بیا یه لحظه فکر کنیم مُردیم…
دیگه نیستیم!
تموم شده همه چیز!
یه سوال!
مگه مرگ قطعی‌ترین اتفاق زندگی نیست؟
حالا که تهش اینه از چی میترسی انقدر؟
خیام یه شعری داره که میگه:
چون عاقبتِ کار جهان نیستی است،
انگار که نیستی، چو هستی خوش باش…
فکر کن نیستی!
تهش همینه دیگه!
پس حالا که هستی زندگی کن …
جدا کن خودتو از ترس‌هات!
قبرستون پُر از آدم‌هاییه که با ترس زندگی کردن و طعم خیلی از لذت‌ها رو نفهمیدن!
لذت عشق
لذت رسیدن به یه رویا!
می‌دونی بعضیا انقدر جدی گرفتن قصه رو که حتی برخورد یه نسیم به پوست صورتشون رو حس نمی‌کنن!
اگه اینجوری باشه پس فرق ما با ربات چیه؟
تو زنده‌ای لامصب! میفهمی؟ میفهمی وجود داشتن چقدر ارزشمنده؟
خودتو باور کن
خودتو بشناس
خودتو‌ کشف کن
گور بابای حرفای آدما
اونا که تورو زندگی نمی‌کنن! اونا که تورو نمی‌میرن
اگه یهو همین فردا نمیریم!
تا هفتاد سالگی فقط یه پلک فاصله‌ست…
نشه توی اون سن برگردی به مسیری که اومدی نگاه کنی و با خودت بگی عجب…تباه کردم زندگی رو…
نامهربون بودم
هیچی نفهمیدم!

یادت بمونه حرفایِ امشبو!

📚@bookworId