انگشتان و مچ دستان زن ها مظهر زیبایی بود. دستان زن ها باید سفید، صاف و نرم می بود. زنان برای حفظ دستان خود از نگاه دیگران و آب و هوای بد، دستکش دست می کردند. بلند بودن ناخن ها امری زننده محسوب می شد به همین دلیل آن ها را بیضی وار کوتاه می کردند و برق می انداختند.

زن ها برای نرمی بیشتر پوست دست ها از چیزهای مختلفی استفاده می کردند. مثلاً مخلوطی از شاه بلوط به آن می زدند. یا دستکش های خود را در ترب کوهی و دوغاب، آب لیموترش، سرکه، آب صورتی (پرمنگنات پتاسیم)، گلیسیرین و بلغور جو دوسر خیس می دادند. آن‌ها این دستکش ها را شب‌ها تا صبح به دست می‌کردند.