Репост из: در جستجوی حقیقت
✳️ایران را دریابیم
(محمدباقر تاج الدین)
ایران سرزمینی کهن با فرهنگی دیرینه و مردمانی با اصالت و هویت دراز دامن و با اقلیم های متنوع از بیابان های وسیع کویر و لوت گرفته تا کوهستان های سر به فلک کشیده البرز و زاگرس و آذربایجان و تا جلگه حاصلخیز شمال و تا دریای عمان و خلیج فارس چون کوه استوار و با صلابت بر تارُکِ تاریخ خوش درخشیده است. این فلات و مرز پر گُهر اما امروز با برخی ناملایمت ها و درد و رنج ها روزگار می گذارند و زخم هایی بر تن و روح خویش دارد. از خشکسالی و تخریب محیط زیست گرفته تا مهاجرت های نامتوازن داخلی و خارجی، خالی شدن سکونت گاه های روستایی که روزگارانی بس طولانی مأمن و مأوای مردان و زنان بسیاری بود و به «جانش کِشتند و دادند آب، اما اکنون ای دریغا به بَرَم می شکند». آری این سکونت گاه ها می روند که به بیغوله هایی تبدیل شوند و مُهر سکوت آن هم سکوتی بَس حزن آلود و مرگ بار بر لب زنند و برای همیشه در دلِ اعصار و قرون دفن شوند!!! و از آن سوی پر شدن سکونت گاه های شهری با شهرنشینی شتابان و ناهمگون و بدقواره که گویی یک شبه به چنین سکونت گاه های مخوفی بدل شدند و اکنون چون هیولایی در برابر آدمیان ایستاده اند و نظاره گر ذره ذره نابودی آنان در پسِ آلودگی های زیست محیطی و دود و دم و ترافیک و شلوغی و دهها مرض و گرفتاری دیگر هستند. میلیون ها انسان مهاجری که از پسِ نابودی کشاورزی و روستا و در پی یافتن لقمه نانی به درون شهرهای بزرگ و علی الخصوص کلان شهرها هجوم می آورند و در نهایت در حاشیه کلان شهرها و در فضاهای شهری بسیار نابسامان به لحاظ اجتماعی و فرهنگی سُکنا می گزینند و دل خوش دارند که بالاخره پای در زمین شهر نهاده اند و گویی به دالان دیگری از زندگی و تاریخ حیات خویش وارد شده اند. اینان عموماً نمی دانند که وارد چه معرکه پر هیاهویِ اخلاق کُش و پر رذیلت و قساوت و غیر انسانی ای شده اند و چگونه باید جسم و جان خویش را فدای زندگی در این سکونت گاه جدید و پر زرق و برق کنند!!!!!
ایران را دریابیم و نگذاریم سکونتگاه های انسانی اش این گونه به دلایلی چون خشکسالی و عدم رونق کشاورزی رو به نابودی و اضمحلال بروند. ایران را دریابیم و نگذاریم مردان و زنان استان های جنوبی و شرقی کشور دست به مهاجرت های گسترده به کلان شهرهایی چون تهران و کرج و اصفهان بزنند و دچار انواع و اقسام مشکلات و مسائل اجتماعی و اقتصادی بشوند. ایران را دریابیم و نگذاریم مردان و زنان اش زیر بار فقر و محرومیت و فاصله طبقاتی قد و قامت پرتوان شان خم شود. ایران را دریابیم و نگذاریم تا جوانان تحصیلکرده آن به دلایلی چون بیکاری و نبود شغل مناسب دست به مهاجرت های گسترده به خارج از کشور بزنند و این سرزمین را از وجود نخبگان خالی کنند. ایران را دریابیم و نگذاریم که اموال و ثروت و ذخایر این مرز و بوم به دست عده ای غارتگر و اختلاس گر چوب تاراج و حراج بخورد و آن گاه میلیون ها نفر از مردمان اش در فقر و تنگدستی و محرومیت جسم و جان و روح شان آزرده و مجروح شود. ایران را دریابیم و نگذاریم آتش خشم و نفرت و کینه در دل های فقرا و محرومان اش لانه کند و روزگارانی دیگر به شعله های سرکش و مهارناپذیری تبدیل شود.
ایران را دریابیم که اکنون روزگاران چندان خوبی را سپری نمی کند!!!
