اگر والد برون گرا باشد، می خواهند بچه عصبی بایستد و مسأله را حل کنند. وقتی بچه درون گرا به اتاقش می رود، فکر می کنند از روبرویی با مسأله فرار می کند.

کودک برون گرا حرفش و حسش را رک می زند، والد درون گرا نامش را پررو می گذارد و محکم با او برخورد میکند!

والد بچه برون گرا فکر می کند، نقل مکان خانه خیلی برای بچه خوبه! ولی اشتباه میکنند. او حال میکند در مدرسه نام او را بدانند. دوستی باشد که او را به خانه دعوت کند!

کودک درون گرا برای رفتن از یک برنامه به برنامه دیگر نیاز به «زمان استراحت» دارد. والد برون گرا یک برنامه فشرده برای او میگذارد و دست آخر که همراهی نمی بیند، فرزندش متهم به «تنبلی» می شود.


بچه برون گرا هر چه به مخش می‌رسد ،آنی می گوید. مثلا می آید خانه و می گوید می خواهد ترک تحصیل کند. بنده خدا والد درون گرا او را جدی میگیرد....


بعد از کلی سخنرانی در مورد خوب بودن مدرسه و نگران شدن، متوجه می شوند او اعصابش از تکلیفی که امشب دارد داغان بوده !!!!

خلاصه خیلی از اتهامات سر به هوا، بی اعصاب، شلخته، بلاتکلیف، پرخاشگر، از آدم به دور و... فقط یک تعداد اتهامند. دلیلش هم نشناختن تیپ روانی بچه هاست.