از من توی درس‌های مذاکره زیاد شنیدین، اما بازم یادآوری می‌کنم که:

یکی از تعریف‌های اعتماد اینه که "آدم خودش رو در برابر دیگری آسیب‌پذیر کنه."

این رو خیلی‌ها میگن اما یه منبع خوبش مقالهٔ trust & antitrust هست نوشتهٔ آنت بایر (۱۹۸۶).


اعتماد از لحظه‌ای شروع میشه که ما:

یه رازی رو به یه نفر می‌گیم که "ممکنه" یه روز علیه‌مون استفاده کنه

یه پیامی رو برای کسی می‌فرستیم که "ممکنه" یه جا بر ضد منافع ما، به دیگران نشون بده

به یه ضعفی اعتراف می‌کنیم که "ممکنه" دقیقاً از همون نقطه بهمون آسیب بزنه

جلوش گریه‌ می‌کنیم و می‌دونیم "ممکنه" یه روز همون رو توی سرمون بزنه

و ...


میشه تلاش کنیم آسیب‌پذیر نشیم. اما فرصت لذت‌بخش تجربهٔ رابطهٔ مبتنی بر اعتماد رو هم از دست می‌دیم.

و متقابلاً سرمایهٔ واقعی زندگی ما، همهٔ شیشه‌های شکننده‌ایه که دیگران پیش ما به‌امانت گذاشته‌ان و هنوز سالم هستن.

#منبر ؛)