شبی که ساقیِ یاسِ خیال خواهم شد
شرابِ لعلِ لبِ مستِ خال، خواهم شد

اگر چه باورِ آئینه در نگاهم نیست
بخوان! که جارےِ رودِ زلال، خواهم شد

شبیه سفرهٔ مستی حافظ شیراز
به رویشِ میِ گلگونِ فال خواهم شد

تبِ تبسمِ گلبوسهٔ انار که نه....
خوشم به اینکه زمانی مثال خواهم شد.

در انزواےِ خودم، رو به سمتِ تنهایی
تن و توان و مقیمِ محال؛ خواهم شد

به چشمِ غنچهٔ نشکفتهٔ دلِ غمگین
مرور خاطره‌ٔ بی‌زوال خواهم ش

در آسمانِ شبِ ساقیِ دل تنها
پیاله‌‌ٔ شکرین وصال خواهم شد

به نبضِ شادےِ پایندهٔ کبوترها؟!
چرا دروغ بگویم؛ که بال خواهم شد

شکوهِ جلوهٔ بهمنِ نشانِ بی‌تابم
براےِ این دل یخ‌‌‌ ڪرده، شال خواهم شد

#کبری_رحمتی(بی‌تاب)
گروه ادیبانه
۱۶ بهمن ۱۴۰۳