما اگر کمیته‌های ارتقا، علاوه بر کمیت، به کیفیت مقالات و مجلاتِ محل انتشارشان هم اهمیت دهند، این روش دیگر چندان کارساز نخواهد بود.
سردبیران مجلات و ناشران چه اقداماتی می‌توانند انجام دهند؟
مجلات باید در راهنمای نویسندگان و دوره‌های آموزشی "چگونه منتشر کنیم" (how to get published)، باید به موضوع مجلات غارتگر و منابعی که پیش‌تر ذکر شد بپردازند تا نویسندگان از این خطر آگاه باشند. چنانچه سردبیران و ناشران پی ببرند مجله‌ای غارتگر از آنها تقلید می‌کند، مناسب است با انتشار یک اطلاعیه در وب‌سایت یا فرستادن ایمیل به نویسندگان، داوران و اعضای تحریریه، آنها را در جریان بگذارند.
سردبیران باید در نظر داشته باشند که برخی نویسندگان ممکن است به مقالات مجلات غارتگر استناد دهند. در صورت مشاهده هرگونه تردید در اعتبار یک استناد، بهتر است نویسندگان در جریان قرار گیرند.
اقدام قانونی علیه این مجلات دشوار است؛ چرا که ناشران غارتگر معمولاً هویت شفافی ندارند، یافتن مسئولان آنها سخت است و اغلب هم به مکاتبات پاسخ نمی‌دهند. بااین‌حال، ناشران باید همچنان نامه‌های "توقف و خودداری" (cease and desist letters) ارسال کنند، زیرا حتی بدون دریافت پاسخ، این اقدام می‌تواند مانع ادامه فعالیت‌های غارتگرانه شود.
مجلات غارتگر از شرایطی که نشر دسترسی آزاد (open access) و مدل‌های پرداخت توسط نویسنده را گسترش می‌دهد، سوءاستفاده می‌کنند و راهبردهایی برای کسب سود از این فضا ابداع کرده‌اند.
نگران‌کننده است که با وجود آگاهی چندین‌ساله از این مجلات و ناشران غارتگر، هنوز هم دانشگاهیان در دام آنها گرفتار می‌شوند. حفاظت از جامعه علمی و مردم در برابر مجلات غارتگر مستلزم همکاری همه ذینفعان است.
نسخه PDF این مطلب را می‌توانید از پیوست این پست دانلود کنید.
#predatory_journals
#predatory_publishing
🆔 @irevidence
با این وجود، رهنمودهایی از سوی سازمان‌های مختلف در دسترس است تا ویژگی‌های مجلات معتبرِ دارای داوری همتا را تشخیص دهیم.
انجمن جهانی سردبیران پزشکی (World Association of Medical Editors) یا WAME توصیه‌های کاربردی دارد که دربرگیرنده مجموعه سولاتی است که نویسندگان هنگام انتخاب مجله باید مطرح کنند.
سایت ThinkCheckSubmit چک‌لیستی از معیارها فراهم کرده است تا نویسندگان بتوانند ناشران و مجلات معتبر را شناسایی کنند. این سایت همچنین یک ویدیوی کوتاه درباره انتشار غارتگرانه در اختیار می‌گذارد.
در سال ۲۰۱۷، مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده (NIH) دستورالعملی برای پژوهشگرانِ تحت حمایت مالی خود منتشر کرد تا در تشخیص مجلات معتبر از مجلات غارتگر به آنها کمک کند.
نویسندگان لازم است با این منابع آشنایی پیدا کنند. اگر نسبت به اعتبار یک مجله خاص تردید دارند، باید این نگرانی را با همکاران و مؤسسه خود مطرح کنند.
با توجه به اینکه مجلات غارتگر به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که با مجلات معتبر اشتباه گرفته شوند (از آنها تقلید می‌کنند)، نویسندگان هنگام دریافتِ هرگونه پیشنهاد انتشار یا همکاری به عنوان هیئت تحریریه از سوی یک مجله، باید کاملاً هوشیار باشند. باید با دقت آدرس ایمیل و URL های درج شده در مکاتبات را بررسی کنند تا مطمئن شوند با نهاد معتبر یکی است. همچنین می‌توانند آن درخواست را برای مجله معتبر ارسال کنند و بپرسند آیا واقعاً از جانب آن مجله ارسال شده است یا نه. این اقدام نه تنها از درگیر شدن نویسنده با یک مجله غارتگر جلوگیری می‌کند، بلکه مجله معتبر را هم از تقلید صورت‌گرفته آگاه می‌سازد.
