مهدی اکبری
قبلا فکر می‌کردم حماقت برخی از آدمها انتها ندارد، اخیرا به این نتیجه رسیده‌ام که دنائت بعضی‌ها هم ته ندارد.
شادمانی بعضی از ولایتمداران ارزشی و سلبریتی‌های حکومتی از آتش‌سوزی مهیب لس‌آنجلس برایم بیش از اینکه تعجب آور باشد، تاسف‌آور است. اینکه انسانی از رنج کشیدن موجود زنده‌ای دیگر شادمانی کند یا آن را پادافره گناهی بداند که اصلا معلوم نیست اتفاق افتاده یا نه، بیش از هر چیز نشانه چه چیزی می‌تواند باشد؟
طرفه آن که با چنین منطقی چگونه می‌توان برای انواع و اقسام بلایای طبیعی و غیرطبیعی نازل شده بر مملکت خودمان علت درخوری جست؟
کافیست این جماعت، نگاهی گذرا به فهرست بلند زلزله‌ها، سیل‌ها و پاندمی‌های چهل و پنج سال اخیر ایران بیاندازند و برای ما که از درک ربط رطب و یابس بافتنشان با رنج ناشی از این بلایا در بلاد کفر بی‌خبریم توضیح دهند، که چرا در این ملک منزه و مبارک نیز چنین اتفاقاتی رخ داده است؟
نکند زبانم لال از نظر این جماعت، قطب نمای خداوند متعال اخیرا به درستی گذشته عمل نمی‌کند و در انزال بلا چند قاره خطا دارد؟
برای امثال بنده که احتمالا هنوز اندکی شرافت و انصاف در وجودم باقی مانده، رنج و آوارگی و بی‌خانمانی اهالی مظلوم غزه و لبنان با درد و بیچارگی مردم اوکراین و امریکا یا هر جای دیگری حتی خارج از این کره خاکی تفاوتی ندارد و قلبم از هر ظلم و ستم و گرفتاری که بر آن‌ها می‌رود فشرده می‌شود.
یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی که حکما و فلاسفه سعی در پاسخ دادن به آن داشته و در طول تاریخ بنا به شرایط جواب‌های متنوعی هم به آن داده‌اند(که جملگی به مراتبی درست هم هستند)، این سوال است که فرق انسان با سایر موجودات چیست؟
و به گمان من هنوز پاسخی درخورتر از آنچه جناب مستطاب سعدی علیه‌الرحمه به این پرسش داده است یافت می‌نشود.
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
انسانم آرزوست
✅@democracykhahanir
قبلا فکر می‌کردم حماقت برخی از آدمها انتها ندارد، اخیرا به این نتیجه رسیده‌ام که دنائت بعضی‌ها هم ته ندارد.
شادمانی بعضی از ولایتمداران ارزشی و سلبریتی‌های حکومتی از آتش‌سوزی مهیب لس‌آنجلس برایم بیش از اینکه تعجب آور باشد، تاسف‌آور است. اینکه انسانی از رنج کشیدن موجود زنده‌ای دیگر شادمانی کند یا آن را پادافره گناهی بداند که اصلا معلوم نیست اتفاق افتاده یا نه، بیش از هر چیز نشانه چه چیزی می‌تواند باشد؟
طرفه آن که با چنین منطقی چگونه می‌توان برای انواع و اقسام بلایای طبیعی و غیرطبیعی نازل شده بر مملکت خودمان علت درخوری جست؟
کافیست این جماعت، نگاهی گذرا به فهرست بلند زلزله‌ها، سیل‌ها و پاندمی‌های چهل و پنج سال اخیر ایران بیاندازند و برای ما که از درک ربط رطب و یابس بافتنشان با رنج ناشی از این بلایا در بلاد کفر بی‌خبریم توضیح دهند، که چرا در این ملک منزه و مبارک نیز چنین اتفاقاتی رخ داده است؟
نکند زبانم لال از نظر این جماعت، قطب نمای خداوند متعال اخیرا به درستی گذشته عمل نمی‌کند و در انزال بلا چند قاره خطا دارد؟
برای امثال بنده که احتمالا هنوز اندکی شرافت و انصاف در وجودم باقی مانده، رنج و آوارگی و بی‌خانمانی اهالی مظلوم غزه و لبنان با درد و بیچارگی مردم اوکراین و امریکا یا هر جای دیگری حتی خارج از این کره خاکی تفاوتی ندارد و قلبم از هر ظلم و ستم و گرفتاری که بر آن‌ها می‌رود فشرده می‌شود.
یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی که حکما و فلاسفه سعی در پاسخ دادن به آن داشته و در طول تاریخ بنا به شرایط جواب‌های متنوعی هم به آن داده‌اند(که جملگی به مراتبی درست هم هستند)، این سوال است که فرق انسان با سایر موجودات چیست؟
و به گمان من هنوز پاسخی درخورتر از آنچه جناب مستطاب سعدی علیه‌الرحمه به این پرسش داده است یافت می‌نشود.
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
انسانم آرزوست
✅@democracykhahanir