🔴 صد رحمت به همان رسانه‌ها!
✍ #بهزاد_پاکروح
t.me/andishehsarapub
t.me/pakruh
🔴 در بانکوک، آقایی احتمالاً تایلندی، حدوداً ۵۰ ساله، مؤدب و با لباس مرتب، در کنار من ایستاده بود و چون من منتظر سبز شدن چراغ قرمزِ پیاده‌ها بود تا از عرض خیابان بگذرد.
بدون مقدمه، با خوشرویی و احترام رو به من حرف‌هایی زد، به زبان انگلیسی.
گفت: «این منطقه تجاری است خیلی رونق پیدا کرده، خیلی شلوغ شده، قبلاً این‌طور نبود.»
من چیزی نمی‌گفتم، تنها شنونده بودم.
او پس از گفتن چند جمله، پرسید: «اهل کجا هستی؟»
گفتم: «ایران».
با تعجب زیادی گفت «واوووووو ...»!!!
و بی‌آن‌که حتی یک کلمۀ دیگر مانند «ببخشید» یا «خداحافظ» بگوید، ۱۸۰ درجه برگشت و به سرعت زیاد (راه رفتنِ تند)، بی‌آن‌که پشت سرش را نگاه کند، فرار کرد! 😳
درست مثل این‌که کسی به او گفته باشد «ایرانی دیدی، فرار کن!» یا چیزی به او گفته باشد که او چنین نتیجه‌ای را گرفته باشد.
بارها در نقاط مختلف جهان به این پرسش که «اهل کجا هستی؟» پاسخ داده‌ام و واکنش‌های گوناگونی را دیده‌ام،
از «خانم مسنی در وین که در پاسخ، با حسرت گفت: «آه! ایران! جوان که بودم دوست پسرم ایرانی بود»!
تا «گارسون جوان هندی در دبی که دو دستش را مانند وقتی که اسلحۀ بزرگ در دست دارد قرار داد و صدای تیراندازی در آورد»!
«مردمی که عراق را بیشتر می‌شناختند و در پاسخ می‌گفتند: "ایراک؟!"»
«مردی در تنریف (جزیره‌ای از جزایر قناری) که پرسید: "آیا ایران برای توریست‌ها امن است؟"»
«مردی در بارسلونا که با خوشحالی گفت: "در کیش صد دلار به صرافی دادم، حجم زیادی پول نقد به من دادند که در کیف پولم جا نشد" و از کباب‌های خوشمزۀ ایران هم گفت.»
«مرد مسنی در جنوب هند که به فکر فرو رفت و با حسرت از سال‌های دور که به ایران سفر کرده بود یاد کرد.»
«مردی در سنگاپور که پرسید: "آیا غذاهایتان خوشمزه است؟!"»
«مردی در دوبروونیک (کرواسی) که پرسید "ایران در کدام قاره است؟"»
«زنی صاحب فروشگاه پنیرفروشی در آمستردام که وقتی گفتم ایرانی هستم، پرسید: "از کدام کشور آمده‌ای؟" گفتم: "ایران!" گفت: "من مشتری ایرانی زیاد دارم اما از کشورهای مختلفی آمده‌اند به‌جز خود ایران".»
«مردی در وولندام هلند که گفت "می‌شود پیام من را به مسئولین کشورت برسانی؟" و شروع کرد به صحبت کردن، وقتی گفتم "از اول بگو تا فیلمبرداری کنم" قبول نکرد!»
و «مردی در موناکو که با خوشحالی از خاطرات سفرش به شیراز و اصفهان گفت.»
و ... و ... و ....
اما این واکنش که از کسی که از ایران آمده بی‌درنگ فرار کنند نخستین‌بار بود!
🔴 ذهنیتی که مردم جهان از کشورها پیدا می‌کنند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله رسانه‌های کشورشان و رسانه‌های بین‌المللی است.
سال‌ها قبل، پیش از آن‌که عراق را بمباران کنند، در رسانه‌ها ذهن‌ها را آماده کردند طوری که همه بپذیرند که عراق کشور خطرناکی است و اعتراضی به بمبارانش نداشته باشند.
آن سال‌ها فضای مجازی به‌اندازۀ این روزها فراگیر نشده بود و در ساختن افکار عمومی سهم بزرگی نداشت،
حالا سهم فضای مجازی در ساختن افکار عمومی بسیار زیاد است،
اما در مجموع بسیار بدتر از رسانه‌های رسمی عمل می‌کنند،
به‌جای آن‌که مقابل رسانه‌ها بایستند و جلوی خطاهایشان را بگیرند، خیلی بدتر از آن‌ها در حال تاختنند
و اگر فکری به حالشان نشود نتایجشان خیلی بدتر از نتایج رسانه‌های رسمی است؛
به قول معروف «صد رحمت به همان رسانه‌ها»!
t.me/andishehsarapub
t.me/pakruh
✍ #بهزاد_پاکروح
t.me/andishehsarapub
t.me/pakruh
🔴 در بانکوک، آقایی احتمالاً تایلندی، حدوداً ۵۰ ساله، مؤدب و با لباس مرتب، در کنار من ایستاده بود و چون من منتظر سبز شدن چراغ قرمزِ پیاده‌ها بود تا از عرض خیابان بگذرد.