مؤسسه‌ها و حامیان مالی چه کارهایی می‌توانند انجام دهند؟
مؤسسات دانشگاهی و حامیان مالی باید برای راهنماییِ اعضا و پژوهشگران خود در اجتناب از مجلات غارتگر، سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی کنند. برای این کار می‌توانند منابع اشاره شده را از طریق کانال‌های سازمانی مانند بسته‌های آموزشی در اختیار افراد – به‌ویژه تازه‌کاران – بگذارند و به‌طور منظم، محل انتشار آثار اعضای هیئت علمی و پژوهشگران دارای گرنت را بررسی کنند.
کتابداران هر مؤسسه با مجلاتی که اعضای آن مطالعه می‌کنند یا قصد ارسال مقاله به آنها را دارند، آشنا هستند و می‌توانند نقش مهمی در هدایت نویسندگان به سوی نشریات معتبر داشته باشند. کتابداران نیز، درست همانند نویسندگان، در صورت مواجهه با هر گونه شبهه درباره یک مجله، باید اطلاعات خود را با اعضای مؤسسه و دیگر کتابداران به اشتراک بگذارند. اگر کتابداران متوجه شوند یک مجله غارتگر در حال تقلید از مجله یا ناشری معتبر است، موظف‌اند این مسئله را به مؤسسه خود و مجله اصلی اطلاع دهند.
گاهی نویسندگانی که زیر فشار انتشار مقاله هستند، عمداً در مجلات مشکوک چاپ می‌کنند تا فهرستی طولانی از مقالات برای ارتقای علمی خود فراهم کنند. اما اگر کمیته‌های ارتقا، علاوه بر کمیت، به کیفیت مقالات و مجلاتِ محل انتشارشان هم اهمیت دهند، این روش دیگر چندان کارساز نخواهد بود.
سردبیران مجلات و ناشران چه اقداماتی می‌توانند انجام دهند؟
مجلات باید در راهنمای نویسندگان و دوره‌های آموزشی "چگونه منتشر کنیم" (how to get published)، باید به موضوع مجلات غارتگر و منابعی که پیش‌تر ذکر شد بپردازند تا نویسندگان از این خطر آگاه باشند. چنانچه سردبیران و ناشران پی ببرند مجله‌ای غارتگر از آنها تقلید می‌کند، مناسب است با انتشار یک اطلاعیه در وب‌سایت یا فرستادن ایمیل به نویسندگان، داوران و اعضای تحریریه، آنها را در جریان بگذارند.
سردبیران باید در نظر داشته باشند که برخی نویسندگان ممکن است به مقالات مجلات غارتگر استناد دهند. در صورت مشاهده هرگونه تردید در اعتبار یک استناد، بهتر است نویسندگان در جریان قرار گیرند.
اقدام قانونی علیه این مجلات دشوار است؛ چرا که ناشران غارتگر معمولاً هویت شفافی ندارند، یافتن مسئولان آنها سخت است و اغلب هم به مکاتبات پاسخ نمی‌دهند. بااین‌حال، ناشران باید همچنان نامه‌های "توقف و خودداری" (cease and desist letters) ارسال کنند، زیرا حتی بدون دریافت پاسخ، این اقدام می‌تواند مانع ادامه فعالیت‌های غارتگرانه شود.
مجلات غارتگر از شرایطی که نشر دسترسی آزاد (open access) و مدل‌های پرداخت توسط نویسنده را گسترش می‌دهد، سوءاستفاده می‌کنند و راهبردهایی برای کسب سود از این فضا ابداع کرده‌اند.
نگران‌کننده است که با وجود آگاهی چندین‌ساله از این مجلات و ناشران غارتگر، هنوز هم دانشگاهیان در دام آنها گرفتار می‌شوند. حفاظت از جامعه علمی و مردم در برابر مجلات غارتگر مستلزم همکاری همه ذینفعان است.
نسخه PDF این مطلب را می‌توانید از پیوست این پست دانلود کنید.
#predatory_journals
#predatory_publishing
🆔 @irevidence