‍ هر از گاهی بنا به اتفاقاتی موجی در جامعه و روانشناسان اتفاق می‌افتد که مراقب تجاوز به حقوق مراجع در اتاق درمان باشیم، اما متاسفانه این موضوع با نگاهی سطحی بررسی می‌شود. لازم به ذکر است:

۱. تجاوز یا عبور از حریم افراد، لمس بی‌اجازه، نگاه شیطنت‌آمیز یا هر رفتاری که مراجع را تحت فشار قرار دهد، نقض اخلاق حرفه‌ای بوده و باید به موضوع رسیدگی شود، اما به نظر می‌رسد انواع دیگری از تجاوز در اتاق درمان وجود دارد که کمتر به آن پرداخته شده‌است.

۲. عدم شفافیت نسبت به معرفی رزومه علمی خود، تجاوز به حقوق مراجع است. اگر مراجع شما را دکتر صدا می‌کند، اگر شما را درمانگر خطاب می‌کند، نسبت به وضعیت تحصیلی یا مجوز خود شفاف باشید.

۳. عدم ارجاع مراجع به افراد متخصص در موارد خاص، تجاوز به حقوق مراجع است. سماجت بیجا در بهبود مشکلی که در آن تخصص ندارید، آسیب به مراجع است.

۴. ارائه تصویر بزرگنمایانه از خود، شوآف کردن نسبت به مدارک و رزومه،  به شکلی که مراجع تصور کند آخرین امیدش برای درمان شما هستید و بهتر از شما کسی وجود ندارد، تجاوز به امید مراجع است.

۵. بازنمایی والدینی برای مراجع و تقویت ظرفیت پروژکشن، وابسته نگه‌داشتن او به اتاق درمان، نوعی ابیوز است. خود را تبدیل به ایگوی کمکی یا لنگری نکنید که مانع از رشد ایگوی مراجع شود.

۶. عدم راز داری، صحبت با همکاران یا اعضای کلینیک در مورد اینکه فلان مراجع چه آسیبی دیده‌است، حتی به قصد حمایت و مراقبت سایرین از او، نقض حریم شخصی مراجع است.

۷. همدلی افراطی، هم‌نوایی با شکایت مراجع در خصوص دیگران، دیگرانی که در اتاق درمان نیستند تا حرف آنان نیز شنیده شود، خیانت به مراجع بوده و او را در سراب حق با من است غرق می‌کند.

برخی تجاوزها و بی‌اخلاقی‌ها از روی سهل‌انگاری اتفاق می‌افتد و قابل رسیدگی است، اما برخی از آنان متاسفانه مبتنی بر یک ذهنیت شیاد و دغل‌کار توسط برخی روانشناسان و مشاوران سودجو رقم خورده و باعث آسیب جدی به مراجع و  بدنه روانشناسی کشور می‌شود. امید است هشیاری جامعه راه را بر چنین افرادی ببندد.

دکتر طباطبایی‌فر
رئیس دپارتمان طرحواره درمانی

https://www.instagram.com/tabatabaifar?igsh=cjZ0cXdscW93YjIx