در دل کوهستان‌های کوردستان، کولبرانِ خسته، با کوله‌هایی سنگین‌تر از تاریخ بی‌عدالتی، قدم در راهی می‌گذارند که نه انتخابشان بوده و نه تقدیرشان. کودکان کولبر، کوچک‌ترین حلقه این زنجیر ظلم، شانه‌های نحیفشان زیر بار فقر و ستم خم شده است. آنان زاده نظامی هستند که نابرابری را تقدیس کرده و ثروت را در دستان اندکی انباشته است. در سرمای کوهستان، کودکانی را می‌بینی که نه از دنیای کودکانه بویی برده‌اند و نه از رویای مدرسه و بازی‌های معصومانه. دستان کوچکشان به طناب‌های زبر گره خورده، چشمانشان به دوردست‌ها خیره است، به فردایی که شاید روشن‌تر باشد. اما این فردا نه با انتظار، بلکه با مبارزه ساخته می‌شود.

@hadafazadi2022