بدون مقدمه، با خوشرویی و احترام رو به من حرف‌هایی زد، به زبان انگلیسی.
گفت: «این منطقه تجاری است خیلی رونق پیدا کرده، خیلی شلوغ شده، قبلاً این‌طور نبود.»
من چیزی نمی‌گفتم، تنها شنونده بودم.
او پس از گفتن چند جمله، پرسید: «اهل کجا هستی؟»
گفتم: «ایران».
با تعجب زیادی گفت «واوووووو ...»!!!
و بی‌آن‌که حتی یک کلمۀ دیگر مانند «ببخشید» یا «خداحافظ» بگوید، ۱۸۰ درجه برگشت و به سرعت زیاد (راه رفتنِ تند)، بی‌آن‌که پشت سرش را نگاه کند، فرار کرد! 😳
درست مثل این‌که کسی به او گفته باشد «ایرانی دیدی، فرار کن!» یا چیزی به او گفته باشد که او چنین نتیجه‌ای را گرفته باشد.
بارها در نقاط مختلف جهان به این پرسش که «اهل کجا هستی؟» پاسخ داده‌ام و واکنش‌های گوناگونی را دیده‌ام،
از «خانم مسنی در وین که در پاسخ، با حسرت گفت: «آه! ایران! جوان که بودم دوست پسرم ایرانی بود»!
تا «گارسون جوان هندی در دبی که دو دستش را مانند وقتی که اسلحۀ بزرگ در دست دارد قرار داد و صدای تیراندازی در آورد»!
«مردمی که عراق را بیشتر می‌شناختند و در پاسخ می‌گفتند: "ایراک؟!"»
«مردی در تنریف (جزیره‌ای از جزایر قناری) که پرسید: "آیا ایران برای توریست‌ها امن است؟"»
«مردی در بارسلونا که با خوشحالی گفت: "در کیش صد دلار به صرافی دادم، حجم زیادی پول نقد به من دادند که در کیف پولم جا نشد" و از کباب‌های خوشمزۀ ایران هم گفت.»
«مرد مسنی در جنوب هند که به فکر فرو رفت و با حسرت از سال‌های دور که به ایران سفر کرده بود یاد کرد.»
«مردی در سنگاپور که پرسید: "آیا غذاهایتان خوشمزه است؟!"»
«مردی در دوبروونیک (کرواسی) که پرسید "ایران در کدام قاره است؟"»
«زنی صاحب فروشگاه پنیرفروشی در آمستردام که وقتی گفتم ایرانی هستم، پرسید: "از کدام کشور آمده‌ای؟" گفتم: "ایران!" گفت: "من مشتری ایرانی زیاد دارم اما از کشورهای مختلفی آمده‌اند به‌جز خود ایران".»
«مردی در وولندام هلند که گفت "می‌شود پیام من را به مسئولین کشورت برسانی؟" و شروع کرد به صحبت کردن، وقتی گفتم "از اول بگو تا فیلمبرداری کنم" قبول نکرد!»
و «مردی در موناکو که با خوشحالی از خاطرات سفرش به شیراز و اصفهان گفت.»
و ... و ... و ....
اما این واکنش که از کسی که از ایران آمده بی‌درنگ فرار کنند نخستین‌بار بود!
🔴 ذهنیتی که مردم جهان از کشورها پیدا می‌کنند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله رسانه‌های کشورشان و رسانه‌های بین‌المللی است.
سال‌ها قبل، پیش از آن‌که عراق را بمباران کنند، در رسانه‌ها ذهن‌ها را آماده کردند طوری که همه بپذیرند که عراق کشور خطرناکی است و اعتراضی به بمبارانش نداشته باشند.
آن سال‌ها فضای مجازی به‌اندازۀ این روزها فراگیر نشده بود و در ساختن افکار عمومی سهم بزرگی نداشت،
حالا سهم فضای مجازی در ساختن افکار عمومی بسیار زیاد است،
اما در مجموع بسیار بدتر از رسانه‌های رسمی عمل می‌کنند،
به‌جای آن‌که مقابل رسانه‌ها بایستند و جلوی خطاهایشان را بگیرند، خیلی بدتر از آن‌ها در حال تاختنند
و اگر فکری به حالشان نشود نتایجشان خیلی بدتر از نتایج رسانه‌های رسمی است؛
به قول معروف «صد رحمت به همان رسانه‌ها»!
t.me/andishehsarapub
t.me/pakruh