@tajeddin_mohammadbagher
(محمدباقر تاج الدین)
ایران سرزمینی کهن با فرهنگی دیرینه و مردمانی با اصالت و هویت دراز دامن و با اقلیم های متنوع از بیابان های وسیع کویر و لوت گرفته تا کوهستان های سر به فلک کشیده البرز و زاگرس و آذربایجان و تا جلگه حاصلخیز شمال و تا دریای عمان و خلیج فارس چون کوه استوار و با صلابت بر تارُکِ تاریخ خوش درخشیده است. این فلات و مرز پر گُهر اما امروز با برخی ناملایمت ها و درد و رنج ها روزگار می گذارند و زخم هایی بر تن و روح خویش دارد. از خشکسالی و تخریب محیط زیست گرفته تا مهاجرت های نامتوازن داخلی و خارجی، خالی شدن سکونت گاه های روستایی که روزگارانی بس طولانی مأمن و مأوای مردان و زنان بسیاری بود و به «جانش کِشتند و دادند آب، اما اکنون ای دریغا به بَرَم می شکند». آری این سکونت گاه ها می روند که به بیغوله هایی تبدیل شوند و مُهر سکوت آن هم سکوتی بَس حزن آلود و مرگ بار بر لب زنند و برای همیشه در دلِ اعصار و قرون دفن شوند!!! و از آن سوی پر شدن سکونت گاه های شهری با شهرنشینی شتابان و ناهمگون و بدقواره که گویی یک شبه به چنین سکونت گاه های مخوفی بدل شدند و اکنون چون هیولایی در برابر آدمیان ایستاده اند و نظاره گر ذره ذره نابودی آنان در پسِ آلودگی های زیست محیطی و دود و دم و ترافیک و شلوغی و دهها مرض و گرفتاری دیگر هستند. میلیون ها انسان مهاجری که از پسِ نابودی کشاورزی و روستا و در پی یافتن لقمه نانی به درون شهرهای بزرگ و علی الخصوص کلان شهرها هجوم می آورند و در نهایت در حاشیه کلان شهرها و در فضاهای شهری بسیار نابسامان به لحاظ اجتماعی و فرهنگی سُکنا می گزینند و دل خوش دارند که بالاخره پای در زمین شهر نهاده اند و گویی به دالان دیگری از زندگی و تاریخ حیات خویش وارد شده اند. اینان عموماً نمی دانند که وارد چه معرکه پر هیاهویِ اخلاق کُش و پر رذیلت و قساوت و غیر انسانی ای شده اند و چگونه باید جسم و جان خویش را فدای زندگی در این سکونت گاه جدید و پر زرق و برق کنند!!!!!
ایران را دریابیم و نگذاریم سکونتگاه های انسانی اش این گونه به دلایلی چون خشکسالی و عدم رونق کشاورزی رو به نابودی و اضمحلال بروند. ایران را دریابیم و نگذاریم مردان و زنان استان های جنوبی و شرقی کشور دست به مهاجرت های گسترده به کلان شهرهایی چون تهران و کرج و اصفهان بزنند و دچار انواع و اقسام مشکلات و مسائل اجتماعی و اقتصادی بشوند. ایران را دریابیم و نگذاریم مردان و زنان اش زیر بار فقر و محرومیت و فاصله طبقاتی قد و قامت پرتوان شان خم شود. ایران را دریابیم و نگذاریم تا جوانان تحصیلکرده آن به دلایلی چون بیکاری و نبود شغل مناسب دست به مهاجرت های گسترده به خارج از کشور بزنند و این سرزمین را از وجود نخبگان خالی کنند. ایران را دریابیم و نگذاریم که اموال و ثروت و ذخایر این مرز و بوم به دست عده ای غارتگر و اختلاس گر چوب تاراج و حراج بخورد و آن گاه میلیون ها نفر از مردمان اش در فقر و تنگدستی و محرومیت جسم و جان و روح شان آزرده و مجروح شود. ایران را دریابیم و نگذاریم آتش خشم و نفرت و کینه در دل های فقرا و محرومان اش لانه کند و روزگارانی دیگر به شعله های سرکش و مهارناپذیری تبدیل شود.
ایران را دریابیم که اکنون روزگاران چندان خوبی را سپری نمی کند!!!
@tajeddin_mohammadbagher