.
دو چشم مست برای تو آفرید و سپس
مرا به گوشه‌ی میخانه‌‌ای خراب کشید

تو را به پاکی گندم تراش داد و مرا
به زیر همهمه‌ی سنگ آسیاب کشید

مرا به غربت انگورهای له شده برد
تو را به ناب‌ترین لحظه‌ی شراب کشید

تو را ستاره نشان داد و چشم‌های مرا
به سرشماری سگ‌های بی‌صاحاب کشید

سوال کردم از آغاز و انتهای جهان
به جای آنکه جوابی دهد حباب کشید

نوشتم عاقبت عشق را چه می‌بینی؟
قلم به جوهر خونم زد و سراب کشید

احسان افشاری
ابیاتی از غزل خط

موسیقی حسین فاضل