.
"پر غرور
نحیف
در حال مرگ"

در سوپرمارکت‌ها، پیرمردها و پیرزن‌های مستمری‌بگیر را می‌بینم
که نحیف و سرفراز، در حال مرگ‌اند
سرپا از گرسنگی می‌میرند و دم نمی‌زنند.
پیشتر، احاطه‌شده با دروغ‌ها
به آن‌ها گفته شده که سکوت، شجاعت است.
اکنون، پس از عمری کار،
در دام تورم گیر افتاده‌اند.
اطراف را می‌پایند
حبه انگوری می‌دزدند و می‌جوند.
بعد خرید کوچکی، به اندازه یک روز، انجام می‌دهند.
دروغ دیگری که به آن‌ها گفته شد:
دزدی حرام است.
ترجیح می‌دهند گرسنگی بکشند تا دزدی کنند
(یک حبه انگور آن‌ها را نجات نمی‌دهد)
در اتاق‌هایی کوچک
در حال خواندن تبلیغات
از گرسنگی خواهند مرد
بی‌صدا.
جسدشان را،
پسرهای جوان بور با موهای بلند
از خانه‌های اشتراکی بیرون می‌برند.
آن‌ها را داخل نعش‌کش سر می‌دهند
و راهشان را می‌گیرند و دور می‌شوند.
پسرهای خوش‌چهره‌‌ای
که فقط به لاس‌وگاس، کُس و پیروزی فکر می‌کنند.
این قانون طبیعت است:
هرکسی اول طعم عسل را می‌چشد
و سپس چاقو.
#چارلز_بوکوفسکی
برگردان #مهیار_مظلومی
از کتاب #لذتهای_نفرین_شده
@charles_bukowski_poetry
https://www.instagram.com/p/DBVlva3Ngib/?igsh=MXFyMWp3bWk1MnpidQ==